Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
bölüm 12: ikizim
Ekmeğin üzerine bal ve kaymak sürüp tabağıma koyan Maviş'e yandan bir bakış atıp "Teşekkür ederim," diye mırıldandım boğuk sesimle. Yarı uyur halim herkesi uyku moduna sokmuş gibi kahvaltı masası sessizdi.
Bana sadece göz kırpmakla yetindi. "Kendini iyi hissetmezsen çık eve gel, dinlenirsin tamam mı oğlum?" Başımı sallayarak bir gözüm kapalı diğeri açık şekilde önümdeki ekmeği yavaş yavaş yedim.
Bütün kemiklerimin ağrıdığını hissediyordum. Bu yüzden bugün durgundum ve kimseye laf sokmak gibi bir derdim yoktu. Enerjim normalde hasta olduğumda da yerini korurdu ama uykum vardı.
Şimdi yatsam iki gün deliksiz uyurdum.
Dirseğim masaya dayalı, avuç içim ise alnımdaydı. Öylece önüme koyulanı yiyordum sadece yavaş yavaş. "Sana dedik duştan sonra saçlarını kurut diye." Bu sefer huysuzca konuşan Ali'ydi.
Dün duştan sonra başımın etini yemişti. O söylenirken zaten saçlarım kurumuştu. Kafamdaki saçlar kısaydı bunu görmüyor olamazdı. Ona göz devirip tabağımın kenarına koyulan dört dilimlik penirden birini ağzıma attım.
"Prime dönemim başladı. Şimdiden eve peçete stokları yapın bence. Üç ay aralıksız böyle devam edecek çünkü." Benim kendime kötü bakmamla alakası yoktu hastalığımın. Sinir olduğum biçimde bünyem hastalığa karşı hassastı. Kışı hep hasta olarak geçiriyordum.
"O kadar diyorsun?"
İki gözümü de kapatıp uyuşuk uyuşuk başımı salladım. "Anam hasta olunca bebiş gibi oluyorsun Yiğit." Eylül'e baktığımda bana tebessüm ediyordu. Yüzünde şefkatli bir ifade vardı.
"Bir seksenlik bebiş," diyerek sırıttı Ali. Ona ters bakışlarımı yollarken sırıtması tebessüme döndü ve göz kırptı.
"İçim hiç rahat değil, rapor alırdık okula gitmesen mi?" Babamın sözlerine başımı iki yana salladım. "Gerek yok, uykum var canlanırım birazdan."
Gözlerin üzerimde olmasına ilk defa neredeyse karşı çıkacaktım. Herkes bugün oldukça sessizdi. Kavga gürültü yokken bu ev çok sessizdi. Vay be. Sesi ben yaratıyordum sanırım. Ama olsun eve bir renk gelmişti.
"Peki sen nasıl istersen." Evde kalmamı istediği her halinden belli oluyordu ama evde tek başıma ne yapacaktım?
Bora sessizce kahvaltısını tamamlayıp içeri geçmişti. "Aklın kalmasın baba, ben sürekli arar durumunu öğrenirim." Yanımdaki Eylül ensemi hafifçe sıkarak saçlarımı karıştırdı. Onu hiç umursamadan bir tane de zeytin yedim.
"Öyle olsun."
"Yiğit kalk geç kalacağız." Emir ağzına son defa kaşardan atıp ayaklandığında üzerini düzeltti. "Bir lavaboya gidip geliyorum hazırlan sen de."
