Delusional

Prolog

   Caddellan to kraj zamieszkiwany od setek tysięcy lat przez wiele gatunków przeróżnych stworzeń. Kraj ten był podzielony na osiem wysp, zwanych regionami.

Region Centralny znajdował się w samym centrum, był największy i zamieszkany przez największą ilość osób. To tam znajduje się zamek królewski, zamieszkiwany przez panujących władców. Ponadto, właśnie w Regionie Centralnym trenują przyszli rycerze, którzy po skończeniu naborów zbierają się tam z całego Caddellanu.

W Regionie Centralnym przeważały miasta, większe lub mniejsze. W jednym z nich mieszkała osoba odpowiedzialna za powstanie treningów Okuten, polegających na szkoleniu młodzieży od czternastego roku życia. Zostały wymyślone ponad tysiąc lat temu przez Avery Remington, które przez pewien urok żyje do teraz. Miejsca, w których trenuje się młodzież znajdują się na każdym z regionów, każdy region posiada też wykwalifikowanego trenera.

W zamku mieszkała panująca rodzina królewska, królowa Iry Hansen, król Lexus Hansen i ich dzieci, Lӕti i Viktor. Królowa zasiadła na tronie w wieku zaledwie czternastu lat, gdy jej matka zrezygnowała z władzy. Jest to dopuszczalne w sytuacjach, w których władca nie jest już w stanie rządzić. Matka królowej Iry zeszła z tronu przez swoją niepoczytalność. W normalnych okolicznościach tron obejmuje najstarsze dziecko po śmierci rodziców.

Region Króla Nietoperzy jest regionem z najmniejszą liczbą ludności. Jego nazwa wzięła się z legendy o królu nietoperzy, który kontrolując stado tych zwierząt powstrzymał atak wroga. Region Króla Nietoperzy to mroczne miejsce, z niewieloma gatunkami roślin czy zwierząt. Zwykle wysyłano tam wygnańców. O tym regionie krążyło wiele legend, mówiących o przerażających i niebezpiecznych wydarzeniach rzekomo mających tam miejsce.

Przeciwieństwem był Region Złotego Jastrzębia. Przeważały w nim wróżki, które bardzo dbały o występującą tam faunę. Wróżki dzieliły się na ptakopochodne i owadopochodne. Tych drugich w Regionie Złotego Jastrzębia było najwięcej. Dzięki ich opiece ogromna ilość różnorodnych roślin mogła rozwinąć się na terenie całego regionu. Niszczenie ich jest zakazane, podobnie jak zabijanie zwierząt. To właśnie z Regionu Złotego Jastrzębia wywodzi się najwięcej utalentowanych muzyków i bardów.

Na Regionie Smoczej Łuski mieszkały potężne smoki. Mieszkańcy starali się im nie zawadzać, chronili je, opiekowali się nimi i dokładali wszelkich starań, by nie były przez nikogo krzywdzone. Terytorium smoków było oddzielone od cywilizacji. Z racji na te stworzenia, Region Smoczej Łuski uznany jest za najgorętszy.

Region Dzikiego Pióra zamieszkiwały gobliny. Gobliny to stworzenia zamknięte w sobie i niechętne do kontaktu z innymi regionami, współpraca z nimi jest problematyczna. Są za to świetnymi architektami, to stworzenia o wielkiej kreatywności. Dlatego architektura na tym właśnie regionie została uznana za najlepszą i przy okazji najbardziej różnorodną. Rzadko zgadzają się na wykorzystanie ich pomysłów na innych regionach, więc budynki wybudowane na Regionie Dzikiego Pióra są dla niego charakterystyczne i nie można spotkać ich nigdzie indziej.

Region Wilka to głównie lasy iglaste. Mglisty teren na którym często pada deszcz. Zamieszkują go głównie wilkołaki. Są kompletnym przeciwieństwem goblinów. To w większości otwarte, gościnne i pogodne osoby. Słyną też ze swojego zamiłowania do tradycji, które bardzo sobie cenią. Wilkołaki zwykle tworzą duże rodziny, które są dla nich najwyższym priorytetem. Region cieszy się dużą popularnością wśród mieszkańców Caddellanu, którzy zawsze, lub przynajmniej w zdecydowanej większości przypadków, są przyjmowani z otwartymi ramionami.

