No Strings Attached

10

"Trip nyo kami ng tropa mo noh!" sabi ko kay Oliver ng magkita kami.

"Yang mga kaibigan mo ah, tinarget ang mga kaibigan ko" sumbong ko sa kanya.

Nakayakap sya sa akin habang wala kaming saplot dalawa, tumawa sya saka ako siniil ng halik. "Wala akong alam sa ginagawa nila! Busy ako sayo" he said in his usual voice na nakakapagpa kabog ng dibdib ko.

"Sus!"

"Nahuhulog na ata si Hans" lumungkot ang ekspresyon ko ng maalala ang sinabi sa akin ni Hans, hindi nya daw alam ang gagawin dahil bestfreind nya pa si Ryker.

"I'll talk to Ryker don't worry! He's a man, he will stand up brave" he assured me kaya tumango ako.

"One round?" he asked

"No! Nakakailan ka na, sumosobra ka na" tanggi ko saka lumayo sa kanya at tinakpan ko ang katawan ko ng kumot na mas lalo syang natawa.

"Come on" lumapit sya sa akin kaya mas lalo akong umusog.

"Oliver Aiden Elizalde, stop!" i warned him pero nginisihan nya lang ako.

"What did you call me?" he said teasingly

"Stop" napahiga ako ng bigla nya akong sunggaban, ngayon ay nasa ibabaw ko na sya.

Dahan dahang bumaba ang mukha nya, nakatitig lang sya sa labi ko—napapikit ako at hinihintay ang susunod nyang gagawin pero walang nangyari. Nang idilat ko ang mata ko ay nakita ko syang nakatawa sa ibabaw ko, sumama ang mukha ko saka ko itinapik ang kamay ko sa mukha.

What? Did i wait for his kiss?

"Ikaw ah, gusto mo din pala" natatawang sabi nya pero tinulak ko sya kaya napahiga sya sa higaan saka ako bumangon, pero ng bababa na ako ay hinawakan nya ang kamay ko saka ako hintak palapit sa kanya.

Ngayon ay ako ang nakapatong sa kanya at ang mukha namin ay magkalapit, nakatitig sya sa mga mata ko at walang sinasabi na kung ano. Bumilis ang kabog ng dibdib ko sa hindi malamang dahilan.

"Your eyes are so pretty Lucas, and i love it" malambing nyang sabi na nakapagpatunaw ng lakas ko.

Why am i so much affected with him? Tumayo ako saka naupo sa edge ng kama, huminga ako ng malalim bago naglakad papunta sa banyo. As I pushed open the bathroom door, the soft hum of the fluorescent lights flickered to life. My eyes immediately darted to the mirror above the sink, doon ko natagpuan ang sarili ko at ang mukha ko na namumula.

My face was flushed a vivid red, an intense heat rising from beneath my skin. Itanggi ko man sa sarili ko pero alam kong dahil iyon sa sinabi nya sa akin kanina. I leaned in closer, peering at my reflection. The red in my cheeks was impossible to ignore.

His words echoed in my mind as it's like a boomerang that keeps on coming. Oliver’s words had been sincere, but why did they make me feel so uneasy?

C'mon Lucas, he's just saying what he saw—it's a simple compliment. No other than anything.

Sabado ngayon at wala naman kaming pasok kaya sa bahay na ako nagpahatid kay Oliver, naabutan ko si Mommy na nakaupo sa garden habang umiinom mg tea. She looks so drowned in her thoughts. Lumapit ako sa kanya, when she saw me ay agad syang sumenyas na maupo ako sa tabi nya, which i did.

"Ayos lang po kayo?" I asked

Tumango sya, "Hindi pero ayos lang ako" naguluhan ako sa sagot nya. "Ikaw ayos ka pa ba?" baling nya sa akin, may maliit na ngiting sumibol sa kanya kaya napangiti din ako.

"Ayos naman po ako, huwag po kayong magaalala" I assured her.

"Sorry anak, naging malungkot si Mommy this past weeks" hingi nya ng tawad na ikinailing ko naman.

"You're in your tough times Mom, i understand. You need some time, it's not easy to heal in just one snap" I said

"Tama ka! Hindi nga ganon kadaling humilom, what your Dad did to us is too much for me to handle. Honestly, mahal ko pa ang Daddy mo kahit niloko nya tayo—hindi naman ganon kabilis mawala ang pagmamagal diba?" she sounds so sad, pero walang luha ang pumatak sa mata nya.

" I'm good Ishilo, I'm doing good....maybe hindi pa ngayon pero pangako anak. Magiging ayos din si Mommy okay" she stood up and hugged me tightly.

"It's okay Mom, it takes time" I'm close to crying pero pinigilan ko.

I was happy that she's doing good, umuusad na si Mommy, malayo pa pero at least unti-unti na syang nakaka usad.

      
                                 ***

Oliver
: Me and my freinds are going to Palawan next week. They asked me to bring you.

Nagulat ako ng mabasa ang text nya, bakit naman ako ang isasama nya.

Lucas
: Nakakahiya, kayo na lang.

Oliver
: Don't worry, it'll be fine :) Sama ka na, ako bahala sayo.

Namilit pa sya ng namilit kaya wala na akong nagawa, next week ay may one week break kami bago magsimula ang second semester kaya ang lahat ay nagpaplano ng gala. Hindi ko nga alam sa mga kaibigan ko kung bakit wala silang pinaguusapan, parang busy na ata sa mga kanya kanyang lovelife nila.

Kinakalimutan na ako!

"Gaga, inaaya nga din ako ni Ridge" gulat na sabi ni Liam ng banggitin ko sa kanila ang pagyaya ni Oliver sa akin.

"Ako din, inaaya ako ni Ryker" nahihiyang sabi naman ni Hans.

Nahihiya pa rin sya kapag nababanggit ang pangalan ni Ryker, his bebeluvs. Ang sabi naman ni Hans ay hindi pa daw nya nasasabi ang tunay nyang nararamdaman sa kaibigan slash ka fubu nya.

Si Ridge at Liam naman ay on dating phase na, ang malandi kong kaibigan ay nakahanap na ng lovelife. Sana ay talagang maging masaya silang dalawa, they deserve all the happiness.

Sa kasamaan ng mga ugali nila, deserve naman siguro nila ng kaligayahan.

"G ka tayo ah! Masaya 'to, Palawan trip with the bottoms and the tops" natatawang sabi ni Liam kaya napuno kami ng tawanan.

Loko talaga! Nauna na ako sa kanila dahil may last class pa ako this day, si Oliver ay tinext ako na papasok na din daw sya dahil magkakasama sila ni Ridge at Ryker. Hindi ko alam kung bakit masaya ako ngayon, may kakaibang ligaya sa puso ko sa di ko malamang dahilan.0Sana ay ganito na lang ako araw-araw.