İLK AŞK (Düzenleniyor)

7

OY VE YORUMLARINIZLA DESTEKLERİNİZİ BEKLİYORUM.

YILDIZLAR HER ZAMAN PARLASIN.

(Lucia)

Her şeyin başladığı yer, her zaman en zor kısımdır. Yeni bir adım atmak, eski korkuları ve anıları geride bırakmak demektir. Ancak bu geçmiş, hiç beklenmedik anlarda insanın peşini bırakmaz. Şu an tam da böyle bir anın eşiğindeydim—bu adada, yeni bir başlangıcın kapısındaydım. Ama geçmişimi ardımda bırakmak düşündüğümden daha zor olacaktı. Bu adada beni bekleyen şeylerin farkında değildim, ama her şeyin değişmeye başladığını hissediyordum.

Chloe ile okulu ve etrafı gezdikten sonra danışmanların binasına doğru yürümeye başladık. Bina zarif ve modern görünüyordu, sanki bu adadaki her şey gibi kurallar ve disiplinin temsilcisiydi. Chloe bana, "İşte burası danışmanların binası," dedi. "Aynı zamanda hastanedeki doktor ve hemşireler de burada kalıyor. Derslerimizi de daha önce belirttiğim gibi benim dairemde yapacağız."

"Burada bir hastane olduğunu bilmiyordum," dedim şaşkınlıkla.

Chloe, küçük ama işlevsel bir hastaneden bahsetti. "Daha ciddi durumlar için yakındaki büyük adaya gidiyoruz. Ayrıca arkadaki evlerde kalan diğer personel bizim temizlik ve yemek ihtiyaçlarımızı karşılıyor," dedi.

Danışmanların binası, içeri adım attığımda dışarıdaki kadar etkileyiciydi. Modern çizgiler, zarif detaylar... Asansöre binip dördüncü kata çıktık. Chloe'nin dairesine adım attığım an, buranın ona ne kadar uyduğunu düşündüm; renkli, canlı ve enerjik bir yerdi.

"Evini beğendim," dedim gülümseyerek.

"Teşekkür ederim, ben de burada vakit geçirmekten hoşlanıyorum," diye karşılık verdi, sıcak bir tebessümle.

Chloe beni iç kısımdaki bir odaya doğru götürdü. İlk başta buranın sıradan bir yatak odası olduğunu düşündüm, ancak bir tuhaflık vardı. İki giysi dolabı görüyordum. Soldaki dolaba doğru ilerleyince fark ettim ki, bu sıradan bir dolap değildi; bir şifre paneli vardı. Chloe birkaç numaraya bastı ve dolap kapısı açıldı. İçeride bir dizi elektronik cihaz, kontrol panelleri ve büyük bir bilgisayar monitörü vardı. Gözlerimle her detayı yakalamaya çalıştım.

"Sadece bir danışman değilim," dedi sakin bir şekilde, sanki bunu söylerken hiç de şaşırtıcı bir şeyden bahsetmiyormuş gibi.

"Bayağı havalıymış," dedim, şaşkınlığımı gizleyemeyerek.

Chloe sadece gülümsedi. "Sen geç, eğitim programını alıp geliyorum," dedi ve kayboldu. Birkaç dakika sonra elinde iki kahve fincanı ve bir yığın kağıtla geri döndü. "Teşekkür ederim," dedim kahveyi alırken.

"Afiyet olsun canım," diye cevap verdi, sonra kağıtları önüme koydu.

"Bu yıl sana Dünya Tarihi, Edebiyat ve Sanat, Matematik, Dil ve Coğrafya, Psikoloji derslerini vereceğim. Her gün altı saat ders işleyeceğiz ve öğle arasında bir saat mola vereceğiz. Ayrıca, saat dörtte dövüş eğitmenin ile derslerin olacak. İki saat sürecek. Hafta sonu ise seçtiğin spor dallarına yöneleceksin. Aynı zamanda okuman için birkaç kitap önereceğim. Bunları ders dışı zamanlarda okuyabilirsin," dedi.

"Ne tür sporlar var?" diye sordum.

"Binicilik, yüzme, okçuluk, su sporları, atletizm, dağcılık, eskrim, tenis, paraşüt, fitness, jimnastik... Çok sayıda seçenek var. Yeteneğine ve ilgine göre bir seçim yapabilirsin."