Nazende (bxb)

kırk sekiz

"Peyniri uzatsana lan." Abim bütün öküzlüğüyle konuştuğunda zaten uykumu alamadığım için gerginliğim üzerimdeyken dik dik bakıp önüme döndüm.

Bu annemleri güldürmüştü.

"Lan uzat işte ölür müsün?"

"Düzgün söyle uzatsın." dedi Baran gülerken. Bana dönüp gülümsedi. "Peyniri uzatabilir misin hayatım?"

Gözlerim ışıldarken herkesin içinde kullandığı kelimeye karşı çabucak peyniri kaldırdım ve uzatmadan onun tabağına yiyeceğini bildiğim kadar peyniri doldurdum.

"Allah seni bana kardeşim diye tanıttıkları günün belasını vermesin." dedi abim hayretler içindeyken.

Annem kahkahalarla gülerken tek gülmeyen oydu.

"Tamam ya acıdım gel." deyip ona peyniri uzattım.

"İstemiyorum yemeyeceğim."

Tripli sesine karşılık başımı geriye atarak gülerken oturduğum yerden uzanıp yanaklarını sıktım.

"Oyyy benim canım abim."

"Git lan." dedi yine.

Gülerek ayağa kalktım ve arkasından sımsıkı sarıldım. İttiriyor gibi görünse bile aslında benden daha sıkı sarılıyordu. Yanağından öpüp geri yerime otururken gülümsüyordu.

Kahvaltıdan bitince babam masadan amcaların yanına gitmek üzere kalktığında annem hızlıca sandalyesini çekti yanımıza iyice.

"Bugün dedeyle babaannenin yanına gidin. Bir göremedi sizi ikisi de."

"Gidelim tabii." dedi Baran başını sallarken.

Ayağımı kaldırıp karşımda oturan Baran'ın ayağına bastım. Bir an yere bakacak gibi olsa da yüzüme bakıp annemin anlattığını dinlemeye devam etmeye çalıştı. Gülmemek için kendimi tuttum.

Bir süre daha oturduktan sonra birlikte babaannemlerin odasının kapısına gittik. Ne söyleyeceğimiz konusunda en az tereddüt yaşadığım yerdi.

Birlikte içeriye girdiğimizde dedem gazete kurcalıyor babaannem de kendi odasındaki televizyondan belgesel izliyordu.

"Yine sardın ceylan belgeseline he." diye laf attım girer girmez.

İkisi de hemen bize döndüler. Dedem babaanneme laf söylemiş olduğum için keyifle gülerken babaannem dik dik yüzüme baktı ve televizyonu gösterdi.

"Keşke sen ceylan olsaydın, ben de aha bu timsah gibi götünden yakalardım seni."

Baran bir anda kahkaha attığında kıpkırmızı olurken sinirle ellerimi belime koydum.
"Hadi oradan ya, senden olsa olsa karga olur."

Başkası böyle konuşsaydı ikinci dakikasında yerdi sopayı ama ben kızdırınca kızmıyorlardı.

Baran gülmeyi bir an olsun kesmeden koltuğa dedemin yanına oturdu. Dedem de gülüyordu.

"Gülme be sen de." diye kızdım.

Kendini tutamıyordu resmen. Yanına oturduğumda bilerek oturacağım yere elini koydu ve eline oturduğumda birden belli etmeden kalçamı sıktı.

"Ben yakalayayım." diye fısıldadı kulağıma doğru.

Şaşkınlıkla yerimde kıpırdanıp elini ittirdim.

"Sus be adam."

"Niye?"

"Sus ya." dedim ittirerek.

Baran babaanneme döndü.
"Babaanne ben diyorum ki bu ceylanı ben tutayım. Kaçmasın hiç yuvadan. Kaçacaksa bana kaçsın."

Dedemle babaannem aydınlanmış yüzleriyle bize dönerken babaannem oturduğu yerden kalktı birden. Ayağa kalkıp ellerini beline koydu.
"Ney?"