Takımda dahil herkes Akashiyle karşısında kendisini tanıtan çocuğa şaşkınlıkla bakıyordu.Çocuğun hala havada duran eli üzerine Akashi soğukça ona baktıktan sonra elini indirmesi için küçük bir hareket yaptı .Çocuk selamının karşılıksız kaldığını anlamış olacak ki en sonunda elini indirmişti.Akashi'nin selam vermemesiyle gerilen ortamın havasını bozmak için ilk atlayan Kise olmuştu.
"Hahaa!Akashicchi'nin adını biliyor musun?" Kise başarısız da olsa olayı başka yere çekmeye çalıştığında,tedirgince ensesini kaşıdı,buna karşılık Aomine'den bir dirsek yemişti.
"Kim Akashi şirketlerinin sahibini bilmez ki ,babamdan her gün onlar hakkında birçok şey duyuyorum."
Çocuğun bilmişçe başlayan sözleri burun kıvırmasıyla son buldu.
"Kim sana, ilk adımla seslenebileceğini söyledi?İş olaylarını özel hayatımla karıştırma ,burası şirket değil sende yolda gördüğüm insandan farksız değilsin şuan ,Gin."
Akashi,ortamdaki insan sayısını göz önünde bulundurarak üslubunu korumaya çalışsa da gerilen yüz hatlarından sinirlendiğini herkes anlamıştı.
"Hey hey!Sakin ol ,buraya sadece maç için geldik,Seijuro."
Gin'in eğlenircesine çıkan sesi kesinlikle ortamı yatıştırmak için değildi,cümlesinin sonunda Akashiye ilk adıyla vurgularcasına seslendiğinde ,kızıl saçlı çocuğun, yüz ifadesini sabit tutmaya çalışsa da sinirlendiğini kasılan çenesinden anlıyordu.
"Umarım öyledir."
Kuroko'nun öyle olmasını diliyormuş gibi çıkan kısık sesi Akashi'nin kulaklarında yankılanmıştı.Kızıl saçlı çocuk ,küçük çocuğun olaylardan etkilenmiş olan bariz yüz ifadesine döndüğünde endişeyle parlayan bir çift mavilikle karşılaştı.Kendisine bakmıyor olsa bile olanlardan rahatsız görünüyordu.Kuroko'nun bu ifadesini görünce Gin aklından çıkmıştı,aklına yeni gelen şeyle kaşlarını çatarak bakışlarının menziline Gin'i aldı.Kızıl gözlerinin içini yakacak kadar keskin baktığı nadir anlardandı bu.Dünyadan seni soyutlayacak kadar derin bakan o gözler ,öfke kıvılcımlarıyla korlanmaya başlamış ve kendisini hedef almıştı,sıkıntıyla iç geçirdi Gin.Yüzünden hiç eksik olmayan yapıcı gülümsemesi kısa süreliğine kaybolmuştu.Daha fazla aynı durumda kalamayacaklarını anlamış olacak ki derin bir iç çekti ve gülümsemesini yüzüne tekrar kazıyarak konuşmaya başladı,gözleri Akashi'den başkasını takip etmiyordu.
"Bu kadar gerilim yeter sanırım,işimizi sahada halledelim."
Sakince konuştuğu ses tonundan hiçbir duygu sezilmiyordu.Arkasını dönüp yürümeye başladığında,hala şaşkınlıkla olaylara seyircilik eden takım arkadaşlarına seslendi.
"Kazuya ,sallanmayın! Şaşıracak bir şey varsa maçta onlara göstereceğiz zaten."
Kararlı ve meydan okur gibi çıkan sesi takım arkadaşlarının dikkatini kendisine vermesini sağlamıştı,hiçbir şey demeden kaptanlarını takip ettiler.
"Bu da neydi böyle!"
Kise sabırsız çıkan sesiyle ,birinin olaylara açıklık getirmesini istercesine konuştu.
"Maçta ciddi oynamamız gerekecek demek ,Kise."
Midorima ,hala görebildiği gidenlere bakarak huzursuz olmuş ses tonuyla konuşurken ,gözlüklerini düzeltti.
Gerilen ortamın havası,Akashi bir şey demeden elleri ceplerinde arkasını dönüp çadıra ilerlemeye başlayınca yerini şaşkınlığa bırakmıştı.Herkesten fazla Midorima onun bu suskun halini ilk kez görüyordu,ister istemez endişelendi.Kuroko da aynı duygular içinde olacak ki Akashi'nin hemen ardından çadıra ilerlemeye başlamıştı.Aklında bir yerlerde Gin denen o çocukla Akashi'nin tanıştığı hissine kapılmadan edemiyordu .En önemlisi de, bu nedenini bilmediği bir şekilde onu huzursuz ediyordu.Karman çorman olmuş hisleriyle kafasını çadırdan uzattığında ,Akashi'nin sorgulayan bakışları ona çevrilmişti.Kuroko suskunca ona bakarken kararsızca dudaklarını aralayıp kapattı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Machigai -Akakuro-
Fiksi PenggemarHayatımın o gün bu denli değişeceğinin farkında bile değildim. Ben basketten vazgeçmek isterken, o, tehlikeli gözlerini üzerime dikmiş ve bana bir yol açmıştı . O zamanlar saftım nereden bilebilirdim ki her şeyin onun gözlerinde yatan bir yalandan...
