Hearts at the office // bankzitters matthy

Hoofdstuk 4 - in het cafe

We zitten in het cafe en ik word overspoeld met vragen, ik praat liever niet over mezelf dus ik antwoord wat kortaf en probeer vooral dingen terug te vragen, volgensmij mogen ze wel ze lachen om me grappen en luisteren aandachtig.

"Woon je in een studenten complex of nog thuis?" Vraagt koen, "ik woon nog thuis bij mijn vader, ik ben niet heel goed in nieuwe mensen leren kennen." Zeg ik. "Hoezo dan?" Vraagt milo. KUT ik had gewoon ik woon nog thuis moeten zeggen nu moet ik het zeggen "ik ehh heb door de jaren heen een sociale angst ontwikkeld." Zeg ik, ik kijk ze niet aan en begin weer aan mn armbanden te zitten. "Oh jeetje... ik zou het niet zo merken hoor eerlijk." Zegt koen. Ik kijk op en zie dat matthy een bezorgde blik geeft. Ik lach het af en maak er een grap over waar ze om moeten lachen.

We praten nog wat en ik voel me steeds meer op me gemak bij ze, uiteindelijk zijn we zo 3 uur en 7 ronden drankjes verder, ik zie dat het inmiddels al weer 19 uur is. "Jongens dit was mega gezellig maar ik moet echt gaan. Ze knikken, "mega gezellig om je in het team te hebben luna je bent geweldig." Zegt raoul, robbie en koen knikken en milo vult aan "ik denk dat het een hele gezellige tijd word, oh en we moeten zeker dit nog een keer doen.", ik knik en lach en kijk vervolgens op 9292 hoelaat mn trein gaat, "SHIT" zeg ik perongeluk hard op.
"Wat is er?" Zegt robbie, kut ik zei t hard op!! "Eh ja me trein gaat over 15 minuten en het is 23 min lopen naar t station en de volgende gaat pas over 2 uur. "Ik breng je wel naar het station" zegt matthy. Ik lach en bedank hem.

We lopen samen het cafe uit terug naar kantoor voor zijn auto, "dankje dat je me brengt matthy" hij knikt en lacht. Hijs erg verlegen heb ik gemerkt, dat maakt 2 van ons. We komen aan bij zijn auto en ik stap in.
Ik word nerveus en weet niet wat ik moet zeggen, het is gelukkig maar 5 minuutjes rijden. Als we aankomen bedank ik hem en als ik wil uitstappen pakt hij me arm vast, ik schrik. "En luna.... Als je ooit iets te... sociaal vind of te druk, laat het me weten."
Ik probeer niet te blozen en het enige wat ik uit me krijg is een lach en een knikje.

Ik stap uit zijn auto en loop het station binnen, net op tijd voor me trein ik zit er nog geen 2 minuten in en hij begint al te rijden. Ik doe me oortjes in en schiet in gedachten, na 20 minuten kom ik aan bij mijn halte, ik loop naar huis en zie mn vaders auto in de oprit staan. Ik open de voordeur doe me schoenen uit en roep "pap?". Ik krijg een hoi terug en ik loop richting me kamer.

Ik trek wat comfortables aan en krijg een appje binnen:
bankzitters team
Hey allemaal, opnames beginnen morgen 12:00. Verzamelen op kantoor (wees er tussen 11:00 en 12:00!!)

Ik lees het bericht en onderstussen gaat me mijn kamer deur open "WAAROM IS ER 1200 EURO VAN JE STUDIE REKENING AF?"
ik zucht en antwoord "ik had een nieuwe laptop nodig voor mijn stage, jouw oude dee het gewoon niet goed meer."
Hij schud zn hoofd en komt voor staan, ik ruik een sterke alcohol geur. Hij weet dat het een nodige aankoop was en weet daarom niet wat hij moet zeggen. "Ondankbaar kreng" schreeuwt hij en.. PETS, hij geeft me een klap in me gezicht. Dit was niet de eerste x en ook zeker niet de laatste. Ik hou mijn huil in en wacht tot hij mijn kamer uitstormt, zn jas pakt en weg gaat... zoals elke keer.

Ik begin te huilen en al de woede en verdriet komt terug, dit is precies de reden waarom mama weg ging en ze liet me bij hem achter.
Ik ga in bed liggen en verstop mezelf onder de dekens.