හතලිස් අටවන පරිච්ඡේදය

97 11 3
                                    

චටාස්.......

"මොකක්ද බන් කරන්නේ"

දෙයියනේ සයාශ් අයියා....මෙයා මොනාද මෙතන කරන්නේ...මොනා නැතත් අත ඇරලා තිබ්බේ හොද පාරක් වෙද්දි එයා කම්මුලත් අල්ලන් රවන් මන් දිහා බලන් හිටියේ මම ලාවට හිනාවක් දාද්දි.....අනේ......ඊයේ නිදා ගත්තු පාර ඇහරිලා තියෙන්නේ දැන් වෙද්දි කාමරේ අපි දෙන්නා ඇරෙන්න එක බලු බල්ලෙක් හිටියේ නෑ...

"අයියේ...ඔයා"

"මන් තමා....උදේ පාන්දර අත ඇරියා නේද තිබ්බ තරහට එක්කලා... තොට මන්"

සයාශ් අයියා මගේ ඔලුවත් එක්කලා කන්න හදද්දි මාත් හෙන ගැහුවා වගේ දගලව්වේ ඒ අත් වලින් ගැලවෙන්න....කවදාවත් නැතුව එයා කාමරේ.....මම දන්නවා ඈ

"ඔයා ආවේ..."

එයා මාව කුචු කවද්දි මම කකුල් දෙකෙන් එයාව ඈත් කරලා කොට්ටෙ ඇගට තියා ගත්තේ එයාගෙන් බේරෙන ගමන්...

"මන් ආවේ දැන්මැණික"

"ගෙදර ගියාද ඔයා හ්ම්ම්ම්ම්"

මම එයාගෙ මූනට එබිලා මගේ ඇස් කරකවද්දි එයා එහෙම්ම මාව අල්ලලා එයාගෙ ලගට ඇදලා ගත්තා......

"ඔව්.....අප්පච්චි එක්කන් ගියා"

අත් දිගට ඇදලා හිටිය එයාගෙ සුදු අත් දෙක තැනින් තැන රතු වෙලා...හරියට බ්ලේඩ් එකකින් කපාගෙන වගේ...පොඩි පොඩි ඉරි කෑලි හැමතැනම....මගේ පපුව මොකක්දෝ වෙද්දි මම එයාගෙ අත් දෙක ඇදලා ගත්තේ එයා ඒ අත් වහ ගන්න ට්‍රයි කරද්දි

"ඇ....යි ...මේ....හේ"

"ආව්...අඩේ..."

"ඇ...යි කි...යන්න"

එයාගෙ ශර්ට් එකේ අත උඩට කරලා බලද්දි මැනික් කටුවට පොඩ්ඩක් උඩ බෙහෙත් දාපු අලුත් තුවාලෙකට ප්ලාස්ටර් එකක් අලවලා තියෙද්දි ඇත්තමයි දුකක් එක්ක මට දැනුනේ තරහක්...මගෙන් හන්ගනවට මට දැනුනේ ලොකු තරහක්....

"ඒක පොඩි දෙයක්"

"පොඩි දෙයක් වෙන්නේ කොහොමද...ආ...ආ...අයියා....මේක මේ මැහුම් වලට දාන ප්ලාස්ටර් එකක්....ඔයා මන් ගැන මොනාද හිතන්නේ  .....බබෙක් කියලද"

එවලේ ආව කේන්තියටයි දුකටයි දෙකටම එක්කලා මම එයාට කෑ ගහද්දි එයා ඇදේ ඉදන් ඇස් දෙකත් ලොකු කරන් මන් දිහා බලා හිටියා...

විදූ.....(ongoing)Where stories live. Discover now