Do We Still Stand A Chance?(on going)

Chapter 8: start...

Chapter 8

Allen’s POV

Hindi na ako nakapag isip ng matino.. simula pa kanina…

Akala ko ay yun na ang huli na makikita ko si Coleen nagkamali ako…

Ngayon ay nandito ito sa harap ko at hawak ko ang mga kamay niya ..kinakaladkad ko siya palabas ng bar…

Napunta kami sa may madilim na gilid.. at isinandal ko sya sa pader..

Umaray ito pero hindi ko pinansin at  pinangharang ko ang dalawang braso ko sa gilid nito..

“A-allen..”hindi natuloy ang sasabihin nito ng sumabat ako..

“ano nanamang palabas ‘to ha Coleen? Hindi mo ba alam na nakakagulo ka na ha?

Ano nanaman bang binabalak mo! Ha! Sumagot ka!? “ sigaw ko ditto..

Tahimik lang itong umiyak at hindi na nagsalita pa..

Sinunggaban ko na ang pagkakataon para magsalita at mai labas lahat ng galit ko ditto..

“hindi ko alam Coleen ..kung bakit nagbalik ka pa…? alam mo ba ang mga pinagdaan ko noon ha..Coleen..?  nang iwan mo ako na basta na lang..na para akong laruan na pinagsawaan mo at nung magsawa ka na..tinapon mo na lang ako…tapos andito ka ngayon sa harapan ko…at sasabihing magpapaliwanag ka? At tapos ano? Makikipagayos ka saken..na parang wala lang ang nagyari!!! “ at bigla kong sinuntok ang pader sa gilid nito..

“halos patayin mo ako noon Coleen…(umiyak) di ko alam kung anong nagawa ko,,,o kung ano ang kulang saken para iwan at saktan mo ako ng ganito…minahal naman kita Coleen ahh…halos ibigay ko sayo ang mundo…pero anong ginawa mo….bakit Coleen..please sa pagkakataong ito..sagutin mo ako…” wala nang tigil sa pagagos ang mga luha ko at unti unti akong napaluhod sa harap nito…

Tahimik kaming nagiiyak..mayamaya ay nagsalita ito..

“walang kulang sa’yo Allen…”napatingin ako ditto at hinintay pa ang mga sasabihin nito..

“I’m sorry…I’m so sorr---“ di ko na pinatapos pa ang sasabihin nito dahil bigla akong tumayo at sinipa ang basurahan sa gilid..

“SORRY!!! SORRY NANAMAN!!!! WLANGYANG SORRY YAN!!!! BAKET MAIBABALIK PA BA NG SORRY MO ANG LAHAT HA!!!! ‘NYETA!!! “ sigaw ko ditto..

Tahimik lang itong nagiiyak..pinakalma ko muna ang sarili ko at pinahid ang mga luha ko bago lumingon ditto..

“kung puro yun lang din naman ang sasabihin mo..mabuti pang umalis na ka na lang at wag ka na uling lumapit saken..”malayelong sabi ko..hahakbang na sana ako ng matigilan ako sa ginawa nito..

Coleen kiss me on the lips….gumalaw ang mga labi nito at parang umaasam na tutugunin ko..

Sh*t…control your emotions Allen…

Sinubukan kong pumikit ng mariin at ignorahin ang mga labi nito..

Tutugon na sana ako pero mayamaya ay tumigil ito…at inilayo ang mga labi saken..

Tinitigan koi to sa mata….at hindi na ako nakapag pigil pa…

Ako na ang humalik ditto at isinandal koi to sa pader…

Para akong lumulutang sa alapaap ng muling mahilakan ko ang mga labi nito..

After so many years..punong puno ng pangungulila at pagasam ang aghalik ko ditto..

Mayamaya ay kinailangan nanaming parehong magbitiw..nangmaghiwalay an gaming mga labi ay habol naming pareho an gaming mga hininga..

Idinikit ko ang noo ko sa noo nito…