New Life

Κεφάλαιο 6

Ημέρα 2 - Πρωί

Ορφέας

Η ώρα είναι 10:35 και μόλις έχει φύγει η γιαγιά μου απ' το νοσοκομείο. Η Εριέττα έχει κλείσει τα μάτια της και μάλλον έχει ήδη χαθεί στις σκέψεις τις. Θέλω να αρχίσω συζήτηση μαζί της, να την κάνω να νιώσει οικεία και να χαλαρώσει, μα δεν ξέρω από που να αρχίσω. Εκείνο όμως που με ανησυχεί περισσότερο είναι μήπως την ρωτήσει ή πω κάτι που θα την φέρει σε δύσκολη θέση, μιας και η ίδια έχει περάσει πολλά.

Προηγουμένως είπα στην γιαγιά μου ψιθυριστά πως πράγματι η Εριέττα είναι όμορφη. Παρόλο που το είπα ψιθυριστά, είχα φροντίσει να το ακούσει, προκειμένου να αισθανθεί έστω και λίγο καλύτερα. Φυσικά και το εννοούσα και πράγματι η γιαγιά μου είχε δίκιο, μιας και μου το είχε αναφέρει πολλές φορές όταν συζητούσαμε για εκείνη, πολύ καιρό πριν την γνωρίσω. Την ημέρα που την βρήκαμε στο διαμέρισμά της λιπόθυμη φαινόταν χλωμή και κουρασμένη, μα η ομορφιά της δεν κρυβόταν. Σήμερα, βλέποντάς την πλέον πιο υγιή και ξεκούραστη, κατάλαβα πραγματικά πόσο όμορφη είναι. Τόσο όμορφη που δεν κατάφερα να πάρω το βλέμμα μου από πάνω της απ' την στιγμή που μπήκα στο νοσοκομειακό δωμάτιο.

Άρχισα να σκέφτομαι πως θα μπορούσα να αρχίσω την συζήτηση. Ίσως ρωτώντας την τι της αρέσει να κάνει στον ελεύθερο της χρόνο. Μπα, καθόλου πρωτότυπο. Μήπως τι ηλικία έχει; Μπα, ακόμη πιο κοινότυπο. Το βρήκα.

"Έχεις ακούσει πως βρήκαν δείγματα ζωής στον Άρη;" Μπράβο Ορφέα, εξαιρετική ερώτηση. Σκεφτόμουν τόση ώρα για να καταλήξω να κάνω την πιο ανόητη ερώτηση που θα μπορούσα να σκεφτώ. Αγχώθηκα, εντάξει;

Εκείνη ανοίγει ξαφνικά τα μάτια της και γυρίζει αργά το βλέμμα της προς εμένα. Την βλέπω που κρατιέται να μην γελάσει. Μάλλον δεν περίμενε να ανοίξω κάπως έτσι την συζήτηση μεταξύ μας. Σκέφτεται για λίγο τι να απαντήσει.

"Για να είμαι ειλικρινής, δεν το έχω ακούσει.", απαντάει, ενώ της ξεφεύγει ένα γελάκι.

"Δεν ήταν πολύ καλή ερώτηση για να αρχίσουμε την γνωριμία μας, σωστά;", ρωτάω αμήχανα καθώς τρίβω τον σβέρκο μου.

"Η αλήθεια δεν ήταν.", απαντάει γελώντας. "Νομίζω θα μπορούσες να αρχίσεις με την ηλικία μου." Και πάλι μπράβο Ορφέα. Μην μου δίνεται σημασία, από μέσα μου μουτζώνω τον εαυτό μου.

"Το είχα σκεφτεί, μα είπα να γίνω λίγο πιο πρότυπος, κάτι που μάλλον πήγε εντελώς λάθος. Εντάξει λοιπόν. Πόσο χρονών είσαι;"