New Life

Κεφάλαιο 3

Ημέρα 1 - Πρωί

Η επόμενη ημέρα βρίσκει την κυρία Κάτια με τον εγγονό της καθήμενους στις κρύες άσπρες καρέκλες του νοσοκομείου, με ένα καφέ στο χέρι. Κανείς απ’ τους δύο δεν είχε όρεξη ούτε για ύπνο, ούτε για φαγητό. Μπορεί να μην είχαν στενές, συγγενικές σχέσεις με την Εριέττα, μα το να βλέπουν ένα κορίτσι, σε μια τόση μικρή και τρυφερή ηλικία, να φτάνει σε αυτή την κατάσταση, τους φαίνεται φρικτό. Ο Ορφέας, κατά την διάρκεια της νύχτας έβλεπε συχνά την γιαγιά του να κλαίει σιωπηλά και να μουρμουρίζει. Προσεύχεται, σκεφτόταν. Μερικές φορές, καθώς έτρωγαν τα μεσημέρια στην κουζίνα και συζητούσαν, του είχε αναφέρει μερικά πράγματα για την Εριέττα, και απ’ το τρόπο που μιλούσε για εκείνη καταλάβαινε πως η γιαγιά του πιθανόν να της έχει αδυναμία. Μπορεί και να την θεωρούσε σαν την εγγονή που δεν είχε ποτέ. 

Το προηγούμενο βράδυ, μια ώρα αργότερα αφότου η Εριέττα μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο εσπευσμένα, ο γιατρός τους ενημέρωσε πως η κατάσταση της ήταν σοβαρή. Υπερβολική δόση, ήτανε τα ακριβής λόγια του γιατρού. Μ’ αυτό ήτανε κάτι που ήδη γνώριζαν από την πρώτη στιγμή που μπήκαν στο διαμέρισμά της. Αφότου έφυγε ο γιατρός, ο Ορφέας πλησίασε την γιαγιά του και της έδωσε μια σφιχτή αγκαλιά. Την έβλεπε πως είχε μεγάλη ανάγκη μια αγκαλιά που θα της έδινε κουράγιο και υπομονή, τουλάχιστον μέχρι να έχουν νεότερα σχετικά με την κατάστασή της.

Γύρω στις 10 το πρωί ο Ορφέας κατευθύνθηκε στο κυλικείο του νοσοκομείου ώστε να αγοράσει τον τέταρτο καφέ της ημέρας. Φτάνοντας και πάλι πίσω στη θέση που βρισκόταν ολόκληρο το βράδυ, βλέπει τον ιατρό να καταφθάνει κοντά τους. 

“Έχουμε κάποιο νεότερο για την κατάσταση της Εριέττας γιατρέ;”, ρωτάει η κυρία Κάτια, με φωνή που έσπαγε και φανέρωνε την αγωνία της. 

“Η Εριέττα έχει ξεπεράσει τον κίνδυνο κυρία Κάτια. Ωστόσο, είναι φανερά εξαντλημένη, όχι μόνο λόγω της χρήσης των ναρκωτικών ουσιών, αλλά και λόγω της υποσίτισης, κάτι που έδειξαν οι εξετάσεις που κάναμε νωρίτερα. Σε μια με δύο ημέρες, εάν η κατάσταση της παραμείνει σταθερή και εκτός κυνδίνου θα μπορεί να επιστρέψει στο σπίτι της. Ωστόσο, είναι απαραίτητη η φροντίδα, όχι μόνο η σωματική αλλά και η ψυχική. Η αιτία που μάλλον βρίσκεται σήμερα εδώ, σε αυτή την κατάσταση, το πιθανότερο είναι να έχει άμεση σχέση με την ψυχική της υγεία.”

"Μπορώ να την δω γιατρέ;", τον ρώτησε διστακτικά.

"Είναι νωρίς ακόμη κυρία Κάτια. Πηγαίνετε στο σπίτι να ξεκουραστείτε και αν προκύψει το οτιδήποτε θα σας ειδοποιήσουμε αμέσως. Αν όλα πάνε καλά, αύριο το πρωί θα σας επιτρέψουμε να την δείτε.", της χαμογέλασε διστακτικά και απομακρύνθηκε.

Η κυρία Κάτια ήξερε πως η Εριέττα δεν ήτανε καλά ψυχικά εδώ και αρκετό καιρό, μα δεν περίμενε ποτέ πως το γλυκό εκείνο κορίτσι της διπλανής πόρτας θα κατέληγε κάπως έτσι. Ξέσπασε και πάλι σε κλάματα. Ένιωθε πως είχε και η ίδια ένα μεγάλο μερίδιο ευθύνης. Γνώριζε εδώ και καιρό για την ψυχική υγεία της Εριέττας μα δεν έκανε πολλά.

“Δεν θα το συγχωρήσω πότε στον εαυτό μου”, έλεγε ξανά και ξανά. Μα αυτό που δεν γνώριζε είναι πως ένα χρόνο και μια συζήτηση αργότερα θα κατάφερνε να συγχωρέσει τον εαυτό της, αλλά και την αφέλεια της.

“Γιαγιά μου έχεις πλαντάξει στο κλάμα. Σταμάτα να στεναχωριέσαι. Θα είμαι στο πλάι σου ώστε να την φροντίζουμε καθημερινά μαζί. Θα την βοηθήσουμε με όποιο τρόπο μπορούμε. Εντάξει;” την αγκάλιασε σφιχτά και της χάρισε ένα γλυκό χαμόγελο. Εκείνη διστακτικά χαμογέλασε και έγνεψε με το κεφάλι της, ένδειξη πως συμφωνεί. Δύο ώρες αργότερα ο Ορφέας έπεισε την γιαγιά του με τεράστια δυσκολία να πάει  στο σπίτι ώστε να ξεκουραστεί. Θα έμενε εκείνος στο νοσοκομείο μέχρι να επιστρέψει η γιαγιά του το επόμενο πρωί, ώστε να δουν την Εριέττα όπως τους ανέφερε ο γιατρός και μετά να πάει και ο ίδιος στο διαμέρισμα για να ξεκουραστεί και να διαβάσει.

Όλο το βράδυ ο Ορφέας σκεφτόταν. Μπορεί σήμερα να ήτανε η πρώτη φορά που την γνώριζε, ή πιο σωστά που την έβλεπε, και μάλιστα κάτω από τις χειρότερες περιστάσεις, μα αυτό το κορίτσι τον έκανε να καταλάβει πως εκείνος δεν διέφερε σε τίποτα από εκείνην, παρά μόνο στο ότι ο ίδιος στάθηκε τυχερός και δεν βίωσε όσα η ίδια. Και εκεί, προτού καν γνωρίσει πραγματικά την Εριέττα, παίρνει την σημαντική απόφαση να της χαρίσει λίγη από την τύχη που στον ίδιο χαρίστηκε απλόχερα. Και μπορεί η απόφαση αυτή να πάρθηκε λίγο επιπόλαια λόγω της συναισθηματικής φόρτισης στην οποία βρισκόταν τις τελευταίας ώρες, μα εν τέλη θα κατέληγε ως η σημαντικότερη απόφαση που πήρε στην ζωή του. Μην ρωτήσεις όμως ακόμη το γιατί, θα το δεις στην συνέχεια.

                                                                                                  

Κ.