Son Nefesler /Han Jisung/✔️

13.bölüm

  "Günaydın Hyunjin."

Kolumun altında kimse yoktu. Etrafa bakındım. Yoktu. Ayağa kalktım ve bağırdım.

"Minho!"

Minho ile Jeongin geliyordu.

"Hyunjin'i gömdük Jisung gitmemiz gerek."

"Neden son kez sarılmama izin vermediniz?"

Jeongin yanağımı tuttu.

"Abi. Hyunjin öldü ama iyi o. Gerçekten ölmedi biliyorsun. Hadi gidelim."

"Neden bana adını söylemiyorsun?"

"Arkadaşlarım zorbalık yapmayı sever. Ben sana gelirim. Sen gelme."

"Beni tanıyor musun?"

"Elbette Jisung. Sen doğmadan önce bir abin vardı biliyor musun?"

"Nasıl?"

"Bende küçüktüm. Adı Chan. Bilmiyorsun."

"Neden burada değil?"

"O gitti. Seni korumaya söz verdim."

"Ben neden bilmiyorum?"

"Sadece sarı saçlı ve çilli çocuktan uzak dur."

"Neden ki? Öyle birisi tanımıyorum. Kim o?"

Çil mi? Çilli mi? Sarmaşık kafamı karıştırıyordu. Ben bunları ne zaman yaşamıştım ki? Benim anılarım mı?

"Abi iyi misin?"

Jeongin omzumdan tutup beni sarsıyordu. Yeni farkına vardım.

"İyiyim. Hadi gidelim."

İçimden Hyunjin'i düşünüyordum. Umarım bana kızgın değildir.

Jisung onun için yaşayacaktı. Jisung, Hyunjin için yaşayacaktı. O belki de Jisung için öldü.

Dükkanı herkes boşaltmıştı. Bir tek biz kalmıştık. Dışarı çıktığım an gerçekten anladım. Kimsenin peşimden gelmesine izin vermeyecektim. Ana karakter gibi görkemli olma zamanım yeni mi gelmişti?

Ortaya bir laf attım.

"Nereye gideceğiz ki? Sizde zaten her kaldığımız yeri boşaltıyorsunuz."

Felix cevap verdi.

"Kokumuza bir süre sonra ulaşıyorlar. Hadi ses çıkarmayın. Gidelim."

"Bekle."

"Efendim Jisung?"

"Özel güçlerimiz var, evet. Ben kendimi savunabilirim. Hepimize kılıç yapmalıyız. Kitapta olduğumuz için muhtemelen imkansız bir şey değil."

Jeongin'in bunu garipsediğini hissettim.

"Ama bir tane savaşçı var zaten."

"Olabilir. Güçlerimizi silahlarımız ile birleştirirsek daha da güçleniriz. Katılmayan var mı?"

Minho bile inanmamıştı.

"Nasıl olacak?"

"Mesela Seungmin ışınlanabiliyorsa bunu silahında denesin. Ayrıca Jeongin. Hiç gücünü kullanmadı. Nesneler sayesinde aktarabiliriz. Tüm yükü Felix'e yüklemeyiz."

"Benim için yük olmuyor."

"Olsun."

Elimi açtım ve bekledim. Aklımda canlandırdığı o kılıç. Birden elimde beliriverdi. Herkes şaşkındı.