Bad Boy To My Boy [ Completed]

EP - 21

ညသန်းခေါင်းအချိန်မှာ လမ်းမထက်တရွေ့ရွေ့မောင်းနေတဲ့ကားလေးက ခြံဝင်းကျယ်ကြီးထဲချိုးဝင်သွား၏။

အချိန်အားဖြင့် ည၁၂နာရီကျော်နေပြီ။ ထယ်ယောင်း.. မေမေကနှလုံးရောဂါထဖောက်တာဟုသိရပြီး ဆေးရုံတတ်ရသဖြင့် ထယ်ယောင်းအဖေကအစောင့်ကျန်နေခဲ့တယ်။ ဂျီမင်းကိုအိမ်ပြန်ပို့ရင်း ထယ်ယောင်းတို့ ပြန်လာခဲ့ကြတယ်။

ဂျီမင်းကတော့ ဆေးရုံမှာကတည်းက အမေ့ကိုအရမ်းစိတ်ပူနေကာ လိုအပ်တာတွေကူညီပေးတယ်။ အခုလဲ ပင်ပန်းလို့ထင်တယ် ကားလမ်းတစ်လျှောက်လုံးအိပ်ပျော်နေတာ။

ထယ်ယောင်းကားကို စက်သတ်လိုက်ပြီးပေမယ့် ဂျီမင်းကိုမနှိုးမိသေး။ သူ့အရမ်းပင်ပန်းနေပုံပေါက်တာ​ကြောင့် အိပ်ပါစေဆိုပြီး ထားလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ မျက်နှာနုနုကို ထယ်ယောင်းတစ်ဝကြီးကြည့်နေမိတယ်။ ဂျီမင်းကအခုဆို ဂျောင်ကုကိုရွေးချယ်လိုက်ပြီဆိုတာကို ထယ်ယောင်းလက်မခံချင်ပဲ လက်ခံလိုက်ရတယ်။ ထယ်ယောင်းတကယ်တော့ အငြင်းခံရမှာကြောက်မိလို့ အရာရာကိုတွန့်ဆုပ်နေမိခဲ့တာ။ အင်း..ဂျောင်ကုကရုတ်တရက်ကြီး ပြန်ရောက်လာမယ်လို့ မထင်တာလဲပါတာပေါ့။

" အင်...ထယ်ယောင်း..အိမ်ပြန်ရောက်နေပြီလား.."

အိပ်ချင်မူးတူးအသံလေးနှင့်မေးလာသဖြင့် ထယ်ယောင်းခေါင်းညိတ်ပြလိုက်တယ်။

" ဒါဆို ငါသွားတော့မယ်လေ..ဂျောင်ကုစောင့်နေလိမ့်မယ် "

" အင်း..."

တိုက်ရှေ့ကစင်ဝင်အောက် ကားရပ်ထားတာကြာနေပြီ။ ဘယ်သူမှကားပေါ်ကဆင်းမလာသဖြင့် မောင့်ရင်ထဲအပူးမီးတွေအပြင် ဒေါသတွေပါကပ်ညိလာခဲ့တော့သည်။ မင်္ဂလာဦးညကြီးမှာတောင် အခုလိုထားသွားသူကို မောင်ဘယ်လိုမှမကျေနပ်နိုင်။ ဘယ်လိုပုံစံမျိုးနဲ့ မောင်က ဒီကိစ္စကိုနားလည်ပေးရဦးမှာလဲ..။

အခုလဲစိတ်ပေါက်ပေါက်နဲ့ ဧည့်ခန်းထဲမှာ ဘီယာသောက်ရင်း သူ့ကိုစောင့်နေလိုက်တယ်။ မောင့်ကိုအခုလိုတော့ လာမစမ်းနဲ့ဂျီမင်း...မောင်က မင်းကိုချစ်လွန်းလို့ အရာရာကိုထိန်းချုပ်ထားခဲ့တာ။ ဒီကောင်ကိုခံစားချက်မဲ့တဲ့ကောင်လို့တော့မထင်လိုက်နဲ့။