Coleen’s POV
“yes baby…opo…uuwi agad si mommy ng maaga…okay..okay…I’ll buy you toys…just don’t forget to take up your medicine okay? Oh..i hung up na…bye baby…I love you..bye!”sabi ko sa anak ko mula sa kabilang linya..
Tinawagan ko kasi ito para palalahanan na wag na masyadong magpagod..nakauwi na kasi ito kahapon mula sa ospital.Nang makabalik kasi ako kahapon matapos kong magsenti ay kinausap ako ng doctor at sinabing okay na ang lagay nito at niresetahan n lang ng gamot para pwede na itong umuwi.
Pagkalagay ko ng cellphone sa bag ko nagulat ako ng may tumawag mula sa likuran ko.
Nakita ko si Via na seryoso ang mukha na nakatayo malayo ng konti sa kinatatayuan ko
“oh Via? Ikaw pala? Bakit?”tanong ko ditto
Lumapit ito saken para magkatapat kami bago ito nagsalita
“totoo ba?”
Napakunot noo naman ako sa sinabi nya.
“ano? Hindi kita maintindihan.”sabi ko
“that you and Case …… are siblings?”
Nanlaki ang mata ko sa sinabi nito.at naalala kong andon nga pala sila Van sa bar kagabe nang sundan ko si Case.
“ahhmmm …..look Via…ano..”sabe ko
“so it’s true?”walang emosyong sabe nito.
Napayuko na lang ako ditto at hindi na nagsalita.
“ba’t hindi mo saken sinabe Coleen?wala ka bang tiwala saken kaya hindi mo sinabe ahh?”sabe nito at parang naiiyak.
Napaangat ako ng mukha at tumingin ditto.
“look Via,wag mong gawing big deal yon…may rason kami kung bakit namin yun inilihim sa lahat”sabi ko
“so…hindi mo nga ako pinagkakatiwalaan….”sabi nito at nakayuko a.
“Via..No wag mong isipin-----“naputol ako sa sasabihin ko nang tumingin ito saken at parang galit
“WAG ISIPIN??? YOURE MY BESTFRIEND COLEEN!!! I TREAT YOU LIKE A SISTER!! I SINABI KO SAYO LAHAT NG SECRETS KO!! PERO BA’T AKO HINDI MO MAN LANG MASABIHAN NG MGA IMPORTANTENG BAGAY? I TOUGHT YOU TRUST ME? But I think…I
was wrong…” sabi nito at pinahid ang mga luha sabay takbo.
“WAIT VIA!!!! Tss….hindi nya ba talaga naiintindihan? You’re over reacting again Via…”patuloy na pagsasalita ko kahit hindi nya na ako naririnig.
Via…your such an idiot…
napabuntong hininga na lang ako bago malungkot na umalis.
Case POV
*o* yawn….
-_- ….
Sheesh….nakakatamad naman tong araw na’to…sana pala hindi na lang ako pumasok…tss…
Nagunat ako bago humiga ulit sa sahig. Nasa rooftop ako ngayon ng school, ito kasi talaga ang tambayan ko para matulog at magisip isip. Ayoko ko pa kasing Makita ang pagmumukha ni Allen kaya hindi muna ako papasok sa room namin para naman makaiwas sa gulo.
At para na rin maisip ni Allen ang mga katangahan niya..
Papikit pa lang ako nang makarinig ako ng pagbukas ng pinto. Kaya bigla akong napaupo at tinignan ang pangahas na nang istorbo sa tulog ko.
Nakita ko ang bulto ng isang babae na nakaupo malapit sa railings at tahimik na umiiyak.
Teka…parang kilala ko ‘to ahh?
BINABASA MO ANG
Do We Still Stand A Chance?(on going)
Teen Fictionhmm..may chance pa bang matuloy ang love story naudlot na? for so many years silang di nagkita.. sa tingin mo pwede pa?.. what if malaman nito ang secrets niya..? gaano nga ba nila kamahal ang isa't isa para bigyan ng chance? hanggang saan ba sila h...
