Uni
လွန်းနိုးတဲ့အခါလွန်းနိုးတဲ့အခါ မှိုင်းညို့ကမရှိတော့ပေ။ လွန်းက သန့်သန့်ရပ်ရပ်ပြင်ဆင်ကာ ကျောင်းသို့သွားရန် တံခါးဖွင့်လိုက်သည်။
"ဟင်..စည်သူ မသွားသေးဘူးလား"
သူ့အခန်းတည့်တည့်မှာရပ်နေတဲ့စည်သူကို လွန်းမေးလိုက် သည်။
"မင်းကိုစောင့်နေတာ.."
"Ok သွားကြမယ်."
.......
ညဘက်၌ မှိုင်းညို့ရောက်လာပြန်သည်။
"ခင်ဗျားရောက်လာပြန်ပြီလား.."
"ဟုတ်တယ်..ဘာဖြစ်လို့လဲ..."
မှိုင်းညို့က လွန်းကုတင်ပေါ်တက်အိပ်ကာ ပြန်မေးလိုက်သည်။
လွန်းကထိုသူနဲ့စကားအချေတင်
မဖြစ်ချင်တာကြောင့် မျက်လုံးလှိမ့်ကာ စာလုပ်နေလိုက်သည်။
စာလုပ်ပြီးလို့အိပ်ယာဝင်သောအခါ ထိုသူကအိပ်ပျော် နေပြီဖြစ်သည်။
"ကောင်းတယ်.."
သူမီးပိတ်ကာ လှဲချလိုက်သည်နှင့် သူ့ရဲ့ခါးက အဖက်ခံလိုက်ရသည်။
"ခင်..ခင်ဗျားမအိပ်သေးဘူးလား.."
ရုတ်တရက်ဖက်ခံလိုက်ရတာကြောင့် လွန်း ကလန့်သွားကာမေးလိုက်သည်။
"အိပ်စရာလား ညစာတောင်မစားရသေးတာ.."
မှိုင်းညို့ကပြောရင်း လွန်းလည်တိုင်ကိုဖိကပ်နမ်းရှိုက်လိုက်သည်။
"အင့်.."
"မင်းမနက်က ကျောင်းအတူတူ သွားတဲ့ကောင်က ဘယ်သူလဲ."
"စည်သူလား..သူကလွန်းသူငယ်ချင်း အတန်းလည်းတူတယ် အဆောင်လည်းတူတယ်"
"ဟွန့်ပြီးရော...တစ်ခြားဘာမှမကြားချင်ဘူး.."
"အု..အွတ်..အွတ်.."
မှိုင်းညို့က လွန်းနှုတ်ခမ်းများကိုနမ်းလိုက်သည်။ လက်ကလည်း လွန်းအင်္ကျီထဲသို့လျှိုဝင်ကာ ခါးလေးကို ပွတ်သပ်လိုက်ပြီး အပေါ်တက်ကာ နို့များကိုညှစ်လိုက်သည်။
နို့လေးက ပြားနေတာမဟုတ်ပဲ အနည်းငယ်ဖောင်းနေသည်။ ကြည့်ရတာ ဒွိလိင်ဖြစ်တာကြောင့်ထင်သည်။
