Uni
တစ်ချီပြီးသွားကြသည်နှင့် ဆိုဖာပေါ်တွင် ချိတ်ဆက်လျက်သားဖြင့်ထိုင်ကာ အမောဖြေနေကြသည်။
"မောသွားပြီလား..!"
"အင်း..ဟုတ်တယ်.."
လွန်းက မှိုင်းညို့ပုခုံးပေါ် မှီထားကာ ပြန်ဖြေလိုက်သည်။
"ဒါဆို အိပ်ပြီးခံ..!"
မှိုင်းညို့ ထိုသို့ပြောကာ လွန်းကိုမချီလိုက်ပြီး အပေါ်ထပ်အိပ်ခန်းသို့ဦးတည်လိုက်သည်။
"အာ့..အ့အ့..အရမ်းနက် နေပြီ.ဟင့်..အ့အ့အ့..ဟ့..အ့.."
လီးကြီး သွင်းလျှက်သားဖြင့် လှေကားပေါ် တက်နေတာကြောင့် လီးကြီးကို အထဲပိုရောက်စေသည်။
"ချပေး..ဟင့်ချပေးလို့.."
"အင်း..အခန်းထဲရောက်ရင်..ချ! ပေးမယ်..."
"ဟ့အ့..ဟင့်..အ့အ့...အာ့"
လွန်းက မှိုင်းညို့ ပုခုံးကိုကိုက်ကာ လွှတ်ပေးရန် ရုန်းလိုက်သည်။
"ငြိမ်ငြိမ်နေ..!"
မှိုင်းညို့က လွန်းကို ကုတင်ပေါ်ချပေးလိုက်သည်။ ထိုအခါ လွန်းရုန်းလိုက်တာကြောင့် လီးကြီးက ပြုတ်ထွက်သွားသည်။
'ပလွတ်!..'
ခရမ်းပုတ်ရောင် အချောင်းကြီးက ထောင်လျက်သားဖြင့်ကျန်ခဲ့ကာ လွန်းအပေါက်လေးကတော့ မှိုင်းညို့သုတ်ရည်များ စီးကျနေတော့သည်။
"ခင်ဗျား...တော်တော်ထောင်နိုင်တာပဲ့.."
လွန်းက မှိုင်းညို့အရာကြီးကို ကြည့်ကာ ပြောလိုက်သည်။
"ကိုယ်မသိဘူး.."
မှိုင်းညို့လည်းမသိပါ သူ့ဟာက အရင်က အဲလောက် မထကြွပါပေ။
"လွန်းနာနေပြီ..."
မှိုင်းညို့က လွန်းမေးရိုးကိုကိုင်လိုက်ကာ နှုတ်ခမ်းလေးကို လက်မဖြင့်ပွတ်ဆွဲလိုက်ပြီး..
"အောက်ပေါက်မရရင် အပေါ်က အပေါက်သုံးကြတာပေါ့.."
..............
"အု့..အွတ်..အု.."
မှိုင်းညို့ကရပ်ကာ လွန်းသူ့ဟာကိုစုပ်ပေးသည်ကို ခံနေသည်။
လွန်းကထိုင်ကာ ခေါင်းမော့ ပြီးလီးကြီးကို အပြည့်ဝငုံထားရသည်။
