Bizi yalnız bırakmak için gitmişti.. Yaşına göre biraz fazla mı olgun davranıyordu?
Hala arkasından bakarken yutkunup geri önüme döndüm.
Annesi sesli bir şekilde nefesini verdiğinde Kerem'in elindeki elimi çekmeye çalışmıştım. Tabii buna izin vermeyip daha sıkı tutmuştu.
"Şapka Kerem'in değil mi? " annesinin konuşması ile nefesimi tuttuğumda elim hızlıca kafamdaki şapkaya gitmişti.
"Unutmuşum. "
Şapkayı çıkartacakken Kerem izin vermemişti.
"Şapka artık onun. " tok sesi ile annesine baktığımda bir şey dememişti.
Çok stresli hissediyordum. Benden nefret ediyor muydu acaba?
Bu düşünce ile iç çektiğimde acıyla yere baktım. Annem ölmeseydi uyuşturucuya bağımlı olmazdım, beni bağımlı diye anmazlardı. Ama annem ölmeseydi Kerem ile tanışamayacaktım.
Belki başka bir evrende Kerem ile başka bir şekilde tanışıp sevgili olurduk.. Ailesi de isterdi beni, annemde yanımda olurdu.. Hatta babam bile onunla tanışırdı..
Dönebilir miydik biz en başına?
Boğazımda oluşan yumru ile sertçe yutkunduğumda ağlama isteğimi bastırmaya çalışıyordum. Annesi buradaydı.
"Eylül, kızım? " annesinin konuşması ile hızlıca dolan gözlerimi silip kafamı kaldırdım.
Kızım mı demişti o? Yanlış duymuş olabilir miydim?
Basbayağı bana kızım demişti..
Kerem'de bu duruma şaşırmış olmalı ki anlık olarak bana bakıp annesine dönmüştü.
"Kerem. Sen Reyyan'a bakıp gelsene oğlum. " Kerem bana baktığında tamam anlamında göz kırpmıştım.
Elimi bırakıp ayağa kalktığında sanki yüzmeyi bilmeyen bir çocuğun kocaman denizin ortasında kalması gibi hissetmiştim.
