Machigai -Akakuro-

9.Bölüm

Minna-san!yeni bölümü okumadan önce aşağıya yazdığım duyuru bölümünü okumanızı istiyorum^^

Bildiğiniz üzere hikayemiz 1K olmuş durumda.Hikayenin okunması beni gerçekten mutlu ediyor.Başta sadece kendimi eğlendirmek için Akakuro yazmak istemiştim.Ama vote ve yorumlar arttıkça sizin düşüncelerinizde benim için gerçekten önemli hale geldi.Gerçekleşmesini istediğiniz bir sey varsa(hayal dünyanızdaki o güzel fantezileriniz olabilir )ya da özel olarak sizi rahatsız eden bir şey varsa söyleyin ki yazdıklarımı düzeltebileyim .Asıl konuysa voteler ve yorum atanlara teşekkür ederim ama aramızda Kuroko gibi bazı hayalet okuyucular da var kendinizi belli edin lütfen desteğinizle beni gerçekten mutlu edeceksiniz^^Yorum atmaya da çekinmeyin herbirine cevap yazacağıma emin olabilirsiniz benim utangaç okuyucularım.^_^

Kuroko ,Momoi'nin sesini duyduğunda tam olarak donup kalmıştı .Ona karşın hala üzerinde olan bir adet ego yığını ,kendisine bakarak sırıtmaktan başkasını yapmıyordu .

"Şimdi ne yapacaksın Tetsuya?"

Kuroko düşünmeden hala üzerinde olan mahmurlukla cevap verdi.

"Tabikide toparlanıp kapıyı açacağım."

"Anahtarın bende olduğunu unuttun sanırım."dedi Akashi kaşlarına kaldırarak.

Kuroko ise Akashi'nin olaylara olan tepkisini gördüğünde gözleri şaşkınlıkla açıldı.

"Sen ciddi misin Akashi-kun?"şaşkınlıkla sordu.

"Ben hiçbir zaman şaka yapmam ,Tetsuya."

Akashi konuşurken arka taraftan yine ses gelmeye başlamıştı.

"Tetsu-kunn orada olduğunu biliyorum ,benim yüzümdense konuşabiliriz."

"Akashi-kun lütfen kapıyı aç."

Akashi ,Kuroko'nun çaresiz sesini duyunca kaşları çatılmıştı.Normalde sürekli ona diklenen Kuroko,şimdi bir kız için ona yalvarıyordu öyle mi ?,öfkeyle hala Kuroko'nun üzerindeyken yumruğunu zemine geçirdi.Verdiği tepki üzerine Kuroko irkilmişti.

Dişlerinin arasından konuştu.
"Öyle bir zorunluluğum yok."

Kuroko ,Akashiyi ikna edemeyeceğini anladığında bakışlarını ondan kaçırdı.

"Senin yüzünden başıma gelmedik şey kalmadı,Akashi-kun.İlk başta sana minnetardım çünkü bana bir yol açmıştın.Ama senin için durumun farklı olduğun yeni yeni anlıyorum.Benimle uğraşmanın sebebi ne bilmiyorum ama lütfen bu durumdayken bırak da gideyim."
Kuroko ,çaresizce konuşmuştu fısıltı halinde ,ondan önce bakışları yumruğuna sabitlenmiş Akashi'nin derin kızılları, konuşmaya başladığında ona çevrilmiş ,tüm mimiklerini incelemişti.Kuroko'nun gözünden akan yaş ,sıkılı dişlerinin gevşemesine neden olmuş çocuğun yüzündeki ifadeyi fotoğraflarcasına gözlerinin önüne sermişti.Derin bir nefes aldı ve bakışlarını Kuroko'dan çekti.

"Beni ikna et."

Kabullenip ,o kıza gitmen için iznimi almaya ikna et diye geçirdi içinden daha sonra.

Kuroko ise Akashi'nin söylediklerine şaşırmış olmalı ki onun yana çevrili yüzüne bakmaktan başkasını yapamıyordu.En sonunda gerçeği idrak ettiğinde kendine geldi ve hiç düşünmeden konuştu.

"İstediğin herhangi bir şeyi yaparım."

Akashi duydukları üzerine başını ona çevirmeden yere eğdi ve eliyle ağzını kapayıp kıkırdadı .

"Pekala,yine saflığını konuşturdun Tetsuya."
Çocuğun üzerinden doğruldu ve Kuroko'nun da kalkmasını bekledi.Çocuk olduğu yerden kalkınca cebindeki anahtarı çıkarttı ve ona doğru uzattı.Elini almak için uzattığında son anda anahtarı geri çekti.