Üçüz Derken | Tamamlandı

27.Bölüm 🧚🏻‍♀️

Gözlerimi zorlukla açınca Akın abimin halen yanımda olduğunu gördüm. Yavaşça yanından kalkıp banyoya girdim. Elimi yüzümü soğuk su ile yıkayıp kendime geldim. Kabus aklıma gelince elim boynuma gitti. İstemsizce titredim. Kabuslar umutmama izin vermiyor. Derin bir nefes alıp banyodan çıktım. Akın abim uyanmıştı ve yatakta oturuyordu.

Beni görünce gülümsedi. "Günaydın. Nasıl hissediyorsun ?" Yanına oturup sırtımı yatak başlığına yasladım. "Günaydın. Nasıl hissettiğimi bende bilmiyorum. Boşlukta gibi..." Beni kendine çekip sarıldı. " Bugün okula gitme. Dinlen. " dedi.

"Okula gitsem daha iyi. En azından kafam dağılır. Evde dursam daha kötü. " diye mırıldandım. Derin bir nefes alıp "Abi ne zaman geçecek? Tamam diyorum. Artık kötü günler yok. Geçti hepsi ama sonra her şey tepetaklak oluyor. Ben yine o günlere dönüyorum. Ben ne zaman rahat bir nefes alacağım? " dedim titreyen sesimle.

Abim birkaç saniye durdu. "Peri'm. Ben ne diyeceğimi bilmiyorum. Elimden bir şey gelmediği için kendinden nefret ediyorum. Her daim yanındayım. Mutlu olman için elimden gelenin fazlasını yapacağım." Gülümseyip ondan ayrıldım. Gözlerim dolu doluydu. "Teşekkür ederim. İyiki varsın." dedim.

"Asıl sen iyiki varsın güzelim. Ben aşağıya iniyorum. Sende hazırlanıp gel. "

Odadan çıkınca ayağa kalktım. Okul formamı giyip saçımı at kuyruğu yaptım. Telefonumu ve çantamı da alıp odadan çıktım. Aşağıya inecekken Ömer abinin sesini duydum. Odasının önüne gelince Akın abimin de sesini duydum.

"O şerefsiz , adi herif öldü ama kardeşim halen de acı çekiyor."

"O benim de kardeşim. Ben böyle olsun ister miydim ? Ben her gün vicdan azabı çekiyorum. Benim yüzümden onları yaşadı." Ömer abimin bağırması ile yutkundum.

"Ya sen...sen dün gece Peri'yi gördün mü ? O titreyişleri , nefes alamayışı. Abi ben çok yoruldum deyişi. Hayatımda ilk defa bu kadar çaresiz kaldım. " Akın abimin sesi sinirliydi. İyi de Ömer abinin bir suçu yok ki. Niye ona bağırıyor? Tam odaya girecekken Akın abinin dedikleri ile durdum.

"Hepiniz onun canını yaktınız. Barış, Özgür, üçüzler ve sen. Ne yaptıklarını , ne dediklerini biliyorum. Peri o anları bir daha hatırlamasın diye sesimi çıkarmıyorum ama o anlar kardeşimin karşısına bir şekilde çıkıyor." İkisi de birbirine bağırıyordu. Elim kapı kulpunda kalırken Ömer abinin yorgun sesini işittim.

"Ben geldiği ilk günden beri onun yanında olmaya çalışıyorum. Diğerleri ona bir şey dediğinde, yaptığında kaç defa uyardım. Önceki ailesinde babası ona vururken gidip yakasına yapıştım. Kardeşime dokunduğu elini kırdım ama ben kötü bir abiyim sanırım. Bende onu üzüyorum. Tamam en iyisi sensin...onu en çok seven...en çok koruyan sensin. "

Gözlerim dolmuştu. İçeriye girmek istiyorum ama ayaklarım yere yapışmış gibi hareket edemiyordum. Ömer abimin suçu yoktu. Akın abim ona haksız yere bağırıyordu. Ömer abim her daim yanımda olup beni korumuştu.

"Peri?" Özgür abimin sesi ile oraya döndüm. Beni görünce endişeyle yanıma geldi. "Ne oluyor? Abimler niye bağırıyor?"

"Abi. Sen onların yanına git. Kavga etmesinler." dedim ve yanından ayrıldım. Aşağıya inince annemin yanına gidip "Anne ben şimdi çıkıyorum. Bartu ve Batu'ya söylersin." dedim.

"Kızım iyi misin ? Kahvaltı daha yapmadın." dedi endişeyle. Olumsuz anlamda kafamı salladım. "İyiyim. Aç değilim. " Annemin yanından ayrılıp evden çıktım. Dersin başlamasına daha 40 dakika vardı. Yavaş adımlarla durağa doğru yürümeye başladım. Niye her şey üst üste geliyor?