Machigai -Akakuro-

15.Bölüm

Kuroko sabaha gözlerini açtığında kesinlikle yanında bir boşluk beklemiyordu.Yatakta doğrulup gözlerini ovuştururken tam karşısında ona göz kırpan saate baktı ve gördüğüyle aceleyle toparlanıp yataktan kalkması bir oldu.Ancak kalçasına giren ağrı ,doğrulduğu yere hızlı bir geri dönüş yapmasını sağlamıştı.Nihayet yavaş da olsa üzerini giyindiğinde odadan çıkarak aşağı adımladı.Derinliklerinde ona fısıldayan son bir umut kırıntısı Akashi'nin salonda olduğunu söylüyordu.Çaresizce tutundu içindeki sese ,Akashiyle bu kadar ileri gitmeye cesaret edebilmişken,kullanılmış gibi hissetmek istemiyordu.Aralarında olanlardan sonra Akashi'nin onu yüceltmeyeceğini zaten biliyordu ama içeri girdiğinde yemeklerle donatılmış olmasına rağmen gördüğü boş masa gerçekleri bir tokatmışcasına çarpmıştı suratına.Umudundan kalan son kırıntıyı da kendi elleriyle ufaladıktan sonra o duygu karmaşasıyla çıktı malikaneden.Ne arkasından ona kahvaltı yapması için söylenenleri duydu ne de onu okula bırakmak için görevlendirilmiş şoförü.Bunlar ona kullanılmış olduğunu daha da fazla hissettirmekten başkasını yapmıyordu.Gözlerinden sicim sicim akan yaşlar kendisini daha da fazlasına zorlarken sarsılan göğsüyle çıktığı sokakta bir duvara yaslandı.Sonuçta hiçbir şey değişmemişti,Akashi istediğini almış egosunu tatmin etmişti.Öyleyse artık onu rahatsız etmezdi,Gin'e rahatça dönüp yarım kalan aşklarını tamamlamaları için engel olan kendisi de ortadan kalkmıştı.Dün ilk defa bencilce hareket etmek istemiş ve yapmıştı.Belki Akashi Gin'e gitmezdi,onunla kalırdı.Bir daha kızıl saçlı çocuğa ördüğü duvarları kendi isteğiyle kaldırmayacağına ve eskisi gibi mesafeli olacağına dair kendine söz verdi.Ne kadar ona doğru çekilse de tehlikeli olduğunu biliyordu.Çünkü Akashiye giden yol kırıklıklarla doluydu.Ne ararsan vardı o kırıklıkların içinde.Hayaller ,duygular,umutlar en önemlisi de çoğul olamayacak kadar tek ve ona ait olan kalbi,hepsini o yolda unutmuş arkasına bakmadan ilerliyordu Kuroko.Hepsi o evin yolunda yere serilmişti.Sersemlemiş haliyle ne kadar yürüdüğünü bilmiyordu ama okulun görüntüsü açısına girdiğinde ilk işi tuvalete gidip kendisine çeki düzen verdikten sonra geç kaldığı derse girmek olmuştu.Geç kaldığı ders bile Akashiyi hatırlatıyordu ona, yine geç kaldığı bir gün onu alıkoymasını ve dalga geçmesini.Aklından umutsuzca uzaklaştırmaya çalıştı kızıl gözlü silüeti ve dersi dinlemeye odaklandı.Daha bugün antrenman vardı dolayısıyla Akashiyi görmemek gibi bir şansı yoktu.

İlk teneffüs Aomine yanına geldiğinde şaşırmadan edemedi,Aomine hiçbir zaman sorun olmadığı müddetçe yanına uğramazdı.Aklına gelenle endişelenmeden edemedi ,oturduğu sırasında rahatsızca kıpırdanarak güçsüz çıkan sesiyle konuştu.

"Bir sorun mu var Aomine-kun?"

"Bir sorun yok Tetsu.Sadece bugün yapmam gereken bazı işler var bu yüzden antrenmandan erken ayrılacağım.Yani eve birlikte dönemeyeceğiz haberin olsun diye söyledim."

Kuroko gelen açıklamayı dalgınlığı nedeniyle dinleyemese de ana konuyu anlamıştı.Anladığını belirtircesine kafasını salladığında,Aomine onun bir derdi olduğunu bilse de küçük çocuğun üzerine gidilmesini istemediğini biliyordu.Anlayışla karşıladı ve Kuroko'nun süt mavisi saçlarını karıştırdıktan sonra ona cesaret verici bir gülümseme vererek sınıftan çıktı.

*******

Akashi,Ginle olan buluşmasının ardından kendi düşünceler aleminde derin bir tartışma içerisindeydi.Aklına kendisine sarf edilen sözler geldiğinde,yüz ifadesine yansıtmaktan başka bir şey yapamadı.Kuroko başından beri onu şaşırtan,şaşırtmasıyla içindeki hırs alevini körükleyen biri olmuştu.Olay sadece bir tatminkarlık meselesiyken Gin'in yaptığı gözleme karşı hangi çıkarımla hareket etmişti ki böyle bir izlenim yaratmıştı.Hayatında ilk defa o gün kendisine kızdı.Onun dünyasında çıkarımlar ve tahminler namına tek bir nokta bile yoktu.Siyaha boyadığı sayfalarında,insanlık namına bir izlenim yaratıp beyaz bir nokta sıçratamazdı hayatına.İnsan olabilmek demek onun için bencillikten fazlasını ifade etmiyordu çünkü.Renkli bir çocukluğu olmasa da sonuna kadar tutunmasını sağlayan biri vardı zamanında.Yaşamına kattığı onca kararlı darbe geriye dönmemesini haykırıyordu.O an Gin'in muzip ifadesiyle söylediği onca sözden sonra,kerpetenle alınmış gibi bir söz çınladı kulaklarında.
Çünkü o çocuk tamamıyla sana insan gibi hissettiriyor,değil mi Seijuro?
Yaslandığı duvarda sıkıca kapadı gözlerini.Anılar ve sarf edilen kelimeler seritmişcesine beliriyordu gözleri önünde.