Jilet İzleri #Wattys2016

-25-

Bölüm şarkısı:

#Six Feet Under

•°•°•°•°•°•°•

Yıldızları severdi çünkü onlar kapkara gökyüzüne yayılmış umut parçacıkları gibiydi. Aynı Miranda'nın kalbi gibiydi onlarda işte,kapkara ama Toprak sayesinde ışık dolu.

Gözlerini huzurla kapattı.İlk defa tam anlamıyla mutlu ve huzurluydu.

Bir yandan da korku doluydu yine hayal kırıklığına uğramaktan korkuyordu.Onun hayalleri ufak cam parçaları gibiydi. Dokunmak isteyeni parçalardı.

‘Neden böyleyim?’ Diye düşündü, mutluyken bile korkuyordu.

Mutsuzluk böyleydi işte bir ruhu ele geçirdi mi onu boğasıya kadar vazgeçmezdi.

Kadın doğruldu ve ayaklarını soğuk parkeyle buluşturdu küvete doğru yavaş adımlara ilerlerken küçük siyah komidinin üzerinden metal jiletini aldı ve yürümeye devam etti.

Biraz acı ona da zihnine de iyi gelirdi.

Acı diye bağırdı zihni.Acı küçük bir damla kan mıydı ya da bütün korkuların ve hayal kırıklıklarının getirdiği içi leş kokan derin bir yara mıydı?

Küvete dolan soğuk suyu donuk gözlerde seyrederken bedeni gelecek yaralara hazırlanır gibiydi.
Küvet nihayet dolduğunda titreyen bedenini bütün uzuvlarını kavuran soğuk suya yerleştirdi.

Bileğini kendine doğru uzattı ve jileti önce sakince derisine dokundurdu.Bir anda jileti hızlıca yumuşak tenine sürttürdü ve bileğinde korkularını yansıtan derin bir yara oluştu.

Bileğinden yavaş yavaş akan kırmızı kanı donuk bakışlarda izledi. Kanı her suya düştüğünde su biraz daha kirleniyordu.

Yavaşça gülümsedi. Bu görüntü ona kendini andırdı. Şuan kanının suyu kirlettiği gibi,çevresindeki herkesi böyle yavaş yavaş kirletiyordu.

Gülümsemesi yavaşça soldu ve gözünden düşen bir damla yaş kırmızı suya karıştı.

“Sen hiçbir zaman mutlu olamazsın. ”
Diye mırıldandı kendi kendine.Kendini susturmak ister gibi jileti hızlıca tekrar sürttü tenine.

Onu iyileştiren tek şey kandı ve Toprak bunu hiçbir zaman değiştiremeyecekti.

Çünkü kötüler her zaman kötüydü.

•°•°•°•°•°•°•

Sabah uyandığında hâlâ aynı yerinde duruyordu. Bileğinin sancısını hissettiğinde gözlerini bileğine çevirdi ve sanki biraz daha acı çekmek ister gibi elini bileğine bastırdı.

Ayağa onunla birlikte hareket eden suyla beraber kalktı ve bornozunu giyip banyodan çıktı.

Dolabına doğru ilerledi ve önüne gelen herhangi bir şeyi üzerine geçirdi. Bileğini kapatmaya falan uğraşmadı. İnsanların bedenindeki yaraları görmelerinin ne önemi vardı ki ruhundakileri göremedikten sonra.

Aşağı indiğinde herkesin birlikte kahvaltı yaptığını gördü. Onları umursamadan mutfağa doğru gitti ve mısır gevreğiyle sütü aynı kaseye boşalttıktan sonra kaseyi de alıp yukarı çıktı.

Yalnız kalmaya ihtiyacı vardı.Kafası sanki bir çöplüğe dönmüştü.Zihni hiçbir şeyi anlayamıyor, düşünemiyordu.

Benim kalbim her şeye dayandı diye düşündü ama Toprak'ın aşkına dayanamadı.

Bu sözle beraber gözünden bir damla yaş düştü. Bu su damlası kalbindeki ağırlığı hiçbir zaman dindirememişti oysaki...

•°•°•°•°•°•°•

Sizi yine Miranda'nın karanlık zihninde bir yolculuğa çıkardım. Aslında bu bölüm size Miranda'nın acılarının ne kadar büyük ve dengesiz bir boyutta olduğunu göstermekti.

Bu nasıl bölüm ya hiç olay yok diyebilirsiniz ama ben bu bölüm tam da bunu istedim Miranda'nın Toprak'a karşı olan tutkusunu ve aşkını görün istedim. Belki bütün bölümler boyunca bu nasıl bencil kız resmen Toprak'la oynuyor diye küfürler ettiniz ama Miranda'nın asıl sorunu sevmeyi ve sevilmeyi bilmemesiydi. Miranda hiçbir zaman Toprak'la oynamadı kendi zihniyle oynadı umarım bu bölümde bunu açıkça anlatabilmişimdir.

Şimdi, asıl konumuz olan benim neden uzun süredir sizi bekletmem ve bölüm atmamam. Doğrusu liseye geçtiğimden bu yana nedendir bilinmez bölüm atmak içimden gelmedi ama siz yine kalbimdeki bu yazma isteğini geri getirdiniz.

Teşekkürler beni hiç bırakmayan çekirdek ailem bir gün büyürsem ve çoğu kişi kitabımı okursa eğer sizi asla unutmayacağım!

BehreNur Honaz.