Region Fauna to kraina wiecznej zimy. Śnieg nie topnieje i stale występują tam minusowe temperatury. To dom w większości dla elfów, centaurów i faunów. Region Fauna to górzyste tereny z dużym ryzykiem lawinowym. Mieszkańcy starają się im zapobiegać, a gdy do jakiejś dojdzie robią co mogą, by ofiary dostały jak najlepszą pomoc jak najszybciej. Rezydenci Regionu Fauna są zwykle nie tak otwarci, jak ci z Regionu Wilka, ale nowoprzybylcy nie skarżą się na brak gościnności. Mieszkańcy tego regionu zdają się ze sobą zżyci i dobrze się dogadują, nawet, jeśli słabo się znają.

Region Kryształowego Miecza słynie z tego, że to właśnie stamtąd wywodzi się większość najpotężniejszych i najbardziej znanych rycerzy. Również to właśnie tam powstała pierwsza księga i pierwsze mapy. Region Kryształowego Miecza ma najwięcej dobrych uczelni, przyjeżdża tam wiele studentów.

Studiował tam też Erix Bizeveron, niespełna dwudziestopięcioletni elf mieszkający na Regionie Centralnym. Żeby dostać się na studia, w wieku 20 lat musiał napisać wstępny egzamin, do którego przygotowywał się bardzo długo. Całe dnie spędzał w bibliotece, zasypany książkami i notatkami. Studia ukończył w zeszłym roku. Zamieszkiwał wioskę znajdującą się niedaleko zamku. W tej chwili pracował jako kartograf. Jego biuro mieściło się w jego domu, co bardzo mu odpowiadało, nie przepadał za rozmowami z innymi.

Miał długie do pasa, białe włosy, które kontrastowały z ciemną skórą. Czerwone oczy były otoczone białymi rzęsami. Erix był naturalnie silny fizycznie, czym nadrabiał swój brak mocy. Była to naturalna cecha jego gatunku. W Caddellanie istniały dwa gatunki elfów: Maksha i Abrash. Erix należał do tego drugiego, który od Maksha różnił się brakiem magicznych zdolności, ale za to większą fizyczną siłą.

Elfa od zawsze interesowały zwierzęta. Już jako dziecko spędzał całe dnie na zewnątrz, obserwując gatunki żyjące w okolicach jego wioski. Podobało mu się to bardziej, niż zabawa z innymi dziećmi. Lubił ją, ale była męcząca. Zwłaszcza, gdy jej członkowie nie potrafili się ze sobą dogadać. Erix zdecydowanie wolał spędzać czas samotnie albo z jedną osobą do towarzystwa. W dorosłym życiu zachował to samo zdanie odnośnie spotkań towarzyskich. Większość czasu spędzał w domu, bliski kontakt miał z kilkoma znajomymi i najlepszym przyjacielem. Odsunął się od społeczeństwa odkąd ktoś, kogo pokochał pierwszy raz, zostawił go. Chłopak poznany na Okuten okazał się jego pierwszym i jedynym związkiem. Jedyną osobą, do której żywił mocniejsze uczucia. Po tym, jak został opuszczony, całkowicie zamknął swoje serce.

Praktycznie każdy jego dzień wyglądał tak samo. Pracował, rzadko wychodził z domu. Najczęściej był wyciągany praktycznie siłą przez przyjaciela. Bał się wchodzić w nowe relacje w obawie, że zniszczy je tak, jak zniszczył swój związek. Mimo upływu lat, nie mógł przestać się obwiniać. Wszystko przez jedną, poważniejszą kłótnię.

Widywał wielu mężczyzn, część nawet była całkiem atrakcyjna, ale nie chciał zaczynać rozmowy z żadnym z nich. Kiedy już z kimś rozmawiał, myślał co najmniej dwa razy przed wypowiedzeniem jakiegokolwiek zdania. Musiał analizować słowa pojawiające się w jego głowie i pilnować się. Głównie z tego powodu spotkania towarzyskie były wyjątkowo stresujące i męczące psychicznie. Rzadko pozwalał sobie na okazywanie negatywnych emocji. Zazwyczaj trzymał je w sobie czekając, aż same miną. Wydawało mu się to głupie, ale wolał cierpieć w milczeniu, niż znów kogoś skrzywdzić.