My You [JİKOOK]

୨56୧

⋆ ˚｡⋆୨୧˚

Kapının birkaç kez tıklatılması büyük ve ferah oturma odasının kaygı dolu sessizliğini bozduğunda Jimin gözlerini açık telefon ekranından çekti.Kişi listesinde annesinin numarası açıktı ve aramak için küçük bir tuşa basacak cesareti yoktu.

Göğsünde gittikçe artan boğucu hisle başını çevirip aralanan kapıya baktı ve uzun bedenin içeri süzülüşünü izledi.

Jungkook,içeri girdikten sonra yatakta oturan bedene bakmadan girdiği küçük aralığı kapatırken boş koridoru dikkatle inceliyordu.Babasına yakalanabilirdi.

Zaferle derin bir nefes alıp arkasına döndüğünde kısa bedenin gözlerine bakarak yan bir gülüşle tişörtü kaldırıp kaşlarıyla işaret etti.

"Ceza yemeden geldim." gururla konuşarak yatağa adımladı.

Jimin,asık suratıyla küçük bir baş sallaması verip telefonunun açık ekranını kapattı ve üstünü değiştirmeyi hedefledi.

Esmer bedenin aldığı karşılık onu memnun etmemişti.Yatağa oturarak bacaklarını aralarken tişörtü kenara koydu.

"Jimin.." yaklaşımcı bir sesle mırıldandı.Hamile bedenin başını kaldırarak ona çevirip ıslak kirpiklerinin altından çaresiz bakışlar atmasıyla sıkıntı içerisinde soludu.Ela harelerin her tarafını kırmızı kılcallar sarmıştı,göz kapakları kızarmıştı.Düğme burnunun ucu ile nemli yanakları pembeye bürünmüştü.

"..sana yardım edebileceğim bir etken var mı?Yanında olduğumu söylemiştim,unutma."

Kısa beden,başını sağa sola sallayarak onun tesellisini redderken burnunu çekti.Karanlık bir fanusun içinde hissediyordu,nefessiz ve güçsüz.

Neyse ki o fanusu dışarıdan aydınlatan küçük bir yıldız vardı.Ona tutunuyordu,ona sarılıyordu.Karnında hareket eden kızı..onun en güvenilir yandaşıydı.

Jungkook,ona destek olamadığı için kendini kötü hissetmeye başlamıştı.Konuşmaları,yaptıkları,girişimleri..başarısızdı.

Birkaç ay sonra eşi olacak kişiyi duygusal yönden besleyememek her şeyi alt üst ederdi.Yazılı kuralları bile siler,tekrar yazardı.

İkisinin derin ve derinleştikçe kasvete boğan düşünceleri çalan telefonla bıçak gibi kesildi.

Jungkook,hışımla telefona bakarken Jimin elinde titreyerek çalan aletin açılan ekranına baktığı an soluksuz kaldı.Annesi arıyordu.Bunun normal,rutinleşmiş bir arama olduğunu -annesi veya babası onu her akşam uyumadan önce arar telefonları el değiştirerek dakikalarca konuşurlardı- bilmesine rağmen gerilerek yutkunamadı.

Üstünde hissettiği bakışların sahibine bakmadan elini yumuşak yatağa bastırıp denge noktasına kuvvet uygulayarak yükselip ayaklandı ve aramayı yanıtladı.

"Efendim.." sesini neşeli ve pozitif tutmaya çalışarak konuştuğunda karşı taraftan gecikmeyen yanıtla burukça gülümsedi.

"..iyiyim anne,siz nasılsınız?"

Jungkook,bir elini yatağa koyarak konuşan bedeni izlerken diğer eli uyluğundaydı.Birkaç dakikanın geride kaldığı telefon konuşmasından sonra Jimin'in ara ara duraksadığını gördü.