617

(2. Bölüm) Uykudan Uyanmak

Eviniz yıkıldıysa sığacağınız bir yer kalmamış demektir.

7 ay önce

Gözlerimi yavaşça araladım. Her şey bembeyaz görünüyordu. Sonradan renkler belirmeye başladı. Burası neresiydi? Sanki hiçbir şey hatırlamıyor gibiyim.

Ben Belen'im kendimi biliyorum. Evim, babam, 617, annem. Bu elim, bu kolum her şey yerinde. Evett! Hafızam yerinde. Ama burası da neresi? Aaa posta kutusu! En son ordaydık. Bi ışık belirdi ve sonrasını hatırlamıyorum. Galiba gizemi çözdük. 17! 17! Nerdesin? Çözdük.

Herhangi bir ses yoktu. Tuhaf bir şekilde hiç korkmuyordum çünkü etraf o kadar güzeldi ki burası cennet gibiydi. Orman gibi bir yerde rengarenk çiçeklerin olduğu bir yerdi. Ben de bir hamağın üzerindeydim. Hala sadece gözlerimi açabilmiştim. Etrafta benden başka kimse yok gibiydi. Kafamı kaldırdığımda sağımdaki hamakta bir kızın uyuduğunu gördüm. Solumda da ne olduğunu anlayamadığım başka biri yatıyordu.

Heyy! Oradakiler, beni duyuyor musunuz? Burası neresi?

O sırada bir ses geldi.

Ben nerdeyim, burası neresi?

Kız uyanmıştı. O da benim gibi nerde olduğunu bilmiyordu belli ki!

Sakin ol! Nerde olduğumuzu ben de bilmiyorum. Ama çok güzel bir yerde olduğumuz kesin.

Belen! Sen misin? Ne yapıyorsun orda? Biz neden buradayız?

Belen mi? Adımı nereden biliyorsun?

Kız sinirlerimi bozma şaka mı yapıyorsun?

O sırada diğer hamaktaki ne olduğunu başta anlayamadığım kişi yüzünü dönerek bağırdı.

Beliş gizemi çözdük!

Evet gizemi çözdük. Aaa sen iki ayağın üzerinde insan gibi durabiliyorsun.

Belen bu 17 değil mi? Nasıl konuşabiliyor? Ayrıca nasıl ayakta durabiliyor?

Anladığım kadarıyla bu abimdi. Posta kutusunun oradayken en son onun sesini duymuştum o da gelmiş demek ki?

Senin adın ne?

Benimle alay etme!

Yok, bi şey sorucam ondan adını sordum.

Biliyorsun ya Nuralp.

Evet bu abim.

Ama neden şekli değişmiş anlamadım. 17'de de durum aynı. Acaba ben de değişmiş miyim?

Onun değiştiğini hissettirmedim.

Abi bende bir farklılık görüyor musun? Yani bildiğin Belen miyim?

Evet bildiğim Belen'sin! Ne oldu ki?

Abi o mektubu hatırlıyor musun?

Evet, hatırlıyorum!

Her şey o mektupla başladı. O mektuptan sonra 17 benle konuşmaya başladı. Ben onu duyabiliyordum o da beni. Babamla sana söylemek istedim ama kafayı yediğimi düşünebilirdiniz.

O yüzden mi sürekli köpekle konuşuyordun!

Aşk olsun ben köpek miyim? Bi bakar mısın şu halime?

Neyse sonra da posta kutumuzda normal olmayan şeyler hissettik ve o mektubu çözmeye çalıştık. O sırada da sen geldin. Senin gelmenle gözlerimizi burada açtık. İşte durum bu.

İlginç bir şekilde hiçbir şey tuhafıma gitmiyor. Normalde bağırıp çağırmam gerek değil mi? Ee burası neresi ya? Ne işimiz var burada?

İşte onu ben de bilmiyorum. Bu noktadan sonra eşitiz. Yalnız her şeyi anladım da ben niye aynı kaldım da siz değiştiniz?