LEYÂL

7 - ✦

⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀
⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀  ⠀⠀   ⠀   ⋆

⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀
⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀
⠀⠀⠀⠀⠀⠀
"Yeter artık kapa çeneni!" Erdinç'in katlanılamaz bir şekilde bağırması küçük Leyal'i daha fazla ağlattı. Küçük kız koltuğun kenarına çökmüş gözleri kıpkırmızı oluncaya kadar ağlamış, ağlamaya da devam ediyordu.

"Sikeyim başıma gelen derde bak!" Erdinç öfkeyle soluyup kendisini sakinleştirmeye çalışsa da küçük kızın iç çekişleri, sürekli babasından ve abilerinden bahsetmesi onu çileden çıkarıyordu. Ellerini saçlarından geçirerek küçük kıza döndü.

Leyal, minik elleriyle gözlerini kapatmış hıçkırarak ağlıyordu. Babasını çok özlemişti. Kutal abisini çok özlemişti. Sürekli didiştiği Beha abisini bile yanında istiyordu. Gediz abisine sırnaşmak ve birlikte Beha abisini sinir etmek istiyordu. Ardıç abisiyle güzel güzel resimler çizmek istiyordu Leyal. Fakat günlerdir bu evde, bu tanımadığı adamla ve annesiyleydi.

Annesi onu sevmiyor muydu? Neden onu babasına götürmüyordu? Bu bağıran adam çok korkunçtu. Annesi neredeydi?

Neden buraya gelmişlerdi ki?

"Leyal odaya geç hemen!"

Annesinin sesini duymasıyla, küçük ellerini gözlerinden çekti ve dolu, kıpkırmızı gözlerle annesine bakındı. Kaşları çatık, yanakları pembeydi. Soğuk parkede oturup koltuğun köşesinde ağlamaktan başka bir şey yapmıyordu.

"Anne I-ıı" diye itiraz etti. Daha 4 yaşındaydı ve hiç bulunmadığı bu ortamda ve bu tavırlardan huzursuz oluyor, içi dışına çıkana kadar ağlamak istiyordu.

Koltuğa oturup eliyle başını oyalayan annesine doğru dizlerinin üstünde ilerledi hemen. Ayağa kalkarsa, bu adamın bağırmasından korkuyordu çünkü.

Annesinin dizlerine elini koyarak yüzüne bakındı iri, dolu gözlerle.

"Anne babama gidelim. Anne nolur" dedi kelimeleri tam telaffuz edemeyerek. Dudakları büzüldü Leyal'in, burada durmak istemiyordu. Bu adamın ona bağırmasından, çekiştirip durmasından, itip kalkmasından hoşlanmıyordu. Daha küçük bir çocuktu.

Annesinden güzel sözler işitmek, saçlarının okşamasını, dizlerine oturtup göz yaşlarını silmesini istedi küçük kız. Annesi hayal kırıklığına uğrattı Leyal'i. Bir kez daha. Leyal'in unuttuğu kaçıncı hayal kırıklığıydı bilmiyordu Leyal. Annesinden başka sığınacak kimsesi yoktu ki şu an?

"Leyal sana odaya geç dedim!" Annesinin sert sesini duymasıyla irkilerek annesinin dibine oturdu. Tekrar ağlamaya başlayacaktı. Tekrar kızacaktı herkes ona. Kendisini tutamadı küçük Leyal.

Annesinin bacaklarına başını yaslayıp, küçük elleriyle gözlerini kapattı tekrardan. Annesine sırnaşıp, ağlamaya başladı.

"Kafam almıyor artık Siyal! Duyuyor musun? Onca işin onca sikik olayın ardından kafam almıyor artık! Yetti!"

Nefret ediyordu bu adamdan! Keşke ölseydi!diye söylendi küçük kız. Eğer babası burada olsaydı onu bu adamdan alır ve sarılırdı.

Kolundan sertçe tutulmasıyla korktu. Ellerini iri gözlerinden çekti ve aralık küçük dudaklarıyla etrafa baktı. Annesi kolunu sıkıca tutmuş sürükleyerek kaldığı odaya götürüyordu. Annesinin onu sürekli çekiştirmesinden nefret ediyordu.