ADELİ

15.Bölüm

ARHAN ŞANLI.

Kollarımda yığılıp kalan Adeli ile deliye döndüm.Aoron ve diğer adamlar hala çatışıyordu.

"Adeli! Adeli aç gözlerini, bak bitti geldim ben, lütfen aç gözlerini!"dedim bağırarak. "Arhan! Kendine gel burdan çıkmamız lazım!" Bana doğru gelen Aoron.

Adeliyi kucağıma alıp arabaya koydum sonra yanına oturup başını kucağıma koydum,yarasına baskı uygulayıp kanamayı durdurmam lazımdı." AORON! BİN HADİ HASTANEYE GİTMEMİZ GEREKİYOR!" Koşarak sürücü koltuğuna binip arabayı çalıştırdı.

"Arhan, sakin ol bi." Dedi oda telaşlıydı ama kendine hakim olabiliyordu.

"Olamam sakin makin, ona bişey olursa kendimi asla affetmem." Dedim çaresizce. "Bişey olmicak kötü düşünme geldik hastaneye az kaldı." Dedi.

Adeli'nin yarasına baskı uyguladım kanaması durmuyordu." Kanaması durmuyor." Dedim kendi kendine konuşuyordum ama Aoron cevap verdi." Daha çok baskı uygula,5 dakikaya hastanede oluruz." Dediğini yaptım. Daha çok bastırdığımda Adeli acıyla inledi.

"Güzelim? Adeli?" Gözlerini hafif aralayıp bana baktı sonra gülümsedi." Geldin." Dedi sessizce.

"Geldim güzelim seni bırakır mıyım?" Dedim.kalkmaya çalıştığında canı acımış olmalı ki daha sesli inledi." Kalkma, az kaldı, dayan güzelim." Dedim onu geri yatırıp.

Ağlamaya başladı ağlamasın onun ağlamasına dayanamam." Çok acıyor." Dedi. Araba durdu Aoron önden inip hastanenin içine girdi." Bak geldik geçicek, dayan." Arabadan önce ben indim sonra Adeli'yi kucağıma aldım.

Aoron, hemşire, doktor koşuşturuyordu.Adeli'yi sediye'ye koyup içeri aldılar. "Nesi var? Ne kadar oldu?" Doktor sormuştu.

"Kurşun yarası,15 dakika oldu." Aoron cevap verdi benim yerime.

"Ameliyathaneye alın hemen!" Ameliyathaneye aldıklarımda bende girmek istedim." Beyfendi giremezsiniz burada bekleyin." Dedi hemşire.

Koridorda volta atarken telefonum çaldı.

Babam arıyor...

Telefonu açtım." Efendim baba." Dedim yorgun sesle.

"Ne yaptınız oğlum?" Dedi merakla.

"Nikahı bastık ama...Adeli vuruldu, o piç vurdu onu hastanedeyiz şimdi ameliyathaneye aldılar." Babam herşeyi biliyordu yardımı dokunmuştu bize Adeli'yi kızı gibi seviyor ne pahasına olursa olsun onu korurdu.

"Gelmemize gerek var mı?" Diye sordu." Yok baba biz hallederiz Aoron yanımda zatn senden tek bişey istiyorum o şerefini siktiğimi bul ve ben gelene kadar ona dokunma cezasını ben kendi ellerimle vereceğim." Dedim öfkeyle.

"Tamamdır, haber ver bize annen meraktan ölecek." Dedi ve kapattı.

Telefonu cebime koyup oturdum önüme gelen bir şişe su ile başımı kaldırdım. Aorondu.

"Sağol kardeşim." Elinden suyu alıp hepsini içtim.

Bir saat sonra;

Kimse çıkmamıştı ameliyattan ve ben meraktan çatlayacaktım. Daha fazla oturmayıp ameliyathaneye doğru gittim." Nereye?" Aoron'u duymamazlıktan gelip devam ettim kolumu tutup girmemi engelleyene kadar." Bir sakin ol, öyle giremezsin, az daha sabırlı ol çıkacaklar." Dedi kaşlarını çatarak. " olmuyor, bir saat oldu bak kimse çıkmadı bile bişey oldu kesin." Dedim endişeyle.

"Kurşun bu Arhan sende biliyorsun kolay bişey değil, nereye geldiğini bile bilmiyoruz hasar olmadığından emin olmaları gerekiyor." Dedi açıklayarak. Haklıydı ama içim içimi yiyordu, o o haldeyken ben burda duramam.