My You [JİKOOK]

୨65୧

⋆ ˚｡⋆୨୧˚

07.57

Karnındaki kıpırtılardan ötürü yumuşak ve derin uykusundan küçük bir gülümsemeyle uzaklaşırken gözlerini aralayarak esnedi Jimin.

Eş zamanlı,sırtına bitişik duran geniş göğsün sahibin hareketlendiğini hissetmişti.Kaslı kolları hep aynı yerdeydi lakin bacakları bu sefer serbestti.Bu yüzden memnun bir şekilde gülümseyerek kollarını iyice öne doğru uzatıp gerindi,bununla birlikte bacakları da öne doğru kalkmıştı.Kabarık tüylü bir kediden farksızdı.

"Günaydın." dedi,uzun beden avuçlarında hissettiği tekmelerin yerini okşarken heyecanla dolmuştu.

Beyaz tenli,derin bir nefes vererek gözlerini biraz kapatarak ani ışığa maruz kalan irislerini dinlendirip karşılık verdi.

"Günaydın." mırıldanarak yanağını yastığa sürmüştü.Şu poziyonda günlerce uyumak istiyordu ancak ihtiyaçları kocaman birer engeldi.

"Nasıl hisssediyorsun?" burnunu siyah uzun tutamlara daldırarak mırıldandı.Jimin,onun bu hareketiyle kasılarak gözlerini anında açtı.

"İyi.." dedi,tek solukta.
"..sen?" kısa bir duraksamanın ardından sordu.Kız kardeşinin gelişi ve ailesinin biraz olsa mutlu olması onun ruh halini etkilemiş olmalıydı.

"Çok iyi." beklemeden cevaplayıp tebessümle gözlerini kapattı Jungkook.

"..diyorum ki,doktor randevusuna gidelim mi?Kalp atışlarını çok merak ediyorum." nefesini tutarak sordu.

Hamile beden,randevu kelimesini duyduğunda gözleri parlamıştı.Kızını karnında taşıyor olsa bile görüntüsünü net bir şekilde olmasa da görmeyi seviyordu.Jungkook'un böyle bir istekte bulunması kalbini hızlandırmıştı.

"Olur,ne zaman?" bir elini karnına koyarak hafifçe okşadı.Bu sırada eli ince parmaklara değdi ve durdu.

"Yarın gidelim." derken şiş karındaki elin üstüne elini koyup okşadı.Uzun zamandır aklında olan bir plandı.

"Tamam..ve şey.." kararsız kalarak sustu Jimin.Şöyle bir zamanda bunu istemek yerinde olur muydu,emin değildi ama dile getirmekten çekinmedi.
"..bir ara ailemin yanına gitmek istiyorum."

Jungkook'un yüzü düz bir hal aldı.Böyle bir detay beklemiyordu.Sıkıntıyla iç geçirdi ve boğazını temizledi.

"Jimin,buradan çıkmanı istemiyorum.En iyisi bu,aileni getirtebilirim."

Kısa beden,elini onun elinim altından çekerek başını yastıkta öne doğru koyup saçlarına dalış yapan burundan ve nefesten kurtardı,karşıya baktı.

"Anlamıyorsun,buraya geldiklerinde kötü oluyorum.Sanki.." gözlerini uzunca kapatıp açarak devam etti.
"..sanki sınıf farkını görmeleri için bir işaretmiş gibi." sesi kısılarak güçsüzleşti.

Jungkook,anlamsızca kaşlarını çatıp göz kenarlarını kırıştırdı.Ailesinin ve kendisinin öyle bir gayesi yoktu,olamazdı.Bu çok ucuz bir davranış olurdu.

"Böyle bir şey söz konusu bile olamaz,seni özel hayatın ve güvenliğin için burada tutuyorum.Yoksa nerede istersen orada olursun."