Paradise 💚💜✨

36.ഈറൻ രാവുകൾ❤️‍🩹

❤️‍🩹
.
❤️‍🩹❤️‍🩹
.
❤️‍🩹❤️‍🩹❤️‍🩹

തന്റെ തോളിൽ മുഖമൊളിപ്പിച്ച് ഏങ്ങലടിച്ചു കരയുന്ന അവളുടെ മുഖം അവൻ പിടിച്ചുയർത്തി.

" എന്തിനാ കരയുന്നത് നീ ഭയന്നിരുന്ന ഒരു വലിയ പ്രയാസം ഇപ്പോൾ കഴിഞ്ഞില്ലേ....Mm?".

അവൻ അവളുടെ മുഖത്തേക്ക് ഒരു നറുചിരിയോടെ നോക്കി.

ഗദ്ഗധത്താൽ സ്വരം പുറത്തേക്ക് വരുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല എങ്കിൽ പോലും അവൻ എങ്ങനെയൊക്കെയോ പറഞ്ഞൊപ്പിച്ചതാണിത്.

" നീ എന്തിനാ കരയണെ ?
എല്ലാത്തിനും ഞാൻ കൂടെ ഉണ്ടാകും എന്ന് പറഞ്ഞില്ലേ .

നീ ഇനിയീ കരച്ചിൽ ഒക്കെ മാറ്റിവെച്ച് നമുക്ക് ഇനിയങ്ങോട്ട് എന്ത് ചെയ്യാം എന്നുള്ള കാര്യമാണ് ആലോചിക്കെണ്ടത്.....

'അതിനു പകരം നീ ഇങ്ങനെ കരഞ്ഞു നിലവിളിച്ചിരുന്നാൽ കാര്യങ്ങൾ മുന്നോട്ടുപോകുമോ ? "

അവൻ അവളുടെ കണ്ണുകളിൽ നിന്നും ഒഴുകി ഇറങ്ങുന്ന കണ്ണുനീർ തുള്ളികളെ തുടച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

" ഒന്നും അവസാനിച്ചിട്ടില്ല ഇനിയങ്ങോട്ടെല്ലാം തുടങ്ങാൻ പോകുന്നതേയുള്ളൂ.

അതിന് നീ ധൈര്യമായിരിക്കാതെ എങ്ങനെയാണ് ജാനൂ "

അവൾ തൻറെ ഹരിയേട്ടനെ തന്നെ ഉറ്റുനോക്കി.

ആ മുഖത്തെ ദുഃഖമൊളിപ്പിച്ച ചെറിയ ചിരിയിലും നാവിൽ നിന്നുയരുന്ന തനിക്ക് ധൈര്യം പകർന്നു കൊണ്ടുള്ള സ്വരത്തിലും അവൾക്ക് അവൻറെ പറഞ്ഞറിയിക്കാൻ കഴിയാത്ത സങ്കടം വെളിവാകുന്നതറിയാൻ കഴിയുന്നുണ്ട് .

എങ്ങനെ അവനതിന് കഴിയുന്നു എന്നുള്ളത് അവൾക്ക് മനസ്സിലാകുന്നില്ല.

ഒരുപക്ഷേ താൻ ഇതിനു മുൻപേ തന്നെ എല്ലാ കാര്യങ്ങളും ഹരിയേട്ടനോട് പറഞ്ഞിരുന്നുവെങ്കിൽ ഇത്ര വലിയൊരു ദുഃഖഭാരം ആ മനസ്സിന് താങ്ങേണ്ടതില്ലായിരുന്നു എന്നവൾ ചിന്തിക്കാതിരുന്നില്ല.

ജാനു എന്ന് വിളിച്ച് തന്റെ ഏതു കാര്യങ്ങൾക്ക് കൂട്ടു നിൽക്കുമ്പോഴും തന്നെ മറ്റുള്ളവരിൽ നിന്നും നിസ്സാര കാര്യങ്ങൾക്ക് പോലും വഴക്ക് കേൾപ്പിക്കാതെ രക്ഷിക്കുമ്പോഴും തന്റെ ഹരിയേട്ടന്റെ ഉള്ളിൽ തന്നോട് ഇങ്ങനെയൊരു ആഗ്രഹമുള്ളത് അവൾ അറിഞ്ഞിരുന്നില്ല.