Imprisoned Love (A Dark Romance) UNDER EDITING

Chapter Sixteen

.

Naiwan akong mag Isa sa kwarto habang naka upo sa kama.

Kalahating oras akong nakatambay mag Isa sa kwarto at sa nakakabinging katahimikan ay dahan dahan kong naririnig ang yapak ng mga paa na batid kong si Damian palapit sa kwarto sa kung nasaan ako.

Nakatulala lang ako at walang kibo. Hindi ako gumalaw o hindi na muling naghalungkat pa sa gamit nya. Para saan pa?

'Tinapon kona'

Tinapon nya ang cellphone ko. The thing I think that will help me.

'You must die first before you can run away from me.' is what he said before he left me alone in this room where silent fills that I can even hear my own heartbeat—slow or fast.

Was there's no way for me to get away here? Will I be stuck here forever? With him?

Narinig ko ang dahan dahan na pag pihit ng pinto at bukas nito.

Napatingin ako roon at nakita si Damian na pumasok, dala dala ang laptop nito.

"Babe.." he said as our eyes met.

Lumapit sya at sinalubong ako ng halik sa noo at buhok ko bago nilapag ang dala nitong laptop sa kama, sa tabi ko.

"I'm sorry to make you wait, we just have something important to discuss." he cares me to lay down in the bed.

"Rest."

"Damian," I whispered his name.

"Hm?" tumaas ang kilay nya.

I looked at him straight in the eye, "Can I have my phone back, please?"

He let out a heavy sigh, "Didn't I told you that I already dumped it?" I could sense the bossy from his voice.

Umiwas ako ng tingin sa kanya at tumingin sa bintana.

Now what? Why do I feel like I'll be staying and spending my life here with him till the day I die?

"I don't wanna to start thing up, Babe." huminga sya sa tabi ko at dahan dahan na niyakap ako.

"Me too.." I answered.

"So, please. I just wanna go home," I added.

"I told you that I don't wanna to fight you again with the same reason."

"I couldn't feel your love, Damian." in a low voice, I answered.

"You don't have to," he answer and looks straight in my eyes. Not blinking at least once, he added, "As long as I love you, I love you."

"That's not how love works is," I demand.

"It doesn't matter, I love you."

I close my eyes and let out a heavy breath.

"Are you planning to keep me here 'till the day I die?" nakapikit ang mga matang tanong ko sa kanya.

In a serious and deep low voice, he answered, "I would love too."

This is bullshît.

I don't have the freedom to do anything I want. I feel like I have suddenly become a bird in a cage, a dark cage where a little white bird is imprisoned and cannot do anything to protect itself from the big monster within the cage.

"Sleep babe, sleep."

It's morning yet he's asking me to sleep.

For the whole 2 weeks, sleep, eating, and obeying was all I did.

That's not the love I yearn for.

I dream of finding a love that feels like a fairy tale, where a special someone will take care of me like a prince would. A love that brings happiness and the joy of having a loving family. A love where the perfect person will seek and find me. A love that feels like perfect.

I never asked of something like a monster crazy bastard to be obsessed with me and hurt me physically let alone forcing me to love him.

This is not love. I never dream of being imprisoned in love.

"Babe.." hinimas nito ang hita ko.

Patuloy pa rin sa pag himas ang kamay nya sa hita ko at dahan dahan na tumataas ang kamay nya.

"If you're sleepy, then sleep." he whispered and kiss my cheeks.

Nararamdaman ko ang pag bigat ng mga takulap ng mga mata ko at dahan dahan na pag pikit ko.

I fell asleep.

And the moment I fell asleep, I had a nightmare.

Madilim, madilim ang paligid ko at tila ba walang katapusan ang dilim, kahit saan ako lumingon o tumingin ay puro dilim ang nakikita ko.

Mag-isa at wala akong kasama sa dilim.

Pero ang nakakapag taka ay may mga posas ako, sa kaliwang kamay ko at sa leeg.

Napatingin ako sa paa nang mapagtantong nakatayo ako, ang bali kong paa ay magaling na.

Ngunit agad akong napatigil nang makarinig ng ingay sa likod ko.

Dahan dahan akong lumingon at kasabay ng pag laki ng mata ko ay ang pag gapang ng takot sa boung katawan ko.

I couldn't explain but I witnessed with my own two eyes, a big monster drooling while looking at me with such a lust on its eyes. In just a blink of an eye, I was suddenly laying down in bed, the surrounding is still dark but the monster is in center of my tight, it was eating my womanhood.

"Ahh..!" parang tila nanigas ang katawan ko nang maramdaman ko ang pinatigas na bagay sa bukana nang pagkababae ko at ang mainit na hininga.

Nanlaki ang matang napamulat ako at sumalubong sa 'kin ang kisame.

"Ngghh.. ugh—ah!" muli kong naramdaman ang pinatigas na bagay na pilit pumapasok sa butas ko at ang mainit na hininga.

Napatingin ako sa baba at napakurap kurap nang makita kong nakabukaka ako, sa gitna ko ay si Damian na nakasubsub ang mukha sa pagkababae ko.

"W-what are y-you—ah! Ah!" hindi ko natapos ang sasabihin at napaunggol kasabay ng pag tingala ko.

Parang kunukuryente ang boung katawan ko nang maramdaman kong pumasok ang mainit nitong dila sa bukana nang pagkababaé ko.

Napahawak ako sa buhok nya at halos sabunutan sya, "Ah! A-ah! Oh.." napa nganga ako at hindi maipaliwanag ang kakaibang sensasyon sa pagkababaé ko.

Naramdaman kong nanginginig ang hita ko, at ang mas lalong humigpit ang kamay na nakahawak sa buhok nya.

"D-damian.. Ahm! Ah! Nghh!" hindi ako makapagsalita at tanging pag unggol lang ang nagagawa.

Parang kunukuryente at napapatirik ang mga mata ko.

"Damian your hand!" sigaw ko nang maramdaman ko ang daliri nitong pilit pumapasok sa butas ko.

Napapikit ako nang tuluyan na ngang pumasok ang daliri nya.

Mahaba at malalaki ang daliri nya, at damang dama ko ang papasok niyon sa butas ko.

Naglalabas masok ang dalawa nitong dalira sa butas ko habang ang dila nitong walang tigil sa pag taas baba sa clitórs ko.

Napakuyom ang mga kamao ko at sinabunutan sya sa buhok.

Mas lalo kong napasubsub ang mukha nya sa pagkababaé ko at napapanganga sa bawat galaw ng daliri at dila nya.

"D-damian.. ahh.."

Nanginginig ako ngunit hindi ko maintindihan ang nais ng katawan, na para bang nais pang diinan ang kamay nya at ang dila.

Pakiramdam ko ay nabablanko ang isip ko at parang mababaliw sa sensasyon ko ngayon.

.