Üçüz Derken | Tamamlandı

6.Bölüm 🧚🏻‍♀️

Yorgun hissediyorum ve gözlerimi açmakta zorlanıyordum. Sargılı elimde baskı hissedince yavaşça gözlerimi açmaya çalıştım. Başta bulanık görsem de gözlerimi birkaç kere açıp kapadıktan sonra etraf netleşmişti . Bakışlarım sol tarafa dönünce Doğan Bey'in yanımda olduğunu gördüm. Yutkundum. Doğan Bey yanımda mıydı ? Gözlerim şokla açılırken tepki veremiyordum. Sargılı elimi tutmuş ve uyuyordu.

Şu an çok tuhaf hissediyordum. Önceki ailemde babam beni görmemek için hep odama gönderirdi ama şimdi öz babam elimi tutmuş ve yanımda uyuyordu. Bakışlarımı ondan çekip tavanı izlemeye başladım. Dün olanlar aklıma gelince sıkıntılı bir nefes verdim. Birkaç günde hayatım mahvolmuştu. Kendimi boşlukta hissediyorum.

"Uyanmışsın." Gelen sesle irkildim. Soluma dönünce Doğan Bey yatakta oturur pozisyona gelip sırtını yatak başlığına yasladı. Onun gibi yatakta doğrulup sırtımı başlığa yasladım. "Burada uyuyakalmışım. Kusura bakma. Annen de buradaydı ama gitmiş. Büyük ihtimalle kahvaltı hazırlıyor. "Serpil Hanım'da mı kalmıştı? Yüzümde küçük bir tebessüm oluşurken "Yok. Sorun değil. " diyebilidim. "Nasıl hissediyorsun kızım? Ömer dün akşam nefes darlığı yaşadığını ve göğsünün sıkıştığını söyledi. " Derin bir nefes aldım. Dün gece zor geçmişti. Birkaç kere daha öyle olmuştum ama dün canım daha fazla acımıştı.

"Aniden oldu . Bende anlamadım." dedim sakince. Saçımı okşayıp"Bugün hastaneye gideceğiz tamam mı ? İtiraz istemiyorum." dedi. Gözlerimin dolmaması için uğraşıyordum. Babamın saçlarımı okşaması içimdeki küçük çocuğu mutlu ederken ben ağlamak istiyordum. Bu duygu benim için tarif edilemezdi.

"Kahvaltıya inelim mi ?" Konuşamadım. Sadece başım ile onayladım. O odadan çıkarken ben elimi yüzümü yıkamak için banyoya geçtim.

🧚🏻‍♀️

Kahvaltıya inince Serpil Hanım yanaklarımdan öpüp benimle biraz sohbet etmişti. İnsanı rahatlatan bir sesi olduğu için onunla saatlerce konuşabilirim. Şimdi de Ömer ve Serpil Hanım'ın arasında oturmuş kahvaltı yapıyordum. Çayımdan içecekken telefonum çaldı ve tüm bakışlar bana dönmüştü. Arayana bakınca Kaan olduğunu gördüm. Müsait olmadığım için aramayı reddettim. Tekrar arayınca gözlerimi devirdim. Müsait olmadığımı anlamasına rağmen niye ısrarla arıyor ki ? "Kızım aç istersen. Önemli olabilir." Serpil Hanım'ı onaylayıp aramayı yanıtladım. Diğerleri göz ucuyla bana bakıyordu.

"BİZ BİTTİK. BİZ MAHVOLDUK. YETİŞİN DOSTLAR ." Kaan'ın bağırarak konuşması ile yüzümü buruşturdum. "Sayende kulak zarım patladı Kaan. Yine ne oldu ? Kim ne yaptı?" Batu dışında diğerlerinin kaşları çatılmıştı. "Öncelikle hafta içi tarih quizi var ve şarkı yarışması için prova yapmamız lazım." Bende bir şey oldu sandım. Klasik Kaan ve abartılı tepkileri. "Tamam ya tarih sorun değil. Geçen senede yapmıştı. Onu dert etme. Ben sana yardım ederim. Provayıda hallederiz."

" Bugün müsaitsen buluşalım mı ?" Diğerleri kahvaltı yaparken göz ucuyla bana baktıklarını da görüyordum. Serpil Hanım ve Doğan Bey'den izin almadan bir şey diyemezdim. "Ben sana haber verceğim. Tamam mı ?"

"Tamam kurtarıcı perim. Görüşürüz." Kaan ile vedalaşıp telefonumu cebime koydum. Sıkıntıyla nefes verip Doğan Bey ve Serpil Hanım'a döndüm."Hastaneden sonra arkadaşımın yanına gidebilir miyim? Okulda şarkı yarışması vardı. Biraz prova yapmamız lazım." İkisi bana gülümserken Özgür konuştu. "Hastaneye niye gidiyorsunuz ?"

Benden önce Serpil Hanım cevap verdi. "Seni ilgilendirir mi oğlum ? Yanlış hatırlamıyorsam Peri umurumda değil diyordun. " Serpil Hanım size bayılıyorum. İdolümsünüz.