"ဟင့် ဟ့...အာ့.."
လွန်းကဘေးစောင်းလိုက်လေးဖြင့် အမောဖြေနေသည်။
မှိုင်းညို့က အရည်ရွှဲနေတဲ့ အသားချောင်းကြီးကို လွန်း တင်ပါးပေါ် တင်ကာ အရည်များပန်းထုတ်နေခဲ့သည်။
"လွန်းမှာ ဆေး..ဆေးမရှိဘူး"
ကွန်ဒုံးမပါပဲ ဆက်ဆံတာက ကိုယ်ဝန်ရနိုင်တာကြောင့် လွန်းကသတိပေးလိုက်သည်။
"ဒါဆိုအိမ်ပြန်ရအောင် လာခဲ့.."
ခွေခွေလေးအိပ်နေတဲ့ လွန်းအ ပေါ်ကို စောင်ဖြင့် ဖုံးအုပ်ကာကောက်ချီပစ်လိုက်သည်။ လွန်းက လန့်သွားကာ မှိုင်းညို့ လည်တိုင်ကိုအမြန်ဖက်လိုက်ရသည်။
"ခင်..ခင်ဗျားဘာလုပ်မလို့လဲ.."
"အိမ်ပြန်မယ်လေ..ဒီမှာ*ိုးရတာ ကိုယ့်ကိုယ်ကို နှိပ်စက်နေရတာနဲ့အတူတူပဲ့.."
မှိုင်းညို့ကပြောကာ လွန်းကို အောက်ထပ်ရှိ ကားဆီသို့ ချီခေါ်သွားလိုက်တော့သည်။
ထိုအခါ ကားထဲတွင် စောင့်နေသည့် ရိုင်ယန်ကို...
"အိမ်ပြန်မယ်...ပြီးတော့ သူ့အခန်းက ပစ္စည်းတွေအကုန် သယ်လာခဲ့ကြ.."
"ဟုတ်ကဲ့ ပါ Boss "
"မလိုက်ချင်ဘူးလို့..လွှတ်ပေး.."
"ငြိမ်ငြိမ်နေ.."
ရင်ခွင်ထဲ ရုန်းကန်နေတဲ့သူကို မှိုင်းညို့ သတိပေးလိုက်သည်။
အိမ်ရောက်သည်နှင့် အပေါ်ထပ် ရှိ သူ့အခန်းသို့ တိုက်ရိုက်ခေါ်သွားလိုက်သည်။
"လွန်းဘာသာလျှောက်နိုင်တယ်လို့ ချပေး.."
ကားထဲထိုင်တဲ့အချိန်ပါ မှိုင်းညို့က လွန်းကို ချီထားတာဖြစ်သည်။
"ရောက်ပြီ.."
မှိုင်းညို့ပြောကာ ကုတင်ပေါ် ချပေးလိုက်သည်။
"အဟွန့်.."
လွန်းကနှာမှုတ်လိုက်ကာ စောင် ကိုခေါင်းအထိ ခြုံလိုက်ပြီး အိပ်လိုက်သည်။
"မင်းကို အိပ်ဖို့ခေါ်လာတာ မဟုတ်ဘူးနော်.."
"ခင်ဗျား..ဘာလုပ်အုံးမလို့လဲ.."
