(Unicode)
သီချင်းလေးတအေးအေးနဲ့ ပျော်ရွှင်နေပုံရတဲ့ ထယ်ယောင်းကိုကြည့်ပြီး ယွန်းဂီပြုံးမိတယ်...။ သားငယ်လေးကတော့ ယွန်းဂီပြန်လာတာနဲ့ ကိုယ်ပေါ်ကမဆင်းတော့ပေ...။ သားလေးကိုငုံ့နမ်းလိုက်ရင်း အနံ့တစ်ခုရလိုက်တာကြောင့် ယွန်းဂီစိတ်ထဲဇဝေဇဝါဖြစ်သွားတယ်...။
"ဒီနေ့ ဂျီမင်းအိမ်လာလည်သေးတာလား...??"
"မလာပါဘူး... ဘာလို့လဲ...??"
"ကလေးကိုယ်ပေါ်ကနေ ဂျီမင်းသုံးနေကျရေမွှေးနံ့ရသလားလို့"
ထိုအခါမှထယ်ယောင်းလည်း ကလေးကို ဂျီမင်းဆီပို့ထားခဲ့ရတဲ့အဖြစ်ကို အမှတ်ရသွားတယ်...။ အင်းပေါ့ အိမ်လာလည်တာမှမဟုတ်တာ ကိုယ်ကပဲ သွားပို့ခဲ့တာလေ...။ ဒါပေမယ့်လည်း ခပ်တည်တည်နဲ့ ဆက်လှိမ့်ရတာပေါ့...။
"ယောင်္ကျားနော် ဂျီမင်းရဲ့ရေမွှေးနံ့ကို ဘယ်လိုလုပ်ပြီးမှတ်မိနေတာလဲ... ဘယ်တုန်းကများ သူနဲ့နီးနီးကပ်ကပ်ရှိသွားလို့လဲ...??"
"ဟာ မဟုတ်ပါဘူး... ယောင်းအရင်က ဂျီမင်းမွေးနေ့မှာ သူသုံးနေကျရေမွှေးဆိုပြီး လက်ဆောင်ပေးဖူးတယ်လေ... အဲ့ရေမွှေးသွားဝယ်တုန်းက ကိုယ်လည်းအတူတူပါတာပဲကို"
"အဟီး ဟုတ်သားပဲ... မေ့သွားလို့"
ယွန်းဂီကတော့ ထယ်ယောင်းရဲ့သဝန်တိုတဲ့ပုံစံလေးကြောင့် သဘောကျနေတော့တယ်...။ ဒါပေမယ့် ထိုအပျော်တွေက ခဏပါပဲ...။ ထယ်ယောင်းက စာအိတ်တစ်ခုထုတ်ပြလာတဲ့အခါမှာ အားလုံးပျက်ဆီးသွားရတော့တယ်လေ...။
"ယောင်္ကျား ဒီမှာကြည့်... ယောင်း LA မှာ ကျောင်းသွားတက်ဖို့ ခေါ်စာကျလာပြီ... နောက်၂လဆို သွားရတော့မယ်"
"ယောင်း... ဒါက ဘယ်လိုဖြစ်ရတာလဲ...?? ကိုယ်တို့နောက်မှဆွေးနွေးမယ်လို့ ပြောထားတယ်လေ"
"ဘယ်တော့မှလဲ...?? ကျောင်းလျှောက်လွှာတင်ရတာက အခုတင်ရင် အခုချက်ချင်းရတာမဟုတ်ဘူး... သူလျှောက်လွှာခေါ်တဲ့အချိန်တင်ရတာလေ... ယောင်းလည်း ယောင်းရဲ့အိပ်မက်ကို အကောင်အထည်ဖော်ချင်တယ်... အခွင့်အရေးရတုန်းမှာ မဆုံးရှုံးချင်ဘူး"
YOU ARE READING
Unstoppable Marriage
FanfictionA successful marriage requires falling in love many times, always with the same person. But if not, become unstoppable marriage.
