Kuroko olanlardan sonra tamamen donmuştu.Sanki en ufak bir hareketinde kendini tutamayacak hüngür hüngür ağlamaya başlayacakmış gibi hissediyordu .Kızgındı ,Akashiye değil en çok kendine kızgındı ,nasıl olabilir de bunu yapmasına izin verirdi ki.Kalbi ağzında atıyordu,heyecandan değil korkudan diye hatırlattı kendine, sadece korkmuştu(!).Yeniden kapının aralanması ile elinde olmadan yerinde şıçradı.
Aomine kapıyı açtıktan sonra oturduğu yerde irkilen çocuğu görünce telaşlanıp hızla yanına adımladı.
"Oi Tetsu iyi misin sen ?" Sesindeki endişe bariz bir şekilde anlaşılırdı ama çocuk cevap bile vermemişti.Yerdeki devrilmiş milkshake kutusunu gördüğünde istemeden kaşları çatılmıştı.
"Milkshake'i döktün diye mi üzüldün yolda giderken yenisini alırız."
Kuroko'nun yüzü konunun milkshake'e dönmesi üzerine daha da beyazlamıştı.
"İyiyim ben Aomine-kun, bugünkü antrenman fazla geldi sanırım."
Aomine çocuğun lafı üzerine gözlerini kıstı ama üstelemedi de.
"İyi bakalım öyle olsun."
Hava çoktan kararmıştı onlar oyalanırken ,daha fazla vakit kaybetmeden yola koyuldular.Ama ikisini ayıran kavşağa gelene kadar ne Kuroko konuşmuştu ne de Aomine ağzını açıp bir şey söylemişti.Çocuk yol boyunca zaten zombi gibi sarsak bir şekilde yürümüştü ,bu da Aomineyi gerçekten bir şey olmuş düşüncesiyle bire bire bırakıyordu aklında.Tam iyi akşamlar demek için ağzını açmıştı ki karşıdan gelen cırtlak ses tüylerinin diken diken olmasına neden oldu.Satsuki karşı taraftan üzerine çullanarak kollarını sarsmaya başlamıştı.
"Dai-chan saat kaç haberin var mı senin ,nerelerdeydin!"
"Sakin ol Satsuki çantamı okulda unutmuşum sadece."
"Demedim mi sana bu kadar umursamaz olma diye ,takmıyorsun bile off!"
"Oi sesini alçalt biraz fazlası kulak zarımıza zararlı."
"Off! iyi" Pembe saçlı kız yanaklarını şişirip kollarını önünde bağladı.Gözlerini devirecekken yanında gördüğü çocukla çığlık atması bir olmuştu.
"Sana sesini alçalt diyorum,bir de çığlık atıyorsun ha!" Aomine kulağını tutarken sinirle soludu.
"Korkmana gerek yok ,bu Tetsu varlığı pek hissedilmez,Tetsu bu da Momoi."
Aomine ikisini tanıştırdıktan sonra kızın azalmış olan şaşkınlığı yerini Kuroko yu incelemeye bırakmıştı.Ne yazık ki her zaman ki gibi merakı baskın kalmıştı.Çocuğun süt mavisi saçları, bembeyaz bir teni vardı.Bakışları da sanki ,içinizden geçiyormuş gibi tuhaf bir izlenim bırakıyordu, boş bakmıyordu aksine gözleri öyle yoğundu ki sanki Momoi değil Kuroko onu baştan sona izlemiş gibi geliyordu.Ama çocuğun baktığı nokta sadece ve sadece yüzüydü.Momoi elinde olmadan gülümsedi ,surat ifadesi çok tatlıydı.
"Çok tatlıı~~"
"Haa !yanımda yavşama bari kas kafalı "
Kuroko bir an önce eve gitmek istiyordu bu yüzden müdahale etmek istemese de ikisi arasındaki kavgayı durdurmak zorunda bırakılmıştı.
"Tanıştığıma memnun olduğum Momoi-san , izin verebilirseniz eve gitmek istiyorum da bugünkü antrenman beni çok yordu."
Bunun üzerine kız gülümseyerek başını salladı.
"Hmmm Tetsu-kun bende memnun oldum."
"O zaman izninizle." Başını eğip selam verdi ve arkasını dönüp yürümeye başladı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Machigai -Akakuro-
FanfictionHayatımın o gün bu denli değişeceğinin farkında bile değildim. Ben basketten vazgeçmek isterken, o, tehlikeli gözlerini üzerime dikmiş ve bana bir yol açmıştı . O zamanlar saftım nereden bilebilirdim ki her şeyin onun gözlerinde yatan bir yalandan...
