အထက်တန်း ရှေ့နေ ( ဘာသာပြန် )

Chapter 6 - business trip (2)

အဲဒီညနေတုန်းကပဲ ယန့်ဆွေကျီးက လုကာကို law firm တွေက ပုံမှန်အားဖြင့်အလုပ်သင်တွေ ပထမဆုံးအလုပ်ဆင်းတဲ့နေ့မှာ အပြင်ကို အလုပ်ကိစ္စအတွက် မခေါ်တတ်ကြောင်း ပြောခဲ့တာဖြစ်သည်။ ဘယ်သူက ထင်ထားမှာလဲ? နာရီအနည်းငယ်အတွင်းမှာပဲ ကုယန်က ထိုထုံးတမ်းစဉ်လာအား ချိုးဖျက်ပစ်မည်ဆိုသည်ကို။

-ဘာ အလုပ်ခရီးလဲ? ဘယ်ကိုလဲ?

ဒီအကြိမ်မှာတော့ ကုယန်က တိတ်ဆိတ်မနေတော့ပဲ လျင်လျင်မြန်မြန် ပြန်ဖြေပေးလာ၏။

-ဝိုင်မြို့

ဝိုင်မြို့?

ယန့်ဆွေကျီးမှာ ထိုနာမည်ကို ကြားသည့်အခါ အသက်ပင် အောင့်လိုက်မိ၏။

ဝိုင်မြို့ဆိုပေမဲ့ မြို့ကိုဆိုလိုချင်တာမဟုတ်ပဲ ထျဲန်းချင်းsystem ထဲက ဂြိုလ်တစ်ခုကိုညွှန်းတာဖြစ်သည်။ ထိုနေရာမှာ တအားဆိုးရွားပြီး လူလိမ်တွေ လူဆိုးဂိုဏ်းတွေ လူညစ်တွေနှင့် ပြည့်နေသည့် ဂြိုလ်ဖြစ်၏။
တိုတိုပြောရလျင် ထိုဂြိုလ်ကထွက်လာသည့် ပုပ်သိုးသိုးအနံ့တောင်မှ အလင်းနှစ်အများကြီးကွာဝေးသည့် ဂြိုလ်ဆီမှလူတွေကိုတောင်အနံ့နဲ့တင် သီးသွားပြီး ယိုင်တိုင်သွားအောင် လုပ်နိုင်စွမ်းရှိသည်ထင်ရသည်။

အင်း၊ ၎င်းဂြိုလ်ပေါ်မှာ ဝိုင်မြို့ ဟုခေါ်သည့် မြို့လည်း တကယ်ရှိ၏။ မြို့တော်လည်း ဖြစ် ပေသည်။

ဘယ်လို အဓိပ္ပါယ်တွေပဲ ဖွင့်ပါစေ ၎င်းနာမည်ကိုကြားလျင်တောင် မသက်သာဖြစ်စေနိုင်စွမ်းရှိသည်က အမှန်ပင်။

ထိုကဲ့သို့သော ဂြိုလ်ဆီသွားခိုင်းမည့်အစား ကြိုးတစ်ချောင်းနှင့် လည်ကိုစွပ်ပြီး ပြတင်းပေါက်မှနေ၍ ဆွဲတွန်း သတ်လိုက်ရင် ပိုတောင်ကောင်းအုံးမည်။

-မသွားဘူး။

-???

- နာမည်တွေ့တာနဲ့တင် ခေါင်းကိုက်လာတာကို မသွားဘူး။

ယန့်ဆွေကျီးက နားထင်ပွတ်လိုက်၏။
တခနကြာတော့ ကုယန်က စာပြန်ပို့လာသည်။

-ငါမှတ်မိသလောက်ဆို မင်းက အခုမှ အသစ်ဝင်တဲ့ အလုပ်သင်မလား။ ဒါပေမဲ့ မင်းကို ကြည့်ရတာ တကယ့်ကို အထက်တန်းက လူလို့တွေးနေသလိုပဲ။ ငါကပဲ ရူးသွားတာလား ဒါမှမဟုတ် မင်းကပဲလား?