Üçüz Derken | Tamamlandı

8.Bölüm🧚🏻‍♀️

Oflayarak yataktan kalktım. Saate bakınca on bir olduğunu gördüm. "Oha ! Bu saate kadar  uyumuş muyum?" Önceki ailem yüzünden normalde en geç sekizde uyanırdım. Pazar günleri de dahil. Esneye esneye banyoya girdim. Kısa bir duşun ardından siyah bir eşorfman ve beyaz çiçekli tişört giydim. Üstüne de en sevdiğim örgü hırkamı giydim ve aşağıya inmek için odadan çıktım. 

Salona girince sadece Serpil Hanım'ın olduğunu gördüm. Beni görünce gülümsedi. "Uyanmışsın. Bende seni bekliyordum."  Mahcup bir ifadeyle ona bakıyordum."Kusura bakmayın. Ben normalde bu kadar uyumam. Sa-" Cümlemi bitirmeme izin vermeden araya girdi.  "Periciğim ne kusuru. İstediğin saatte uyanabilirsin. " Ayağa kalkınca sözlerine devam etti. "Diğerleri kahvaltı yapıp gittiler. İkimiz tekiz. Bugün anne kız vakit geçirelim."  Anne kız vakit geçirmek mi ? Kalbim heyecanla atarken o yanıma gelip koluma girmişti bile. Yüzümdeki şaşkın ifadeyi görünce gülümseyip göz kırptı ve mutfağa geçtik.

O buzdolabının önüne geçip içinde  kahvaltılıkları çıkarmaya başladı.  "Önce beraber güzel bir kahvaltı yapalım." Heyecanlıydım. İlk defa annem ile vakit geçirecektim. Önceki ailem de annem ile doğru dürüst konuşamazdım bile ve şimdi gerçek annem ile vakit geçirme fikri kalbimin kuş gibi çırpmasına neden oluyor. Daha fazla ayakta dikilmeyip ona yardım etmeye başladım.

🧚🏻‍♀️

"Çok güzel oldu." Serpil Hanım'a gülümsedim. Sandalyeden inince o da yaptığımız pastayı dolaba koydu. Kahvaltı yaptıktan sonra bir saatte yakın sohbet edip kahve içmiştik. Daha sonra beraber komedi filmi izlemiştik. Diğerlerinin gelmesine az vakit kalınca beraber mutfağa girip yemek yapmıştık ve benim isteğim ile de çikolatalı pasta...Küçüklük hayalimden biri annem ile pasta yapmaktı ve 17 yılın ardından hayalim gerçekleşti.

O kadar güzel vakit geçirmiştim ki. Onun yanında yüzümdeki gülümseme gitmiyordu. Bana sürekli bir şeyler anlatıp saçlarım ile oynaması içimdeki küçük kızın sevinçle zıplamasını sağlıyordu.

Derin  nefes aldım. "Kızım sen duş al. Her yerin un içinde." Gülerek söylemişti. Yüzümde dahil un vardı. Bende gülüp "Tamam o zaman. Zaten diğerleri şimdi gelir." deyip ona yaklaştım. Kollarımı ona sarınca kasıldı. "Her şey için teşekkür ederim." deyince o da bana sarılıp saçımdan öptü. "Asıl ben teşekkür ederim. Bize şans verdiğin için. Benimle vakit geçirdiğin için." Yüzümdeki tebessüm ile ondan ayrıldım. Yanağından öpüp koşar adım mutfaktan çıktım.Çok utanmıştım. İnsan annesini öptü diye utanır mı ? Ben utandım.

Gülümseyerek odaya girip direkt banyoya girdim. Tekrardan duş alacaktım. Ofladım. Duş almayı sevsem de günde iki defa almak işkence gibi geliyor. 15 dakikanın ardından saçımdaki havlu ile odama girmiştim.

Belime kadar uzanan kahverengi saçlarımı kuruttuktan sonra balıksırtı yapıp lastik ile ördüm. Büyük ihtimalle evin diğer üyeleri de gelmişti. Telefonumu da cebime koyup odadan çıktım. Karşı odadan da Özgür çıkmıştı. Göz göze gelince bana gülümseyip "Örgü yakışmış ergen." dedi ve  yanımdan geçti.

Özgür bana gülümsedi mi? Özgür bana gülümsedi. Gözlerim şokla açıldı. Yok canım halüsinasyon gördüm. Ya benim kafama saksı düştü olmayan şeyler görüyorum. Ya da onların kafasına düştü bana iyi davranıyorlar. Bir dakika o bana egen mi dedi ? Gülümsemesine şaşırdığım için ergen dediğini fark etmedim bile. Ve örgü yakışmış dedi.  Allah'ım umarım delirmiyorumdur. 

"Niye kapıda dikiliyorsun?" Bartu'nun sesi ile irkilip ona döndüm. "Korkuttum mu ? Kusura bakma." Bana bir şeyler oluyor. Düşüp bayılacağım şimdi. Bir şey demeyip merdivenden indim. Son üç basamak kalmıştı. Adım atacakken biri bana çarptı. Dengemi kaybedip düşecekken biri kolumdan tuttu ama ikimizde dengeyi sağlayamadık ve düştük. Beni tutan Bartuydu.