Chapter - 1

937 71 24
                                    

(Unicode)

အဲကွန်းအခန်းကျဉ်းလေးတစ်ခုထဲမှာ ရှေ့နေတစ်ယောက်နဲ့အတူရှ်ိနေတဲ့လူတစ်စု...။ သူတို့ရဲ့ရှေ့မှာ စာချုပ်နှစ်ခုရှိနေတယ်...။

"ယခုလက်ထပ်စာချုပ်ကို ချုပ်ဆိုခြင်းတွင် မည်သူတစ်ဦးတစ်ယောက်ရဲ့ ချိန်းခြောက်ခြင်းမပါဘဲ ကာယကံရှင်နှစ်ယောက်ရဲ့ ဆန္ဒအမှန်ဖြစ်ပါသလား...??"

"ဟုတ်ပါတယ်ခင်ဗျ"      "ဟုတ်ပါတယ်"

ပြိုင်တူလိုလိုပင်ပြန်ဖြေလိုက်ကြတဲ့ ကောင်ငယ်လေးနှစ်ယောက်...။ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်လည်း ချစ်မြတ်နိုးတဲ့အကြည့်တွေနဲ့ လှည့်ကြည့်ရင်းပြုံးနေကြပြန်တယ်လေ...။

"တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် လက်ထပ်ကြတယ်ဆိုတာက လွယ်ကူတဲ့ကိစ္စတော့မဟုတ်ဘူး... စာချုပ်မှာလက်မှတ်ထိုးလိုက်တာနဲ့ ပြီးသွားတာမဟုတ်ဘူး... တစ်ဘဝစာလုံးရည်ရွယ်ထားတာ သေချာတော့မှ လက်ထပ်ကြတာပိုကောင်းတယ်"

"နားလည်ပါတယ် ရှေ့နေကြီး... ကျွန်တော်တို့က တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် မြတ်မြတ်နိုးနိုးချစ်မိသွားတဲ့အတွက် လက်ထပ်ဖို့ဆုံးဖြတ်ခဲ့တာပါ"

ထိုစကားကိုပြန်ပြောရင်းနဲ့ပင် သူတို့ရဲ့လက်တွေက အချင်းချင်းဆုပ်ကိုင်ထားကြသေးတယ်...။ ဒါက တစ်ဘဝစာလုံး လက်တွဲသွားကြမယ်လို့ ရည်ရွယ်ထားတဲ့သဘောပဲမဟုတ်လား...။

"ကောင်းပါပြီ... သတို့သား မင်ယွန်းဂီနဲ့ ကင်မ်ထယ်ယောင်း စာချုပ်မှာအပြန်အလှန် လက်မှတ်ထိုးနိုင်ပါပြီ"

စာချုပ်၂‌စောင်ကို သူတို့နှစ်ယောက်ရဲ့ရှေ့သို့ တွန်းပို့ပေးလိုက်တဲ့အခါမှာ နှစ်ယောက်လုံးက ဘောပင်ကိုယ်စီကိုင်ကာ လက်မှတ်ထိုးလိုက်ကြတယ်...။ ပြီးတာနဲ့ စာချုပ်အပြန်အလှန်လဲလှယ်ပြီး လက်မှတ်ထိုးလိုက်ကြပြန်တယ်...။

"သတို့သားနှစ်ယောက်ပြီးရင် အသိသက်သေနှစ်ယောက်ကလည်း လက်မှတ်ထိုးပေးကြပါ"

စာချုပ်လေးက ဘေးမှာအတူပါလာကြတဲ့ သူတို့ရဲ့သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက်ဆီကို ရောက်သွားပြန်တယ်...။ သူတို့ကလည်း ဝမ်းသာအားရနဲ့ပင် လက်မှတ်ထိုးပေးကြပြန်တယ်...။

Unstoppable Marriage Where stories live. Discover now