Machigai -Akakuro-

18.Bölüm

Kuroko donukça elleri üzerinede duran ellere baktı.Akashi'den duydukları rüya değildi öyle değil mi?Bulunduğu duruma inanamayarak gözlerini kırpıştırdığında,karşısında Akashi'nin ondan cevap beklediğini biliyordu.Kurokoyu şaşırtan nokta ise ona bunu sormasıydı,Akashi istiyorsa alırdı zaten sormaya gerek duymazdı.Kafasını salladığında kendine bir çimdik attı ,bu ancak rüyasında görebileceği bir Akashi yansımasıydı.Küçük çocuğun bu hareketi üzerini Akashi'nin biçimli kaşları çatılmış ,Kuroko'nun çimdirdiği elini avcunun içine almıştı.Sanki ona zarar gelmesini istemiyormuş gibi...

"Ne yapıyorsun?!"

Kuroko Akashi'nin çıkışı üzerine büyüttüğü denizi aratan gözleriyle Akashi'nin avucunda duran eline baktı ve tedirginlikle konuştu.

"Sadece sen olup olmadığından emin oluyordum."

Akashi gelen cevabın her zamanki gibi kendisini şaşırtması üzerine kaşlarını kaldırdı ve karşısındaki utanan çocuğa baktı.

"Rüyalarını süslediğimi bilmiyordum Tetsuya,demek o kadar çok gerçek dışıyım ha?"

Eğlenircesine söz ettiği kelimelerin arkasında büyük anlamlar saklıydı aslında.Bilmemek demişti az önce Akashi,bu kelime öylesine yabancıyken kendine Kuroko'nun yanında bundan eğlenerek bahsedebiliyordu.Tahmin ve bilinmezlikle kurduğu cümlesi eskisi gibi rahatsız etmedi onu ,anı yaşmaya karar vermişti.Kurokoya baktığında onun kendisini izliyor olduğunu fark etti ve hala avucunda duran elini sıkıp bıraktı.

"Bekliyorum Tetsuya."

Sabırsızca konuştuğunda, Kuroko oturduğu yerde kıpırdandı artık Akashiye değil yere bakıyordu.

"Sana inanabilir miyim?"

Dudaklarından mırıltıdan farksız çıkan sesler üzerine ses tonunun biraz daha yükselterek konuşmaya başladı.

"Bir kez daha parçalanmaya hazır mıyım bilmiyorum,teslim olursam eskisi gibi olacağından korkuyorum."

Duygularını tekrar Akashiye açtığında Akashi ilk defa verdiği kararın ihtimallerini düşünüyordu.Onu verdiği karara pişman edebilirdi ama eskisi gibi de olmayacağını biliyordu.Kendinden emin yüz ifadesiyle konuşmaya başladı .

"Sen bir karar vermeden önce ben konuşayım Tetsuya.Eğer cevabın olumlu yönde olursa benim değişmemi bekleme aldığım kararlar hep aynı doğrultuda olacak ,kişiliğimden ödün vermem ancak sen yanımda durarak beni tanıyabilirsin.Aslında sana beni tanıma fırsatı veriyorum diyebilirim.Seni görmezden geldiğim anlarda olacak yanımda tuttuğum zamanlarda ,buna ben karar veririm."

Akashi ,küçük çocuğun yüz ifadesinden emin olmak için biraz durakladığında Kuroko dayanmayarak konuşmaya başladı

"Kısacası yanında bir oyuncaktan farksız olacağım gel dediğinde gelen git dediğinde giden bir oyuncak olmak istemiyorum."

"Dediklerimden bu anlamı çıkardıysan sorun olabilir.Sana bir oyuncak gibi davranacağım demiyorum kendi kişiliğimden ödün vermemi bekleme diyorum."

Kuroko ,Akashiye konuşmaya devam etmesi için kafa salladığında Akashi kurnazca gülümsedi birazdan söyleyecekleri üzerine.

"Şayet ki cevabın olumsuz, o zaman bu aramızdakinin ne olduğunu bilmediğin duruma devam ederim.Bu durumun sana acı verdiğini söylüyorsun.Öyleyse sana sunduğum seçenekte karar kıl.Sonucunu düşünecek olursan her iki yolun sonunda da benim oluyorsun Tetsuya.Kendi iyiliğini ve çevreni düşünmeni isterim."

İçten diyebileceğin korkutucu bir gülümseme sunduğunda Kuroko Akashi'nin söylediklerine şaşırmamıştı.Söylediği gibi karakteri dışına çıkmayacaktı ve son kurduğu cümlede bunu kesin olarak belirtmişti.Ama onu tanıyabilirdi,kızıl gözlerinin parlaklığını söndüren ve gülümsemesini engelleyen nedeni bulabilirdi.Akashi'nin zaten yanındayken az da olsa değiştiğini biliyordu ,değişmeseydi böyle bir seçenek sunmazdı ona ,sadece kendisinin yanındayken gülmez ,yok dediği duygularına dem vurmazdı.Üstelik "benim ol" demişti,söylerkenki ses tonunu anlatamazdı ama bundan sonra unutamazdı da.