My You [JİKOOK]

୨63୧

⋆ ˚｡⋆୨୧˚

13.47

Jungkook,yatağın yanına sürüklemiş olduğu koltukta otururken hüzünle uyuyan bedenin yüzünü inceliyordu.Elleri arasındaki yumuşak eli okşarken bir saniyeyi bile kaçırmıyordu.

Bir saat öncesine kadar yaşadığı yoğun korku ve endişe onu hissiz bir sakinliğe çekmişti.Gözleri bayık bir ifadeyle kaşları düşmüş halde Jimin'in yüzüne bakıyordu.

Yere yığılmış bedeninin yanına fütursuzca çöktüğünde kafasına sayısız darbe yemiş gibiydi.Kısa bedenin yüzüne baktığı an kafatası sarsılmıştı,alnından ince ince sızan kanın gözyaşlarına karışıp çenesine kadar indiğine saniye saniye şahit olduğunda ayak parmaklarından saçının teline kadar geçen ürperti vücudunu buza çevirmişti.

"Lanet olsun.." diğer elini ağır ağır kızının yuvasına götürürken alt dudağını içe kıvırıp sertçe ısırdı.
"..çok korktum,lanet olsun düşünemedim."

Eli yavaş yavaş küçük daireler çizdi.Endişesinden tam anlamıyla arınmış değildi.Jimin'in uyandığını ve onunla konuşmasını görmeden geçmeyecekti.

Ama kızı için sakindi,herhangi bir korkusu yoktu.Elbette,yarım saat öncesine kadar ölesiyle telaş içerisindeydi.Ta ki eve gelen doğum doktoru ve iki hemşireyle ruhunu teslim edeceği zorlu dakikalar başlamıştı.Özel makineleri ve ekipmanları getiren sağlık çalışanları Jeon ailesini odanın dışına alarak hamile bedenle ilgilendikten sonra olumsuz bir vurgu olmadığını bebeğin ve baygın bedenin iyi olduğunu söylemişlerdi.

Yalnızca fazla stres ve üzüntünün bu noktada olmalarının nedenleri olduğunu belirttikten sonra evden ayrılmışlardı.Bu talihsiz gelişme Jungkook'un Jimin'in duygularını daha çok ciddiye almasını sağlamıştı.

"Baba..." güçsüz,bilinçsiz bir fısıltı dolgun dudakların arasından firar etti.

Jungkook,hışımla ayaklandı ve beyaz tenlinin alnındaki bandaja değdirmeden eliyle saçlarını geriye çekti.

"Jimin,aç gözlerini güzelim.." sesi,temkinli bir yaklaşım için kısıktı.Ama içindeki duygular derin bir seviyede olduğu için uzun beden resmen yalvarıyordu.
"...beni duyuyor musun?Jimin.."

Hamile beden,başını ele geçirmiş ağrıyla mimiklerini kırıştırıp kısık mırıltılarla hayıflanırken ona seslenen kişinin kurduğu her cümle kafasının içinde defalarca yankı yaparak kaşlarını çatmasına neden oluyordu.

"Baba.." göz kapaklarını zorlayarak açmayı denerken zihninin her karışında olan kişiye sesleniyordu.Boştaki iki yandan çarşafı avuçlayarak kavradı ve sıktı,diğer eli ise ince parmakları kavradı.

Jungkook,iyice suçlu psikolojisine gömüldü.Ailesiyle yüzleşmesinin hem onu hemde kızını bu denli riske sokacağını akıl edememişti.Evet,Park ailesinin oğullarını hamile haliyle kucaklamasını beklemiyordu,gösterdikleri anlayışta beklediğinden fazlaydı ama Jimin'in hamile psikolojisi onlara muhtaçtı.Daha fazlasını istemişti ve alamamıştı,bu yüzden sağlığına kadar etkilemişti.

"Şşh,sakin ol.Jimin lütfen.." çaresizce konuştu esmer tenli.Ne yapacağını bilmiyordu.Endişesi tekrar nüksetmişti,bu yüzden ayaklandı ve koşar adımlarla kapıya ilerledi.Kapıyı açtığı gibi fırlayarak odadan çıktıktan sonra yatakta sızlanan bedeni yalnız bıraktı.