Visal | Yarı Texting (Ara Verildi)

3.9

Selam!

Nasılsınız?

İyi okumalar 💚

-15 Haziran 2024

"Ata, biraz daha hızlı olur musun?" Söylene söylene ayakkabımın bağcıklarını bağlarken bir yandan da hala mutfakta takılan sevgilimi kontrol ediyordum.

Bugün arkadaşlarımızla toplu bir plan yapmış, hep beraber açıl hava sinemasına gitmeye karar vermiştik. Bütün grubu bir araya toplamak zor olsa da canım arkadaşım Nisan bunu tabii ki de başarmıştı.

Herkes film başlamadan yerine geçmiş ve bizi beklediklerini belli etmişken Ata orada acıkma ihtimalimize tahammül edememiş ve hemen bir şeyler hazırlayacağını söyleyerek mutfağa girmişti. Bunu yaptığında evden çıkmak üzere olmasaydık hoş bir hareket olabilirdi ancak şu an oldukça sabır sınayıcı bir hareketti benim için.

Ayrıca filmin başlamasına yarım saat kalmıştı! Bizim yolumuz da yaklaşık yarım saat olduğu için şimdi çıksak bile ucu ucuna yetişebilirdik.

"Geldim Miray, kızma." Ilımlı sesiyle mutfaktan çıkan sevgilim elindeki kabı hızlıca bana verip ayakkabılarını giyindi. Kenardaki çantalarımızı da alarak evden çıktığımızda arabaya yerleştik.

Biraz hız yaparak yolu tamamladığımızda çok şükür ki daha başlamamıştı film. Nisanın bizim için ayarladığı yere geçtiğimizde herkesle uzaktan selamlaşmıştık.

Organizasyonu Nisanın bir arkadaşı yaptığı için en önden yer ayırtabilmiştik. Görüş açısından sıkıntı olmasın diye en öndeki iki sıranın tam ortasında bizim ekip vardı.

En önde sırayla Ata, ben, Nisan, Tuncay, Semih ve Pelin vardı. Pelin, Semihin flörtüydü. Hatta flörtten de ileri oldukları oldukça belliydi. Nisan Tuncayın elini tutmuş rahatça arkasına yaslanmışken Pelin, başını Semihin omzuna koymuştu.

Arka sıramızda ise Atanın arkasında Noyanla başlayan sıra  Mercan, Aycan, Yekru, Orçun, Hazan olarak devam etmişti. Noyan başını Mercanın omzuna koymuş neredeyse yatar hale geçmişti. Aycan ve Yekru bir temas olmadan ortalarındaki mısırı yiyorlardı. Hazan ve Orçun ise aynı battaniyeye sarılmış filmin açılmasını bekliyorlardı.

Biz de Atayla hızlıca yerleştiğimizde başımı sakince omzuna bıraktım. Bir elimi de koluna koyduğumda derin bir öpücük bıraktı saçlarıma. Başlayan yeşilçam filmiyle sinemaya kitlendik.

Üstünden ne kadar süre geçtiğini anlamasam da Ata'nın başının yanımıza doğru döndüğünü, ardından uzun bir süre öylece kaldığını hissettim. Yanımızdan da biraz fısıltılı sesler geliyordu. Herhangi bir polemik yaşanabilir diye doğrulup ben de döndüğümde düşündüğüm gibi bir şey olmadığını anladım. Yaşadığım farkındalık beynimde bir şimşek etkisi yaratırken uzun zamandır kaçtığım gerçek yüzüme savruldu.

Birkaç sandalye yanımızda oturan bir baba-kız vardı. Kızı babasının kucağına oturmuş, fısır fısır bir şeyler anlatırken babası da tüm ilgisini kızına vermiş aynı şekilde onunla konuşuyordu. Karısı eşinin omzuna yaslanmış filmi izliyorken bir yandan da kocası ve kızına bakıp gülümsüyordu. Mutlu bir aile tablosu vardı baktığımız yerde. Ata'nın asla sahip olamayacağını düşündüğü bir tablo...

Yavaşça bakışlarımı sevgilime çevirdiğimde gözlerinin dolduğunu anladım. Hatta filmin yansıyan ışığıyla yüzünde oluşan parlaklık sadece gözlerinin dolmadığını, ağladığını da gösteriyordu.