අද රෑ වෙනකම් ඉස්කෝලේ ඉන්න ලොකු ඕනකමක් තිබුනත් ආගිව්‍ය අයියලා භවන්තලා ඔක්කොම මට පුලුවන් තරම් කෑ ගහලා ගෙදර එව්වා . සනේශ් අයියගෙ කාර් එකේ ගෙදර යද්දි අම්මම්මා ඉන්නවා ඉස්තෝප්පුවට වෙලා මොකක්ද ෆොටෝ එකක් අතේ තියාගන .
අද මගෙ උපන්දිනේ වුනාට කිසි කෙනෙක් මට සුභපැතුවෙ නැ . අම්මම්මා දන්නවා උපන් දිනේට මීට අවුරුදු හයකට කලින් ඉදලා කවුරුත් මට සුභ පතනවට මම කැමති නැ කියලා . අද වගේ දවසක් මීට අවුරුදු දහඅටකට කලින් උදා වුනේ නැත්නම් මගෙ අම්මටයි තාත්තටයි මේ වගේ දෙයක් සිද්ද නොවෙන්න තිබුනා .
" සුදු මහත්තයා "
අම්මම්මා කලබල වෙලා මං ලගට දුවන් ආවා.ආගිව්‍ය අයියයි භවන්තයයි මාව අල්ලගන . එක පාරට ඔලුවට දැනුන කම්පනේ ඇත්තටම මට දරා ගන්න ටිකක් අමාරුයි .
" සිත්රූට පොඩි ඔලුවෙ කැක්කුමක් ආවා අම්මම්මෙ .ඒකයි එක්කන් ආවේ "
ආගිව්‍ය අයියා අම්මම්මට පැහැදිලි කරාට පස්සෙ තමා එයා පොඩ්ඩක් සන්සුන් වුනේ . මං හෙමීට ඉස්තෝප්පුවෙ අම්මම්මා හිටිය පුටුව ලගට එද්දි එතන තිබුනෙ ෆොටෝ එකක්. අම්මා මම තාත්තා අම්මම්මා සීයාතාත්තා ~ මම ටිකක් වෙලා ෆොටෝ එක දිහා බලන් හිටියා . අම්මගෙ බඩ ඇතුලෙ මගෙ චූටී වීරයා. මේක නේද කැඩිලා බිදිලා ගියපු මගෙ පවුල .
" සුදුමහත්තයා "
අම්මම්මා මට කතා කරා . ඒත් මට එයා එක්ක කතා කරන්න වුවමනාවක් තිබුන් නැ .මං ඒ නිසා ගේ ඇතුලට යන්න යද්දි අම්මම්මා කිව්ව දේට මගෙ මුලු ඇගම සීතල වෙලා ගියා .
" අපි සොහොනට යන්න ඕනෙ දරුවෝ "
ඒ කිව්ව වචන ටිකට මං අම්මම්මා දිහා බැලුවා . එයාගෙ ඇස් දිහා කෙලින් බලද්දි ~ අම්මම්මා හිතුවේ එක දෙයක් ගැන විතරයි
සොහොනට යමු දරුවෝ. ඔය අසනීපෙට බෙහෙත් ලැබෙයි
මං ඉක්මනින් අනිත් පැත්ත හැරිලා ආවා .
" මෙවන් හවස් වෙලා යමු .උබ කොහොමත් හවස සොහොනට යන්න නෙ හිටියෙ . තාම උදේ . උබට සනීපත් නැ . "
" මට අවුලක් නැ "
" ඉන්න...මේකේම යමු සිත්රූ "
YOU ARE READING
අධිමාත්‍රා
Non-Fictionවැස්ස වැහැලා ඉවර වුන ගමන්ම තියන අදුරු රෑක ඔයත් එක්ක කැලේ පාරක් දිගේ තනියම ඇවිදන් යන ගමන් " ආගිව්‍ය අයියෙ එදා දවසක් හොල්මන් ..." කියලා මම පටන් අර ගත්ත කතාව "කටවහපං සිත්රූ ..." කියලා ඔයා ඉවර කරන්න ඕනේ .... "කැස්වටුවා මං මොනා හරි කිව්වොත් තමයි...
