ကျောက်စိမ်းသွင်ပြင်...ရွှေအဆင်း

Chapter 11

အခန်း ၁၁ ဆောင်းဦးချိန်ခါ

ဆောင်းဦးကာလသို့ ဝင်ရောက်လာသော လွန်ခဲ့သည့် ရက်အနည်းငယ်တွင် ယဲ့ချုံကျင်း၏ရောဂါက တဖြည်းဖြည်း သက်သာလာခဲ့သော်လည်း ယခုတစ်ကြိမ်တွင် သူက အစားအသောက်ကြောင့် နေမကောင်းဖြစ်ခဲ့သဖြင့် အိမ်တော်တစ်ခုလုံးက ကလေးက သူ့အတွက် အန္တရာယ်ဖြစ်စေသော အစားအစာတစ်ခုခုကို စားမိမည်ကို စိုးရိမ်နေကြသောကြောင့် သူ့၏အစားအသောက်ကို ပိုဂရုစိုက်နေခဲ့ကြသည်။ သူ့၏ကျန်မာရေးက ဆက်ပြီး ဆိုးရွားနေလျှင် ဝန်ကြီးချုပ်အိမ်တော်ကြီးတစ်ခုလုံးအတွက် သည်းထိတ်ရင်ဖို ဖြစ်နေရမည် ဖြစ်သည်။

ဖူနဥ်ခြံဝင်းတွင် စိမ်းလန်းစိုပြေသော သဖန်းပင်အိုကြီးတစ်ပင်ရှိပြီး ယဲ့ချုံကျင်း မွေးဖွားသည့် အချိန်တွင် အဘိုးအို၏ခြံဝင်းမှ ရွေ့ပြောင်း စိုက်ပျိုးထားခြင်း ဖြစ်သည်။ အထိန်းတော်အန်းနှင့် အစေခံမိန်းကလေး အနည်းငယ်က သူမတို့၏အားလပ်ချိန်များတွင် ထိုသစ်ပင်ရိပ်အောက်တွင် လေညင်းခံရသည်ကို နှစ်သက်ကြသည်။ ယခုအချိန်တွင် ထိုသစ်ပင်ကြီးမှ သစ်ရွက်များက ခြောက်သွေ့ကာ ကြွေကျနေပြီး အရိုးဖြိုင်းဖြိုင်းဖြစ်နေသည်။

ဖွံထွားသော ကလေးလေးက ပြတင်းပေါက်ရှေ့တွင် ပျင်းတိပျင်းတွဲ မှီတွယ်နေပြီး သူက ယောင်ဝါးဝါး ညည်းညူနေခဲ့သည်။ "ဆောင်းဦးရောက်လာတော့မယ်"

အထိန်းတော်အန်းက အဖြူရောင် ဆင်စွယ်ဘီးကို ယူကာ ငြီးတွားနေသော ကလေးလေး၏ အနက်ရောင်ဆံပင်လေးများကို ဂရုတစိုက် ဖြီးသင်ပေးနေရင်း အပြုံးဖြင့် ပြန်ပြောလိုက်သည်။ "ဟုတ်တယ်၊ ဒီနှစ်ရဲ့ နွေရာသီက ခက်ခဲကြမ်းတမ်းတာကြောင့် သခင်ငယ်လေးအတွက်လည်း ဒုက္ခခံခဲ့ရတယ်၊ ရက်နည်းနည်း ကြာရင်တော့ အေးသွားတော့မှာပါ၊ အပြင်ဘက်ဝင်းက ကွေ့ဟွား(ပင်လုံးကြိုင်)ပန်းတွေ ပွင့်လာရင် သခင်ငယ်လေးအတွက် ကွေ့ဟွားမုန့်ချိုချိုမွှေးမွှေးလေး လုပ်ပေးမယ်၊ မုန့်တွေအပြင် မနှစ်က သခင်ငယ်လေး ချီးကျူးခဲ့တဲ့ မွေးပျံတဲ့ကွေ့ဟွားလက်ဖက်ရည်ကိုလည်း ဒီနှစ်မှာ အများကြီး ပြင်ဆင်ပေးထားမယ်"