LEYÂL

8 - ✦

⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀
⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀ ⠀       ⠀ ⠀ ⋆

⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀
⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀
⠀⠀⠀⠀⠀
aylar önce;

"Beni şurada sikseler yine inanmam." diye mırıldandı Ardınç. Ağzında bulundurduğu sigara, yine sarhoş olmasından dolayı bayık bakışları, simsiyah kombiniyle her zamanki Ardınç'dı.

Dalgaya vuruyordu bir şeyleri. Her zamanki gibi. Umursamıyormuş gibi görünmek işlediği en iyi savunma mekanizmasıydı onun için. Bir şeyleri ciddiye aldığını nadiren görürdünüz. Çabuk parlar, çabuk sönerdi. Duygularını anlık yaşardı.

Babasının çalışma odasındaydı abisiyle ve kardeşleriyle. Babasının zoruyla takıldığı mekandan ayrılmış ve buraya gelmişti.

Konuşulan konu onu en derinden etkileyen konuydu belki de. Fakat sikinde değilmiş gibi davranmak, duygularını göstermemek her zaman daha iyiydi. Ardınç'ın düşündüğü buydu.

Neymiş. Babası küçük kız kardeşini bulmuşmuş. Yerini bile biliyormuş. Nerede ne yaptığını, görünüşünü, nasıl olduğunu biliyormuş.

Kim inanırdı buna? Beha dışında.

"Şu sesini kes Ardınç!" Kutal abisinin sesiyle düşüncelerinden sıyrıldı yavaşça.

Evet, birde Kutal.

Dişlerini sıkarak çevirdi başını parmaklarındaki sigarasına. Sigarasını dudaklarına götürüp görmezlikten geldi Kutal abisini.

Kutal ise sadece ters bir bakışın ardından önündeki kağıtlara dönmüştü.

Kız kardeşinin kayıtlarına. Okuduğu okullara. Gittiği şehirlere. Öğretmenlerine, arkadaşlarına, o kadına ve o adam hakkındaki kayıtlara.

Babasının bulduğu bu bilgilere bakınıyor, her zamanki gibi babasına benzeyen yüz ifadesiyle; çatık kaşları, düz bir çizgi halindeki dudaklarıyla kağıtları inceliyordu. Küçük kız kardeşi evden kaçırıldığında daha çok küçüktü. 4 yaşında bir kız çocuğuydu. Dün gibi hatırlıyordu Kutal. O gecenin sabahını unutmak mümkün değildi.

Şimdiyse zar zor küçük kız kardeşinin birazcık daha büyümüş olduğu fotoğraflara bakıyordu. Kağıtta, masada, ellerinin arasında duruyordu bu resimler. İlkokul ve ortaokulda çekilmiş olan resimlere içi giderek baktı. Onun okul hallerini görememek, bu yaşlarda yanında olamamak bile bir ızdıraptı onun için. Ama yine de bu bile bir adım daha yaklaştırmışlardı Leyal'ine.

13 yıl boyunca, o kadın ve adam o kadar çok yer ve kimlik değiştirmişlerdi ki şu an bile bulmak zor olmuştu. Fakat sonunda, babası pes etmemiş ve bu kadar önemli bilgileri eline almıştı. Ruhunda hissettiği kıpırtılar, kalbinde hissettiği heyecanla duraksadı Kutal. Kaşlarını çattı ve küçük kardeşinin bilgilerine odaklanmaya çalıştı. Önceliği küçük kardeşini bulmaktı. Böyle hisler şimdilik yanlıştı.

Büyümüştü Kutal. Hemde fazlasıyla büyümüş yirmi dokuz yaşında yetişkin bir adam olmuştu. Kendi işinin patronuydu. Aldığı eğitimler, bitirdiği üniversiteler yüksek seviyedeydi.

Geniş omuzları, siyah saçları ve kara gözleriyle yakışıklı bir adamdı. Buğday teni saçlarını ve gözlerini daha dikkat çekici kılıyordu. Ailenin genetiği sağolsun iri yarı bir adamdı Kutal. Üzerindeki ve onu çoğunlukla böyle göreceğiniz siyah takım elbisesiyle daha bir iri gözüküyordu.