ADELİ

24.Bölüm

ADELİ BEYOĞLU

Bana sakinleştirici verip yatağa yatırdılar. Hastane odasında tanımadığım kişiler vardı. Gözümü onların üstünde gezdirdim. Gözüm bir kişide takılı kaldı, bu davette gördüğüm kadındı. Yataktan doğruldum.

"Sen...sen o kadınsın." Dedim kaşlarımı çatarak. Kadın sessiz kaldı.

"Sana diyorum! Kimsin sen? Ne işiniz var burda?" Dedim. Herkes bana bakıyordu.

"Adeli,sakin ol herşeyi anlatıcaz, ama yeri ve zamanı değil." Dedi Arhan. Ona dönüp." Ne sakini be! Ne sakini! Bu insanlar kim? Burda ne işleri var? Ya ben kızımı istiyorum!" Dedim bağırarak, kolumdaki serumu koparırcasına çıkartıp ayağa kalktım.

Arhan bana doğru gelip." Adeli, kızın iyi küvezde birazdan getirirler. Bu insanlarda senin ailen, o kadın senin annen, bu adam senin baban, diğerleri senin abilerin!" Dedi oda bana bağırarak.

Gülmeye başladım, hatta kahkaha atmaya başladım deli gibi, onlarda bir deliye bakar gibi bakıyordu.

Onca yıl hayatımda olmayan insanlar şimdi mi yanımda olacak?

Kahkahalarım, ağlamaya dönüştü onlara dönüp." Bunca yıl nerdeydiniz? Onu geçtim, son iki yılda nerdeydiniz? Her Allah'ın günü canım yanarken nerdeydiniz? Zorla evlenirken,tecavüze uğrarken, buz gibi odada yalnız aç,susuz kalırken nerdeydiniz? Bayılacak kadar kanlar içinde kalana kadar dayak yerken nerdeydiniz?" Dedim çıldırmış gibi bağırıyordum.

Üstümdeki tişörtü çıkartıp sadece sporcu atleti ile kaldım."BAK! BAK KAÇIRMA GÖZLERİNİ! BUNLAR OKURKEN NERDEYDİNİZ?" Vücudumdaki yaraları gösterdim.

"Kızım..." kadın bana yaklaşmaya çalıştı."YAKLAŞMA!" Dedim geri geri giderken.

"Kızım aramadık mı sanıyorsun? Yemin ederim aradık seni her yerde, her gün seni bulma umudu ile kalktık biz." Dedi. Oda ağlıyordu benim gibi.

Parmağımı dudaklarıma yaslayıp." Şşşşş,sus hiçbir şey söyleme, yalanlarınızı duymak istemiyorum." Dedim.

"Adeli, doğru söylüyorlar." Dedi Arhan.

Onları dinlemeden odadan çıktım. Koridora çıkıp ilerde danışmanlıkta otursan kadına doğru ilerledim.

"Bakar mısınız? Kızım nerde? Yeni doğudu onu nerde bula bilirim." Kadın bana baktı.

"Sana diyorum duyuyor musun?" Dedim yeniden. Kadın." İlerde sağ gidin sonra düz yürüyün." Dedi.

"Adeli! Adeli böyle olmaz bekle! Kızını göreceksin,sadece erken doğduğu için küvezde." Arhan arkamdan konuşuyordu.

Onu dinlemeyip kadının tarif ettiği yere gittim. Gördüğüm manzara ile duraksadım.

Çok bebek vardı. Hangisi benim kızımdı? Elimi cama yaslayıp bakmaya başladım. Omuzumda bir el hissettim.

"Üçüncü bebek senin kızın." Arhandı. Kızıma baktığımda çok küçük olduğunu gördüm. Gözyaşlarım durmuyordu.

"Çok güzel." Dedim fısıldayarak.

"Hadi gel, yeni doğum yaptın ayağa kalkman iyi değil." Dedi. Gitmek istemiyordum. Burdan kalıp kızımı izlemek istiyordum.

"Burda kalıcam,sen git." Dedim ona bakmayarak.

Derin nefes verip."Adeli eğer gelmezsen doktora söyler seni uyuturlar." Dedi sert sesi ile, sinirle ona dönüp." Eğer öyle bişey yaparsan seni asla affetmem Arhan." Dedim.

"Anlamıyor musun? Seni düşünüyorum sana bişey olursa kızına ne olacak?" Dedi. Kızım, evet kızım için ayakta kalmalıydım.

"Tamam." Dedim." Ama doktorla konuşacam önce."dedim.