Machigai -Akakuro-

20.Bölüm

Kuroko 'yu hastaneye getireli yaklaşık yarım saat olmuştu .Doktor odaya aldıktan sonra vurulan yere bir kaç dikiş atmış,yere düşmesinin etkisiyle de küçük çaplı bir baygınlık geçirdiğini söylemişti.Akashi odada yalnız kaldıklarında beyazlar içinde yatan Kuroko'nun yanına bir sandalye çekti ve başına geçti.Küçük çocuğun düzenli nefes alış verişlerini dinlerken biraz olsun rahatladığını hissediyordu.Şuan tamamen beyazdı Kuroko ,içinde yattığı beyazlarla birlikte yüzü de bembeyazdı.Onu en çok yakışan rengin bu olduğunu düşündü keskin bakışları küçüğün baygın vücudunu incelerken,ancak hasta yatağında değil.Sonunda gözleri günün yorgunluğuna dayanamadığında elleri küçüğün ellerinde ,yatağın başında uyuya kalmıştı.

*****
Gözlerini, yavaşça alışmasını bekleyerek açtığında elindeki ağırlıkla aşağı sabitledi.Gördükleri karşısında ufak kıkırtısını engelleyememişti..Dudakları arasından sızan hoş tını Akashi'nin kirpiklerini kırpıştırmasına neden oldu.Kuroko ,Akashiyi yüzündeki tebessümle izlemeye devam etti ..Yine aynıydı uyurken ,elleri ellerinde normalde göstermediği huzurlu ifadesini takınmış ,kızıl uzun kirpiklerinin gölgesinde rahat bir iç çekişle uyuyordu.Acaba sadece kendi yanında mı böyle uyuyor diye düşündü küçük çocuk .İstemese de hayaller dünyasında yine umutlara tutunuyordu işte.Akashi ,hayatına girdi gireli böyle olmamış mıydı zaten.Ne hayal ederse onun kişiliğine tam tersi olanı düşlüyordu ve en sonunda yine kendisi kırılıyordu.Bugün de öyle olmuştu ,onu öyle gözü dönmüş görmek bir ilkti.Her zaman sertti Akashi ama birinin gözünü çıkaracak kadar olmamıştı Kuroko'nun gözünde.Oraya gitmese neler olacağını düşünmek dahi istemiyordu.Fazla bencilce gibi gelse de çocuğa ne olacağından çok Akashi'nin ellerini kirletmesini istemediği vardı o an aklında..Ancak bilmiyordu ki o eller daha önce birinin kanına bulanmıştı bile..

Başındaki sızıyla ellerini ağrının olduğu yere koyduğunda,canının acısıyla ses çıkarmadan edememişti.

"Ah.."

Sızlanmasıyla ,Akashi'nin hafif olan uykusu da son bulmuştu .Hızla gözlerini açarak kalktığında ,küçük çocuğun üzerine eğilmesinin ardından elini sargının üzerinde gezdirdi hafifçe.
"Ağrın mı var ,Tetsuya?"

İlgili yüz ifadesiyle konuştuğunda ,Kuroko gözlerini şaşkınca açmış bir şekilde kızıl saçlı çocuğu izliyordu.Şaşkınlığına fazla odaklanmış olmalı ki ,Akashi'nin ondan cevap beklediğini bile fark etmemişti .Gözlerini ,eğilen ve keskin bakışlarıyla kendi tepkilerini izleyen çocuğa odakladığında ,mırıltıya benzer bir sesle konuşmaya başladı.

"Fazla olmasa da ,biraz ağrıyor."

Akashi ,Kuroko'dan cevap almanın rahatlığıyla son bir kontrolle küçük çocuktan uzaklaşarak ,kızıl gözlerini başından beri yüzünden ayırmadığı gibi tereddütle bakmaya devam etti.

"O halde doktora haber vermelerini söyleyeyim,ağrı kesici versinler."

Yine yerine oturup telefonda çalışanıyla konuşmaya başladığında ,Kuroko onun hala eskisi gibi olduğunu tekrar anlayarak başını kendine yönelik yüzündeki tebessümle salladı.Gerçekten endişeyle gidip doktora haber vermesini mi beklemişti az önce..Yine saf düşüncelerine büyük bir falso vermişti Akashi..

"Kendi kendine ne yapıyorsun sen öyle ?! Başını sallamayı kes ,daha yeni sargıya alınmışken sorumsuzca davranamazsın."

Yine tonla emir içeren sözcükleri yediğinde Kuroko şaşırmıştı ancak emir almasına değildi şaşkınlığı,Akashi'nin suçlu hissetmesini istemese de hiç mi duygu kırıntısı yoktu içinde..Yoksa endişesini dışa vuruş şekli bu muydu ? Anlamıyordu küçük çocuk.Ne zaman anlayabilmişti ki onu ..