ကျောက်စိမ်းသွင်ပြင်...ရွှေအဆင်း

Chapter 23

အခန်း ၂၃ နှစ်တစ်နှစ်၏ကုန်ဆုံးချိန်

နှစ်တစ်နှစ် အဆုံးသတ်သွားသော အချိန်ကာလကို ရောက်ရှိလာပြီး ယခင်နှစ်များတွင် ယဲ့သခင်ကြီးက သူတို့၏ဘိုးဘေးများအား ဂါရဝပြုရန် သူတို့၏မွေးရပ်ဇာတိဖြစ်သော ကျင်းကျိုးသို့ ပြန်သွားလေ့ရှိသည်။ ယခုနှစ်တွင်မူ သူက မတော်တဆ လေပြင်းထဲတွင် နေမိခဲ့ပြီး အအေးမိသွားခဲ့သည်။ ရက်အနည်းငယ်ကြာအောင် ဆေးသောက်ပြီးသော်လည်း အပြည့်အဝ ပြန်မသက်သာသေးပေ။ ထိုခရီးကို အပြန်အလှန် သွားရန် အနည်းဆုံး လဝက်ခန့်ကြာမည်ဖြစ်သည်။ ထို့အပြင် အဘိုးအိုက ကြမ်းတမ်းသောခရီးလမ်းကို ညည်းခံနိုင်မည် မဟုတ်သောကြောင့် ယဲ့ရန်ပိုင်က ထိုအကြံအစည်ကို စွန့်လွှတ်ရန် သူ့ကို သိမ်းသွင်းခဲ့သည်။

မူလက ဝန်ကြီးချုပ်ယဲ့က သူ့ဖခင်၏ ကိုယ်စား သူ သွားမည်ဟု တွေးထားခဲ့သော်လည်း ယခုအချိန်တွင် သူက အရေးကြီးသော ရာထူးတစ်ခုသို့ ရောက်ရှိနေပြီ ဖြစ်ကာ ဧကရာဇ်ချင်ကျုံးက အရာအားလုံးအတွက် သူ့ကို မှီခိုအားထားနေခဲ့သည်။ သူ လုံးဝ မထွက်ခွာနိုင်သောကြောင့် သူက သူ၏ဦးလေးများနှင့် ဝမ်းကွဲများအတွက် စာတစ်စောင်ရေးကာ ကျင်းကျိုးသို့ ပြန်ပို့လိုက်ရသည်။

သူ့ရဲ့ဝမ်းကွဲတွေက သူ့ကို ဆူပူရင်တော့ နောက်မှ သူ့မွေးရပ်မြေကို သူ့မိသားစုနဲ့အတူ ပြန်သွားပြီး သူ့ရဲ့ဘိုးဘေးတွေကို ကျေနပ်ဖို့ တောင်းပန်တော့မယ်။

ဤသို့ဖြင့် ထိုကိစ္စက လတ်တလောအတွက် ဖြေရှင်းပြီးသွားခဲ့သည်။

ရှို့ခန်းခြံဝင်းတွင် အပြာရင့်ရောင် ရေလှိုင်းပုံစံ၀တ်စုံကို ၀တ်ဆင်ထားသော အန်းရှီက မီးဖိုချောင်ငယ်တွင် ရှိနေပြီး အဖိုးအိုအတွက် ဆေးကျိုနေသည်။ သူမက ဆေးကျိုချက်နည်းကို နန်းတော်မှ တော်ဝင်သမားတော်တစ်ဦးထံတွင် သင်ယူခဲ့ပြီး အအေးဒဏ်ကို ကုသပေးနိုင်သည် ဆေးပင်ဆေးမြစ်အချို့ကိုလည်း ထည့်ထားခဲ့သည်။

အနီးအနားတွင် မည်သူမျှမရှိသဖြင့် အထိန်းတော်အန်းက အန်းရှီအနားသို့ တိုးကပ်ကာ သူမ၏အသံကို လျော့လိုက်ပြီး "သခင်မလေး၊ စောစောက သခင်မကြီးရဲ့ညွှန်ကြားချက်ကို မှတ်မိသေးလား"