New Life

Κεφάλαιο 14

Ημέρα 3 - Μεσάνυχτα

Εριέττα

Μόλις έφυγε απ' το δωμάτιό μου ο Ορφέας. Μου αρέσει η συντροφιά του, όπως επίσης μου αρέσει που σιγά σιγά του ανοίγω την ψυχή μου. Δεν μου είναι καθόλου εύκολο, μα το έχω ανάγκη. Έχω ανάγκη να μιλήσω για όσα έζησα, για όσα ένιωσα και για όσα με πλήγωσαν. Ίσως αυτός να είναι ο δρόμος προς την ηρεμία και την γαλήνη που τόσα χρόνια αποζητούσα.

Μου είναι ανυπόφορα δύσκολο να ανοίξω την ψυχή μου σε κάποιον, και ιδιαίτερα σε ένα άτομο που γνώρισα πολύ πρόσφατα, μα ο Ορφέας φαίνεται να είναι άξιος της εμπιστοσύνης μου. Θα ρισκάρω για ακόμη μια φορά την ψυχική μου υγεία και ελπίζω πως αυτήν την φορά δεν θα προδοθώ από έναν άνθρωπο που φαινόταν να ήθελε μόνο το καλό μου.

Μακάρι ο Ορφέας να είναι ο δρόμος προς την λύτρωση μου.

Τριτοπρόσωπη αφήγηση

Ο Ορφέας θα είναι σίγουρα ο δρόμος προς την λύτρωση της.

Ή τουλάχιστον, τον πρώτο καιρό.

Εκείνο το βράδυ, τα δύο παιδιά ξάπλωσαν στα κρεβάτια τους με ένα χαμόγελο να φωτίζει το πρόσωπό τους και την διάθεσή τους να είναι φανερά ανεβασμένη.

Απ' την μια πλευρά, η Εριέττα ένιωθε μετά από πολύ καιρό χαρούμενη για πολλούς λόγους. Αρχικά, πίστευε πως πλέον στην ζωή της υπάρχουν δύο ανθρώπους που την νοιάζονται. Ωστόσο, εκείνο που η Εριέττα εδώ και καιρό αγνοούσε, είναι πως η κυρία Κάτια ήτανε στο πλάι της πολύ πριν κάνει την απόπειρα. Η δυστυχία της ωστόσο την έκανε να μην βλέπει την αγάπη και την συμπόνια που έτρεφε εκείνη η γυναίκα για την ίδια.

Κατά δεύτερον, ένιωθε ευγνώμων που στην ζωή της μπήκε ο Ορφέας, ο οποίος σταδιακά της μαθαίνει να αγαπάει τον εαυτό της αλλά και την ίδια την ζωή. Τι κι αν έχουν περάσει τόσες λίγες μέρες; Η Εριέττα είναι εμφανώς καλύτερα και αυτό οφείλεται κυρίως σε εκείνον.

Και τρίτον και κυριότερο, η ίδια άρχισε σιγά σιγά να εμπιστεύεται, και αυτό την κάνει τρομερά χαρούμενη. Το να καταφέρει να εμπιστευτεί και να μιλήσει στον Ορφέα για όσα την πονάνε, της φαίνεται σαν η τελευταία ελπίδα στο να αλλάξει η ζωή της, κυρίως γιατί πιστεύει πως αυτός είναι ο μοναδικός τρόπος να αφήσει το παρελθόν της στο παρελθόν και να ασχολείται πλέον μόνο με το σήμερα και το αύριο.

Και εν μέρη έχει δίκαιο.

Εκείνο όμως που ακόμη δεν έχει καταλάβει είναι πως, δεν αρκεί να μιλήσεις σε κάποιον για το παρελθόν σου, για να το διαγράψεις.

Δεν θα έχει καμιά ουσία αν εσύ η ίδια δεν κάνεις τον απολογισμό της ζωής σου, αν δεν δεις τα λάθη σου, αν δεν μάθεις από αυτά και εν τέλη αν δεν συγχωρέσεις τον εαυτό σου.

Ο Ορφέας απ' την άλλη, ήτανε πραγματικά χαρούμενος που έβλεπε την Εριέττα καλύτερα, πιο χαμογελαστή και κυρίως αρκετά πρόθυμη στο να ζήσει την ζωή της.

Το άγχος του ήτανε έντονο και είχε άμεσης σχέση με την διάθεση της νεαρής κοπέλας. Πίστευε πως με το που επέστρεφαν στην πολυκατοικία θα ήτανε σε άθλια διάθεση. Αντ' αυτού, ώρα με την ώρα την βλέπει καλύτερα. Σίγουρα της έχει έγνοια μήπως κάνει ξανά απόπειρα να τραυματίσει τον εαυτό της, μα πλέον είναι πιο καθησυχασμένος βλέποντας την εξέλιξή της.

Απ' την πρώτη στιγμή που την αντίκρισε στο διαμέρισμά της ήθελε να την βοηθήσει και να την προστατέψει. Δεν υπήρχε συγκεκριμένος λόγος. Απλά ο Ορφέας έχει ψυχή μικρού παιδιού και δεν θα άντεχε να αφήσει το κορίτσι αυτό αβοήθητο.

Αυτό που δεν έχει καταλάβει ακόμη ο ίδιος, μα η γιαγιά του ήδη το έχει αναγνωρίσει, είναι πως ο Ορφέας ερωτεύτηκε την Εριέττα απ' την πρώτη στιγμή που την συνάντησε στο νοσοκομείο, αφότου ξύπνησε.

Ερωτεύτηκε το πρόσωπό της, τα μάτια της που μοιάζουν με το γαλάζιο της θάλασσας και του ουρανού, την φωνή της, τα ροδαλά της μάγουλα, το χαμόγελο της που σχηματίζεται σε εκείνα τα πανέμορφα κόκκινα χείλη...

Τα πάντα.

Κάθε μικρό σημείο του σώματός της που ήτανε αντιληπτό κάτω από τις κουβέρτες του νοσοκομείου αλλά και κάθε σπιθαμή της ψυχής της, που του αποκαλύπτει μέρα με την μέρα, στιγμή με την στιγμή.

Ο ύπνος που έκαναν εκείνο το βράδυ ήτανε πολύ ήρεμος, κάτι πολύ πρωτόγνωρο για την Εριέττα. Τα όνειρα τους ήτανε χαρούμενα, με ένα από αυτά να τους μένει αξέχαστο. Ήτανε ένα όνειρο που είδαν και οι δύο. Μα άραγε τα όνειρα που βγαίνουν πραγματικότητα στο μέλλον, μπορούμε να συνεχίσουμε να τα ονομάζουμε όνειρα;

Το επόμενο πρωί θα ντραπούν να ξεστομίσουν όσα είδαν στον ύπνο τους, μα θα 'ρθει μια Δευτέρα που θα το κάνουν, αφότου θα έχουν πραγματοποιήσει το κοινό τους όνειρο. Γιατί ας μην ξεχνάμε, οι Δευτέρες για την Εριέττα θα πάψουν να είναι οι πιο μίζερες ημέρες του χρόνου, όπως είναι για όλο τον υπόλοιπο κόσμο.

                                                                                                  

Κ.