မေန႕ညက လူႏွစ္ေယာင္းအေၾကာင္းေတြးရင္းညက မင္းထင္အိပ္မေပ်ာ္ေပ
ေဒါက္.....ေဒါက္.....ေဒါက္....ေဒါက္.....
"ေျပာေမာင္ေအး...."
"ဆရာနိုးပီလားမနက္စာေလးကြၽန္ေတာ္ျပင္ပီးပီဗ်"
"ေအးေအး လာခဲ့မယ္"
မင္းထင္လည္းအိပ္ရာမွထလို႔ ေရခ်ိဳးကန္ဆီသို႔
"ဆရာထိုင္.."
"မင္းေရာစားပီးပီလားေမာင္ေအး..."
"မစားရေသးဘူးဗ်.....ဆရာပီးရင္ကြၽန္ေတာ္ၿခံဝိုင္းကိစၥေလးသြားၾကည့္လိုက္ဦးမယ္ဆရာ"
"အင္း..သြားေလ ကိုယ္ အလုပ္ေလးလုပ္ရင္းဟိူကေလးအလာေစာင့္လိုက္ဦးမယ္"
"ဟုတ္ကဲ့ဆရာ.... ဒါနဲ႕ဘယ္ကေလးလဲဆရာရဲ႕ "
"ဟင္း.မင္းမသိတဲ့ကေလးပါကြာ..ထားပါ မနက္စာစားပီးမွသြားခ်ည္... ကိုယ္အခန္းထဲမွာဘဲရွိမွာၿခံတံခါးပိတ္ခဲ့ခ်ည္ ၾကားသလား"
"ဟုတ္ဆရာ"
မင္းထင္လည္း အခန္းထဲျပန္ဝင္လာလိုက္သည္ ကေလးငယ္ကိုေစာင့္ရင္း အလုပ္ေလးေတြလက္စသက္ရင္း......
ဖိုးဝလုံးလည္းညကဟိုလူႀကီးကိုေတြ႕ရမွာစိုးလို႔အိမ္ကိုတစ္ခ်ိဳးတည္းေျပးလာပီး အိမ္ေရာက္ေတာ့အေမကအိပ္ႏွင့္နာေၾကာင့္ညစာစားပီးတာနဲ႕တန္းအိပ္ရာဝင္လိုက္ေလသည္
"အဟြတ္....အဟြတ္....အဟြတ္"
"ဟင္...ေမႀကီးေခ်ာင္းေတြျပန္ဆိုးလာျပန္ပီလား....ေမႀကီးရယ္သားေျပာပါတယ္ အေအးပက္မခံနဲ႕ပါဆိုခုျပန္ျဖစ္ပီ "
"မဟုတ္ပါဘူးလုံးလုံးရယ္ မေန႕ကသားျပန္အလာေစာင့္ရင္းခဏေလးကြတ္ပစ္မွာထိုင္မိတာပါ ခုလည္းအဲ့ေလာက္မဆိုးပါဘူး....အဟြတ္...အဟြတ္...."
"ေမႀကီးရယ္.... ခဏ သား႐ြာထဲက ဦးေလးေအာင္ႀကီးကိုသြားပင့္လိုက္ဦးမယ္ ခဏေလး"
လုံးလုံးလည္းအေမ့ကိုေစာင္ေလးၿခဳံေပးခဲ့ပီးသမားေတာ္ႀကီးဦးေအာင္ႀကီးအိမ္သို႔ေျပးရေလသည္...ေျပးေနရင္းလမ္းမွာသတိရသြားတဲ့ထိုလူ
"အယ့္ ဒီေန႕ဟိုလူႀကီးေခၚထားတာဘဲ... အေမကလည္းေနမေကာင္းဘူးဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ....အို ထားလိုက္ေတာ့ အားတဲ့လူလိုက္ပို႔လိုက္မယ္ အခုကအေမကအေရးႀကီးတာ...."
YOU ARE READING
မြို့အုပ်မင်းရဲ့ဝလုံးလေး
Romanceမြို့အုပ်ကြီးရဲ့သဲမှုကဲမှုအဖြာဖြာကို ဖတ်ရှုပေးကြပါဦးလို့
