Jilet İzleri #Wattys2016

-7-

Bölüm ithafı:hatoo2002

Elindeki yuvarlak ve beyaz olan hapları ağzına attı.Ardındanda bir bardak suyu içerek hapları kolaylıkla midesine gönderdi.

İntihar etmiyordu.Antidepresan hapları kullanıyordu bu sayede sinir krizlerinin önüne ilaçtan bir barikat kurmuş oluyordu.

Evdeki merdivenlere yöneldi ve mutfağa doğru ilerledi.Eline bir kase patates cipsi alarak koltuğa oturdu ve televizyonu açarak korku filmi izlemeye başladı. Korku filmi izlemek onun büyük bir hobisiydi.

Merdivenlerde yine ayak sesleri duyuldu ama umursamadı. Kaseden Miranda'dan başka birisi bir parça cips alarak Miranda'nın yanına oturdu. Amanda'ydı.

Sonra üç kişi daha aşağı indi ve ikizlere katılarak korku filmi izlemeye başladılar.

Hiçbiri burada aynı evde kalmak istemiyordu. Hepsi salak bir adamın oyununa gelmişti.

Miranda ise hiçbir zaman böyle bir aptallık yapmamıştı. Zaten evi annesi ayarlamıştı Miranda ise sadece adamla son bir kez bazı şeyleri konuşmuştu.Bazı şeyler sezmişti ve bunu annesine iletmişti annesi ise öyle bir şey yoktur diye kabul etmemişti ve yine her zamanki gibi Miranda haklı çıkmıştı.

Bir anda bir kız çığlığı odayı doldurduğunda erkekler kıkırdamaya başlamış Miranda ise Amanda'ya ters bir bakış atıp gözlerini devirmişti aynı zamanda "Kapa çeneni. "diye bağırmaktan da kendini alıkoymamıştı.

Film bittiğinde herkes birbirine bakmaya başlamıştı. Miranda ise onları umursamamış ve odasına doğru gitmeye başlamıştı.

Siyah şortlu olan pijama takımını üzerine geçirip siyah yatağına doğru ilerledi. Zaten bütün odası siyahtı.

Gözlerini kapattı dünyaya ve ışığa. Gözlerini yumdu uykuya. Sonra ruhu onu terk etmiş ve onun uyumasına izin vermişti...

***

Beyaz bir odada arkası dönük hafif kumral saçlı kırmızı elbiseli bir genç kız vardı ve tabii koca bir sessizlik.

Bir anda o koca sessizliği büyük bir çığlık doldurdu. Belki de sükunetin çığlıklarıydı bunlar.

Genç kızın bileğindeki kanlar damla halinde beyaz döşemeleri boyarken çığlıklar artıyordu. Belki de bu çığlıklar ruhunu yitirmiş bir ruhun çığlıklarıydı...

Anı bir hızla uyandı genç kız uzun zamandır kâbus görmüyordu. Belki de yine bir sinir krizi geçirecekti. Antidepresan hapları işe yaramayacaktı belki de.

Gözyaşları okyanus mavisi gözlerinden firar ederken aniden ayağa kalktı.

Saçlarını derisinden soymak istercesine çekerken çığlık atıyor ve her şeyi duvara saçarak kırık cam parçalarının da çığlıklarını serbest bırakmasına izin veriyordu.

Bu çığlıklar sükunetin çığlıkları değildi. Bu çığlıklar fırtınanın çığlıklarıydı.

Bir anda Miranda'nın odasının kapısı şiddetle açılmıştı ve aynı şiddetle kapatılmıştı.

Toprak "Sakin ol. "gibi bir çok cümle kurarak Miranda'ya seslenirken o kendini kaybetmiş bir şekilde çığlıklarını serbest bırakmaya devam ediyordu.

Toprak bir anda Miranda'ya sarılmıştı.Miranda ise "Bırak."nidalarıyla bağırıp kurtulmaya çalışıyordu.

Bir süre sonra Miranda Toprak'ın sarılmasına karşılık verip sakinleşmeye çalıştı...

***