Üçüz Derken | Tamamlandı

4. Bölüm 🧚🏻‍♀️

Keyifli okumalarrrrr ♡♡

Serpil Hanım aramızdaki soğuk havayı dağıtmak için ayağa kalkıp bizi yemek odasına götürmüştü. Herkes yerlerine geçerken bende Serpil Hanım ve Özgür'ün arasındaki boş sandalyeye oturmuştum. Karşımda Ömer onun yanında Barış ve Barış'ın karşında da Batu ile Bartu oturuyordu. Baş köşede ise Levent Bey. Serpil Hanım benim için tabağımı yemek ile doldurmuştu ama bu kadar fazla yiyemezdim. Zaten iki gündür hem yemek hem uyku düzenim bozulmuştu. Sanırım hepsini yersem hastanelik olurum. Birkaç lokma yedikten sonra arkama yaslandım.

"Kızım niye yemiyorsun?" Serpil Hanım'a döndüm. "Aç değilim. Sorun olmazsa odaya çıkabilir miyim? Yapmam gereken ödevler var. Malum yapmayınca velimiz aranıyor da. Sonra olan bana oluyor." Sonda kısık sesle söyleyince Ömer kaşlarını çatıp gözlerime baktı. Geldiğimden beri sessiz kalıp beni izliyordu. Arada gözleri koluma değse de geri çekiyordu.

"Veli mi aranıyor?" Doğan Bey'in sesi şaşkın çıkmıştı. Ah bilmiyor ki oğlunun kurallarını. Bakışlarım Barış'a kayarken onunda bana baktığını gördüm. Yüzünde alaylı bir ifade vardı. Daha fazla bakmayıp önüme döndüm. "Evet. Neyse pek önemli bir konu değil. Kalkabilir miyim?"

"Tabi kızım. Bir şeye ihtiyacın olursa çekinmeden sor." Serpil Hanım'a gülümseyip ayağa kalktım. Hızlı adımlarla odadan çıkıp bana verdikleri odaya girdim. Derin bir nefes alıp çantamdan ödevlerimi ve kalemlerini çıkardım ve çalışma masasına geçtim. Kahretsin ! Kaan'ı aramayı unuttum. Telefonumu çıkarıp onu ararken tarih ödevini arıyordum. İkinci çalışta Kaan'ın sesini duymam ile arkama yaslandım. "Ooo bakıyorum da ateş perisi bizi hatırlamış. "

"Kaan kusura bakma. Çok fazla olay oldu ben arayamadım." Sesim yorgun çıkıyordu ve uykum vardı. Ödevleri bitirip direkt uyumak istiyorum. "Anlat bakalım." Sorgulayan sesi ile derin bir nefes alıp tokat olayı dışında her şeyi anlattım.

"YUH LAN ! Iyyy o kuralcı matematikçi senin abin mi ? Ve üçüzlerin var. Haspamlara bak. Sanki biz onları istiyoruz. Işık perim senin yanında ben varım BEN . Onlar kim be ? Ben senin ikizinim zaten. Sen sakın onları takmıyorsun ."

Yüzümde gülümseme oluşurken gözlerim dolmuştu. Kaan ile geçen sene tanışmıştık ve arkadaştan öte kardeş olmuştu. Canım bir şeye sıkıldığında hemen anlar ve mutlu olmam için elinden geleni yapar. Hayattaki en büyük şansım Kaan.

"Umrumda değiller zaten. Neyse kapatmam lazım. Yarın görüşürüz." Bir an önce uyumak istiyorum. Kaan son kez motivasyon konuşması yapıp telefonu kapattı. Önümdeki kitaplara oflayıp kalemi elime aldım.

🧚🏻‍♀️

Birinin koluma dokunduğunu hissediyordum. Gözlerim yavaş yavaş açılırken sol tarafımda Ömer'i görmem ile irkilip yerimde sıçradım . Yere düşmem ile acıyla yüzümü buruşturdum. Yine mi masada uyuyakaldım ? Her yerim tutulmuştu. Tek ayağım sandalyede ve saçlarım kuş yuvasına döndüğü için Ömer bana şaşkınlıkla bakıyordu.

Ayağa kalkmaya hazırlanmıştım ki kapı gürültüyle açıldı ve aile üyelerinin geri kalanı içeriye girdi. Siz nasıl duydunuz ya ? Oysa o kadar ses çıkmadı. Kızım. " Serpil Hanım beni kolumdan tutup kaldırırken "Ne oldu?" dedi.

Bartu ve Batu ise sırıtıyordu. Suratlarına yumruğu geçirmek isterdim ama ortam müsait değil. Saçımı ve kıyafetlerimi düzeltirlen "Bir şey olmadı. " dedim ve elimle Ömer'i gösterdim. "Sanırım beni uyandırmaya gelmişti. Aniden onu karşımda görünce korktum. Burada uyuyakalmışım. Düştüm. Önemli değil. "