Ostateczne wyjście- Aokigahara

WPIS 11

To znowu się dzieje znów coś mnie atakuje, czuje jak rozrywa mi wnętrzności i dokładnie przeżuwa, dlaczego do cholery to robi, dlaczego czuje to tak wyraźnie przecież jeszcze nie umieram, a może to właśnie się dzieje może tak wygląda śmierć. Sznur się jeszcze nie przerwał, moje serce nadal bombarduje moje uszy, a głucha cisza wciąż krzyczy, że ktoś się poddał. Ta melodia nie daje mi spokoju, coś pragnie bym się wsłuchiwał więc to robię i robię. Zaciąłem się jak płyta, już dawno moje owoce zgniły, jestem bezużyteczny dlaczego świat choć jest zepsuty potrzebuje kogoś kto potrafi zabić wszystko co pełza, lata i oddycha, a może właśni taki jest plan tego potwora, który rani na każdym kroku bym Was uratował, pokochał i umiłował. Moja moc jest wstanie uratować każdego kto nawet w ciemności kryje się przed duchami Akki które tak słodko tną strukturę skóry. Lubię zapach zgnilizny pokazuje, że to co kiedyś chodziło, śmiało się lub płakało, krzyczało bądź szeptało ma prawo do spokojnego zaśnięcia dając przy tym wciąż o sobie znać, czujesz ten zapach właśnie ktoś w mieszkaniu obok gnije, może powoli a może to zaawansowany stopień, a co jeśli osoba z którą rozmawiasz teraz właśnie w tym momencie gnije? Boisz się czegoś co normalne co jedyne i prawidłowe, a może wymiotujesz i okazujesz zniewagę temu co ludzkie. Po czasie nie nazywam się już czymś ludzkim, stworzyła mnie Aokigahara, lubię gdy mnie szarpie, popycha i pluje nienawidzi, że jestem człowiekiem dokładnie tak jak ja, nie lubię tego określenia, dlaczego muszę wchodzić w ramy które stworzył świat. A ty? Jesteś człowiekiem a może gdy zapada zmrok szukać głupich i naiwnych by znów dotykać w ten pozornie zły sposób, a może kłamiesz cały czas i już nie wiesz co naprawdę jest twoją rzeczywistością. Jesteś zwykłym potworem tak jak ja tylko różnica jest taka, że ja się z tym nie kryje. Podoba mi się to, że ta cała melancholia mnie przygniata, łamie moje żebra i przebija każdy narząd, ale zobacz wciąż żyje choć nie wiem czy to dobre dla nas wszystkich, tak wiele nas dzieli, ale to nic wciąż możesz mi pomóc a ja w zamian uratuje cię od zgiełku, który Cię otacza, od zapachów, których nie chcesz czuć, od miłości, której nigdy nie odczuwasz. Czasami zastanawiam się jak to jest być czymś w rodzaju pudełka z niespodzianką, na wierzchu jestem zwykłym pudełkiem, czymś co można potargać i wyrzucić, a w środku jestem tym kogo każdy chce, mały chłopiec w piaskownicy, starsza pani przechodząca przez ulicę i ty, ale na moje nieszczęście albo właśnie szczęście nigdy tego nie odczułem, po co być kogoś ulubionym skoro nigdy nie polubiłem siebie. Chciałbym wydrapać wszystkie krzywdy, chciałbym widzieć jak inni krwawią, jak krwawią tak jak ja przez nich. Poczucie winy nie istnieje dopóki ktoś nie zrobi ci tego samego. Jeśli złodziejowi ktoś ukradnie np. auto to poczuje złość, smutek, rozczaruje się ludźmi i zdobędzie poczucie winy bo wie jak okradziona osoba się czuje, świat wcale nie jest tak skomplikowany jak wszystkim się wydaje, jest płytki i zimy, na wszystko jest rozwiązanie ale to my komplikujemy świat tworząc idylliczną bajkę, w której nie może zabraknąć błędów, a potem nagle dziwimy się, że popełniamy błąd to tylko pokazuje jak śmiesznym bytem jesteśmy, bycie pustym nie usprawiedliwia kogoś przed krzywdą którą komuś zada. Za to Aokigahara, najpiękniejsza z możliwych harmonijek, nie ocenia, i daje ulgę jakiej ten brudny świat nie może dać. Na świecie żyje dużo klaunów, są jak małe robaczki, które chodzą po tobie gdy zapominasz o sprzątaniu swoich problemów, karmią się porozrzucanymi okruszkami twoich kłótni z bliskimi choć dalekimi ludźmi, a na końcu rozmnażają się jak plotki, które słyszysz w szklanej pułapce, pułapce którą sam stworzyłeś, śmieszne, a zaraz tak okrutne. Nie wiem kto jest gorszy ty sam czy te robaczki, które tak uwielbiasz.

Czuje, że mój język cierpnie, czuje że potrzebuje się napić, choć moja butelką z wodą wygląda jakby z każdym dniem się kurczyła, a może to moje ręce z każdym dniem stają się coraz mniejsze. To, że niknę jest dobrym znakiem, paradoksalnie dobrym znakiem. Jakie znaczenie mam w świecie w tym pudełeczku, tak małym jak ziarenko piasku? Czy według Ciebie jestem mądry, a może wcale o mnie nie myślisz. Powinieneś dokładnie czytać każde słowo bo odnosi się właśnie do Ciebie.

Tu nie chodzi o mnie, ja jestem wirtuozem, ale to ty po raz pierwszy odgrywasz główną rolę, to twoja historia, którą ja tylko spisuje i bądź pewny, że nie ominę żadnego szczegółu bo prawda i tak wyjdzie na jaw, może być brutalna, ale to ona Cię ukształtuje...