(3rd person pov)
මම උදේ පාන්දරම ඔෆිස් එකට ආවේ අද ප්‍රසිඩන්ට් එක්ක මීටින් එකක් තියන නිසා වේලාව උදේ 6.45 මම එද්දි ඔෆිස් එකේ හිටියේ දෙතුන් දෙනෙක් විතරයි සමහරු වැඩට තාම ඇවිත් නැ සමහර නයිට් ඩියුටි හිටපු අය එක එක මීශන් වලට ගිහිම්...
මම ඔෆිස් එකේ හිටපු අනිත් අයට greet කරගෙන මම මගේ කැබින් එකේ දොර ඇරලා පළවෙනි අඩිය තිබ්බා විතරයි..
ගුඩ් මෝනිම් මිස්ට වික්‍රමසිංහ...
ගුඩ් මෝ-
මෙච්චර වේලාම phone එක බල බල හිටපු මම ඔළුව උස්සලා බැලුවේ මට විතරක් අරින්න පුලුවන් කැබින් එකේ ඉදම් මට නම කියලා කතා කරන්නේ කවුද කියලා එත් ඔළුව උස්සලා බලපු මගේ ඇස් උඩ ගියා..
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
මේ.. ක වෙන්න... බෑ... තමුසේ... මැරැණා... මම.. දැක්කා තමුසේ... මැරැණා....
මාව... මරන්න.... තමුන්ලාට... පුලුවන්ද.... මම සේරම දන්නවා මම නවත්තපු තැන ඉදම් පටන්ගන්නවා ඉවර කරන්න බැරි වුන තැන ඉදම්ම ඉවර කරනවා..
අපරාධකරයෙක්ට බේරිලා ඉන්න පුලුවන් ටික කාලයයි බලාගමු තමුන්ලාගේ වාරේ ඉවරයි දැන් මගේ වාරේ..
එ.. එ.. අර සිංහවංශයා මේක වෙන්න බෑ මේ යකා මැරුණා ජිවත් වෙන්න විදිහක්ම නෑ
සර්... සර්....
බුදු අම්- අංජලිකා තමුසේ මොනවාද මෙතන
මම සර්ට මීටින් එකට ඔනි ෆයිල්ස් ටික අරන් ආවේ සර් සර් කාත් එක්කද කතා කර කර හිටියේ...
එ කියන්නේ තමුසේ දැක්කාද කැබින් එකේ හිටපු එකාව..
කැබින් එකේ... සර් ඔයා ඇරෙන්න මේ කැබින් එකේ කවුරැත් හිටියේ නෑ.. මම හිතුවේ සර් ඉයර්බඩ් ගහන් කතා කරනවා ඇති කියලා..
